Standardization of Cardiac Glycosides

Year 1950, Volume: 4 Issue: 1-2, 61 - 64, 31.12.1950

İzzet Kantemir

Abstract

This article examines the biological unit determination methods for cardiac glycosides and the challenges involved. Initiated by Magnus in 1926, standard preparations were later refined through animal experiments. Frogs, cats, and guinea pigs were used to determine lethal doses of glycosides, which were then used for comparative unit calculations. Seasonal variations, individual animal sensitivity, and chemical consistency of preparations contribute to uncertainty in unit determination. The article emphasizes that while biological methods are far from ideal, comparing unknown samples with standard preparations can yield more reliable results.

Keywords

Cardiac glycosides , unit determination , biological assay , frog method , cat method , guinea pig method , pharmacology

Ethical Statement

-

Supporting Institution

-

Project Number

-

Thanks

-

Kalp Glikozidlerinin Standardizasyonu

Abstract

Bu makale, kalp glikozidlerinin biyolojik ünite tayini yöntemlerini ve bu yöntemlerin karşılaştığı zorlukları ele almaktadır. 1926’da Magnus tarafından başlatılan standart preparat uygulamaları, daha sonra çeşitli hayvan deneyleriyle geliştirilmiştir. Kurbağa, kedi ve kobay gibi deney hayvanları kullanılarak glikozidlerin öldürücü dozları belirlenmiş; bu dozlar üzerinden karşılaştırmalı ünite hesaplamaları yapılmıştır. Mevsimsel değişiklikler, hayvanların bireysel hassasiyetleri ve preparatların kimyasal sabitliği gibi faktörler, ünite tayininde belirsizlik yaratmaktadır. Makale, biyolojik metodun ideal olmaktan uzak olduğunu, ancak standart preparatlarla kıyaslama yapılarak daha güvenilir sonuçlar elde edilebileceğini vurgulamaktadır.

Keywords

Kalp glikozidleri , ünite tayini , biyolojik test , kurbağa metodu , kedi metodu , kobay metodu , farmakoloji

Ethical Statement

-

Supporting Institution

-

Project Number

-

Thanks

-

References

• Magnus (1926) – Digitalis yapraklarından hazırlanan ilk standart preparat; “1926 ünitesi” olarak adlandırılmıştır.
• Magnus’un halefi (1936) – Yeni preparatla “1936 ünitesi” tanımlanmış; 1926 ünitesine göre %20 daha düşük etki göstermiştir.
• Trevan – Kurbağa metodunda ölüm oranlarına göre ünite tayini yapan araştırmacı; karşılaştırmalı doz hesaplamaları geliştirmiştir.
• Hatcher & Brody (1910) – Kedi metodunu geliştiren bilim insanları; kalp durması kriterine göre ünite tayini yapmışlardır.
• Knaffl-Lenz (1926) – Kobay metodunu tanıtmış; vena jugularis yoluyla enfüzyon uygulanarak kalp etkileri gözlemlenmiştir.
• Hanzlik (1929) – Güvercin metodunu önermiş; kanat venlerine zerk edilen glikozidlerin kusturucu etkisiyle değerlendirme yapmıştır