Methodological Examination of Constitutional Court Decision Concerning the Cancelleation of the Judgment Not Allowing the Filing of a Compensation Suit Due to Crime in Case of Conciliation

Year 2024, Volume: 1 Issue: 1, 90 - 107, 30.06.2024

Numan Dalgıç

Abstract

Conciliation institution, which is an alternative dispute resolution method included in the Code of Criminal Procedure (CMK) No. 5271, ends the dispute that arises between the parties due to the commiting a crime. In this respect, in the 19th paragraph of Article 253, which regulates the provisions regarding conciliation in the CMK, it is regulated that in case of conciliation, a separate compensation lawsuit cannot be filed due to the crime subject to investigation. The unconstitutionality of this provision in the paragraph in question was brought before the Constitutional Court through concrete review of norms. The Court ruled for the cancellation of this restriction on the freedom to seek rights under Article 36 of the Constitution as it did not meet the proportionality criterion. However, in our opinion, the said decision is erroneous. Namely, there are some methodological errors in the said decision in terms of the application of the abstract norm to the concrete case. Therefore, this study analyses the decision of the Court methodologically.

Keywords

Crime, Conciliation, Compensation Suit, Constitutional Court, Cancelleation of the Judgment

Uzlaşma Halinde Suç Nedeniyle Tazminat Davası Açılmasına İzin Vermeyen Hükmün İptaline İlişkin Anayasa Mahkemesi Kararının Metodolojik Olarak İncelenmesi

Abstract

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nda (CMK) kendisine yer bulan alternatif uyuşmazlık çözüm yolu olan uzlaştırma kurumu, bir suç işlenmesi sebebiyle taraflar arasında ortaya çıkan uyuşmazlığı sona erdirmektedir. Bu itibarla CMK’da uzlaştırmaya ilişkin hükümlerin düzenlendiği 253. maddenin 19. fıkrasında, uzlaşma halinde, soruşturma konusu suç sebebiyle ayrıca tazminat davası açılamayacağı düzenlenmiştir. Söz konusu fıkrada yer alan bu düzenlemenin anayasaya aykırılığı somut norm denetimi yoluyla Anayasa Mahkemesi’nin önüne gelmiştir. Mahkeme, Anayasa’nın 36. Maddesinde yer alan hak arama özgürlüğüne yönelik bu sınırlamanın orantılılık ölçütünü karşılamaması sebebiyle iptaline karar vermiştir. Ancak kanaatimizce söz konusu karar hatalıdır. Şöyle ki, söz konusu kararda soyut normun somut olaya uygulanması bakımından metodolojik bazı hatalar söz konusudur. Bu nedenle çalışmada, Mahkeme tarafından verilen karar metodolojik olarak incelenmektedir.

Keywords

Suç, Uzlaştırma, Tazminat Davası, Anayasa Mahkemesi, İptal Kararı