TÜRKİYE TÜRKÇESİNİN ANA DİL DIŞINDA BİR DİL OLARAK ÖĞRETİMİNDE KULLANILAN KAVRAMLARA ELEŞTİREL BİR BAKIŞ

Yıl 2013, Sayı: 64, 18 - 25, 24.06.2013

Bahadır Gücüyeter Fatih Veyis

Öz

Dil öğretiminin ana dil öğretimi ve yabancı dil öğretimi olarak iki temel alanda geliştiği ifade edilmektedir. Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi alanının ortaya çıkışının ardından doğal olarak konu ile ilgili adlandırma ve kavram arayışı içerisine girilmiştir. Çalışmamızın hareket noktasını Türkiye Türkçesinin ana dil dışında bir dil olarak öğretilmesinde ortaya çıkan adlandırmalar ve kullanılan kavramlar oluşturmaktadır. Türkiye Türkçesini ya da Türkçenin herhangi bir lehçesini bilmeyen bireylere Türkiye Türkçesi öğretilirken yapılacak adlandırmada “yabancı” kavramı kullanılabilir; fakat Türk lehçelerinden herhangi bir lehçeyi konuşan bireylerin yabancı diye nitelendirilmesini, “yabancı” sözcüğünün anlamı ve kapsamı doğrultusunda düşündüğümüzde isabetli bir isimlendirme olmayacağı kanaatindeyiz. Bu nedenle çalışmamızda, “Lehçe Olarak Türkiye Türkçesi Öğretimi” kavramının kullanılması önerilmiştir. Bu adlandırmanın, Türk dünyasını birleştirici bir unsur olmasının yanında, öğretimin planlanması ve uygulanması süreci açısından sağlayacağı faydalara da çalışmada değinilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türkçe Öğretimi, Yabancı Dil Öğretimi, Lehçe Olarak Türkiye Türkçesi Öğretimi

A CRITICAL LOOK AT THE NOTIONS USED IN TEACHING TURKEY TURKISH AS A FOREIGN LANGUAGE, OTHER THEN A NATIVE LANGUAGE

Öz

Langauge teaching is stated to develop into two major areas as “native language teaching and “foreign language teaching”. Following the emergence of the field of Teaching Turkish as a foreign language, it bacame natural to seek to name and conceptualize the subject matter. The major starting point of our study is constituted by names and notions emerged in the field of Teaching Turkey Turkish as a Foreign Language, apart from being a native language. Although it might be possible to use the term “foreign” while teaching people who do not know any Turkish or any dialects of Turkish, it would be rather inappropriate to call it as “ foreign” for the people who know at least one of the Turkish dialects when the meaning and the scope of the term “foreign” is considered. Therefore, it was suggested to use the title “Teaching Turkey-Turkish as a Dialect” in our study. In addition to its being unifying element of the Turkish world, potential benefits of this kind of naming to the process of planning and implementation of the teaching process was also made a matter of discussion.

Anahtar Kelimeler

Turkish Teaching, Foreign Language Teaching, Turkish Language Teaching in Polish

Kaynakça

• 1. Aksan, D. Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim (3. Baskı), Ankara: TDK Yayınları. 1987. 586 s.
• 2. Yaylı, D., Bayyurt, Y. Yabancılara Türkçe Öğretimi Politika Yöntem ve Beceriler, Ankara: Anı Yayıncılık. 2009. 244 s.
• 3. Göçer, A., Moğul, S. Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile İlgili Çalışmalara Genel Bir Bakış, Turkish Studies 6/3. 2011. ss., 797-810.
• 4. TDK, Güncel Türkçe Sözlük http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.50f06d11f0fa26.51508438 (Erişim: 12.01.2013)
• 5. Akar, A. Lehçe Oluşma Şartları ve Evreleri Bakımından Eski Türkiye Türkçesi, TÜBAR-XXVIII-/Güz. 2010. ss.,15-29.
• 6. Buran, A., Alkaya, E. Çağdaş Türk Lehçeleri (6. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları. 2009. 483 s.
• 7. Ercilasun, A. B. Türk ve Türkçe Kavramları Üzerine, http://www.yg.yenicaggazetesi.com.tr/yazargoster.php?haber=23324 (Erişim: 13.01.2013)
• 8. http://www.anayasa.gen.tr/azerbaycan.htm (Erişim: 10.12.2012)