A Retrospective Analysis of Pediatric Patients Admitted to the Pediatric Emergency Service for Carbon Monoxide Intoxication

Year 2011, , 237 - 243, 01.03.2011

Metin Uysalol Ezgi Paslı Uysalol Gamze Varol Saraçoğlu Semra Kayaoğlu

https://doi.org/10.5174/tutfd.2010.03766.1

Abstract

Objective: The aim of the study is to analyze the general aspects of cases with carbon monoxide intoxication in order to improve the approach to future patients. Material and Methods: The hospital records of 84 children (mean age 4.71±2.64 years; 48 male, 36 female) who had been admitted to Paediatric Emergency Department for carbon monoxide intoxication between October 2007 and February 2009, were retrospectively evaluated in a descriptive analysis. Results: The source of carbon monoxide intoxication was heaters, waterheaters and fi re in 82.1%, 7.1% and 6% of cases, respectively. There was a statistically signifi cant difference between the carboxyhemoglobin levels of the patients according to the clinical classifi cation (p<0.05). The intoxication caused by heaters was observed signifi cantly in November, December and January (p<0.001), between 16:00-24:00 hours (p<0.001) and among more than one member of a family (p<0.001). A medium level correlation was detected between the treatment approach and clinical classifi cation (r=0.50, p<0.001). Conclusion: Carbon monoxide intoxication, in the presented series, was found to develop accidentally; mostly in the Winter season; during night hours when the family members gathered together. The carboxyhemoglobin levels were appropriate with the developing clinical findings. Carboxyhemoglobin level solely was not enough for achieving the diagnosis and planning the treatment. Turkish Başlık: Çocuk Acil Servise Karbon Monoksit Entoksikasyonu ile Başvuran Çocuk Hastaların Geriye Dönük Analizi Anahtar Kelimeler: Çocuk, karbon monoksit zehirlenmesi, çocuk acil servis Amaç: Karbon monoksit zehirlenmesi olgularının genel özellikleri incelenerek bundan sonra karşılaşılacak vakaların yönetimine katkıda bulunmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Karbon monoksit zehirlenmesi nedeniyle Ekim 2007-Şubat 2009 arasında acile getirilen 84 hastanın (yaş ortalaması 4.71±2.64 yıl, 48 erkek, 36 kız) kayıtları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Vakalarda karbon monoksit zehirlenme kaynağı ısıtıcılar, su ısıtıcıları ve ateş olarak sırasıyla %82.1, %7.1 ve %6'dır. Hastaların klinik sınıflandırmasına göre karboksihemoglobin seviyeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardı (p<0.05). Isıtıcılar tarafından kaynaklanan zehirlenme, Kasım, Aralık ve Ocak aylarında (p<0.001), 16:00-24:00 saatleri arasında (p<0.001) ve bir ailenin birden fazla üyesinde önemli derecede gözlendi (p<0.001). Tedavi yaklaşımı ve klinik sınıflandırma arasında orta düzeyde korelasyon tespit edildi (r=0.50, p<0.001). Sonuç: Olgularımızda karbon monoksit zehirlenmesi kaza nedeniyle, en sık kış aylarında, akşam saatlerinde gerçekleşmiştir. Klinik sınıflamaya göre hastaların ortalama COHb düzeyleri arasındaki fark anlamlıydı. Karbon monoksit zehirlenmelerinde tanının konulmasında ve tedavinin düzenlenmesinde karboksihemoglobin düzeyi tek başına yeterli değildir.

Keywords

Child, carbon monoxide poisoning, children's emergency unit

Çocuk Acil Servise Karbon Monoksit Entoksikasyonu ile Başvuran Çocuk Hastaların Geriye Dönük Analizi

Abstract

Amaç: Karbon monoksit zehirlenmesi olgularının genel özellikleri incelenerek
bundan sonra karşılaşılacak vakaların yönetimine katkıda bulunmak
amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Karbon monoksit zehirlenmesi nedeniyle Ekim
2007-Şubat 2009 arasında acile getirilen 84 hastanın (yaş ortalaması
4.71±2.64 yıl, 48 erkek, 36 kız) kayıtları retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Vakalarda karbon monoksit zehirlenme kaynağı ısıtıcılar, su
ısıtıcıları ve ateş olarak sırasıyla %82.1, %7.1 ve %6’dır. Hastaların klinik
sınıflandırmasına göre karboksihemoglobin seviyeleri arasında istatistiksel
olarak anlamlı bir fark vardı (p < 0.05). Isıtıcılar tarafından kaynaklanan zehirlenme,
Kasım, Aralık ve Ocak aylarında (p < 0.001), 16:00-24:00 saatleri
arasında (p < 0.001) ve bir ailenin birden fazla üyesinde önemli derecede
gözlendi (p < 0.001). Tedavi yaklaşımı ve klinik sınıflandırma arasında orta
düzeyde korelasyon tespit edildi (r=0.50, p < 0.001).
Sonuç: Olgularımızda karbon monoksit zehirlenmesi kaza nedeniyle, en
sık kış aylarında, akşam saatlerinde gerçekleşmiştir. Klinik sınıflamaya göre
hastaların ortalama COHb düzeyleri arasındaki fark anlamlıydı. Karbon
monoksit zehirlenmelerinde tanının konulmasında ve tedavinin düzenlenmesinde
karboksihemoglobin düzeyi tek başına yeterli değildir.

Keywords

Çocuk, karbon monoksit zehirlenmesi, çocuk acil servis

References

• Ernst A, Zibrak JD. Carbon monoxide poisoning. N Engl J Med 1998;339:1603-8. [CrossRef]
• Yarar C, Yakut A, Akın A, Yıldız B, Dinleyici EC. Analysis of the features of acute carbon monoxide poisoning and hyperbaric oxygen threapy in children. Turk J Pediatr 2008;50:235-41.
• Akbay Y, Uçar B. Eskişehir bölgesinde çocukluk çağı zehirlenmel- erinin retrospektif değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2003;46:103-13.
• Kocakaya M, Aydın B, Turla A, Özkanlı Ç. OMÜ Tıp fakültesi sağlık uygulama ve araştırma merkezine gelen karbon monoksit zehirlenmesi olguları – 2004. Solunum 2007;1:11-6.
• Choi IS. Delayed neurologic sequelae in carbon monoxide intoxi- cation. Arch Neurol 1983;40:433-5.
• Crocker PJ, Walker JS. Pediatric carbon monoxide toxicity. J Emerg Med 1985;3:443-8. [CrossRef]
• Tomaszewski C. Carbon monoxide. In: Goldfrank LR, Somen- baum NE, Lewin NA Weisman RS, Howland MA, Hoffman A, editors. Goldfrank’s Toxicologic Emergencies 5th ed. Norwalk, Connecticut: Appleton & Lange 1994.p.199-210.
• Hampson NB, Hauff NM. Carboxyhemoglobin levels in carbon monoxide poisoning: do they correlate with the clinical picture? Am J Emerg Medicine 2008;26:665-9. [CrossRef]
• Gorman D, DrewryA, Huang YL, Sames C. The clinical toxicology of carbon monoxide. Toxicology 2003;187:25-38. [CrossRef]
• Yılmaz HL. Çocuklarda karbon monoksit zehirlenmesi. Turkiye Klinikleri J Pediatr Sci 2006;2:67-7.
• Ewald MB, Baum CR. Environmental Emergencies. In: Fleisher GR, Ludwig S, Henretig FM, editors. Textbook of Pediatric Emer- gency Medicine. 5th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2006.p.1015-7.
• Mendoza JA, Hampson NB. Epidemiology of severe carbon monox- ide poisoning in children. Undersea Hyperb Med 2006;33:439-46.
• Keleş A, Demircan A, Kurtoğlu G. Carbon monoxide poisoning: how many patients do we miss? Eur J Emerg Med 2008;15:154-7. [CrossRef]
• Cho CH, Chiu NC, Ho CS, Peng CC. Carbon monoxide poisoning in children. Pediatr Neonatol 2008;49:121-5. [CrossRef]
• Besli GE, Ergüven M, Karadoğan M, Yılmaz Ö. Çocuklarda karbon monoksit zehirlenmesi. Akademik Acil Tıp Dergisi 2010;9:26-30. [CrossRef]
• Kandiş H, Katırcı Y, Çakır Z, Aslan Ş, Uzkeser M, Bilir Ö. Acil ser- vise karbon monoksit entoksikasyonu ile başvuran olguların geri- ye dönük analizi. Akademik Acil Tıp Dergisi 2007;5:21-5.
• Aslan Ş, Erol MK, Karcıoğlu Ö, Meral M, Çakır Z, Katırcı Y. Karbon monoksit zehirlenmeli hastalarda iskemik miyokardiyal hasarın araştırılması. Anadolu Kardiyol Derg 2005;5:189-93.
• Akköse Ş, Türkmen N, Bulut M, Akgöz S, Işcimen R, Eren B. An analysis of carbon monoxide poisoning in Bursa, Turkey. East Mediterr Health J 2010;16:101-6.
• Sam-Lai NF, Saviuc P, Danel V. Carbon monoxide poisoning moni- toring network: a five-year experience of household poisonings in two French regions. Clinical Toxicology 2003;41:349-53.
• Ilano AL, Raffn TA. Management of carbon monoxide poisoning. Chest 1990;97:165-9. [CrossRef]
• Baum CR. What’s new in pediatric carbon monoxide poisoning? Clin Ped Emerg Med 2008;9:43-6. [CrossRef]
• Piantadosi CA. Diagnosis and treatment of carbon monoxide poisoning. Respir Care Clin N Am 1999;5:183-202.