Objective: Turkey has problems starting with manpower shortage and transportation problems to deliver health care services. In this study, it is intended to investigate and discuss the data of the eastern region of Turkey which is trailing in health care indicators. Material and Methods: In this cross-sectional study, the health data gathered through periodical field studies in the Erzurum Health Field during 2002-2008 are compared. Results: In the region, compared to year 2002 data, a 44% increase in general practitioner number and 65% increase in supporting medical personnel number have been achieved. Compared to year 2002 data, application to the health organisation has increased from 1.9 to 4.5 (33% to primary level and 67% to secondary level). The referrals from local health clinics to hospitals have been reduced from 20.2% to 2.7%. In the region in general, recording of birth ratio is 87% and recording of pregnancy ratio is 70%. DBT-1 vaccination ratio is 90%. Tuberculosis ratio is 14 per hundred thousand. Health care services have improved in the cities of the region. Referral ratios to secondary level frequency is still high. Even though the number of personnel is increased, it is observed that, to reach the set targets, starting with innoculation, the primary level health care services will take time. Conclusion: Family medicine practice is promising for the integration of services, institution of referral chain system and improvement of health level indicators. Turkish Başlık: 2002-2008 Yılları Arasında Erzurum Bölgesinde Birinci ve İkinci Basamak Sağlık Hizmetlerinin Değerlendirilmesi Anahtar Kelimeler: Türkiye, aile hekimliği uygulaması, birinci basamak sağlık hizmeti, Erzurum sağlık bölgesi, saha ziyaretleri Amaç: Türkiye'de, sağlık hizmetlerinin verilmesinde başta insan kaynakları ve ulaşım sorunları olmak üzere çeşitli güçlüklerle karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada ülkemizin sağlık göstergeleri açısından daha geri durumdaki doğu bölgelerindeki sağlık verilerinin incelenmesi ve tartışılması amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntemler: Bu kesitsel çalışmada Erzurum sağlık bölgesinde yapılan periyodik olarak yürütülen saha çalışmaları sonucunda 2002 -2008 tarihlerinde elde edilen sağlık verileri karşılaştırılmaktadır. Bulgular: Bölgede 2002 yılına göre pratisyen hekim sayısında %44, yardımcı sağlık personeli sayısında ise %65 artış sağlanmıştır. 2002 yılına göre yıllık başvuru sayısı 1.9'dan 4.5'e (%33'ü birinci basamak, %67'si ise ikinci basamak) yükselmiştir. Sevk oranı ise %20.2 ‘den %2.7'ye düşmüştür. Bölge geneli bebek tespit oranı %87, gebe tespit oranı ise %70'tir. DBT-1 aşı oranı ise %90'dır. Tüberküloz hasta insidansı yüz binde 14'tür. Bölge illerinde birinci basamak sağlık hizmetlerinde iyileşme mevcuttur. İkinci basamağa başvuru sıklığı ise halen yüksektir. Personel sayısındaki artışa rağmen aşılama başta olmak üzere birinci basamak sağlık hizmetlerinde hedefe ulaşmanın zaman alacağı gözlenmektedir. Sonuç: Hizmet entegrasyonunun sağlanması, sevk zincirinin tesisi ve sağlık düzeyi göstergelerinin artırılması açısından aile hekimliği uygulaması umut vermektedir.
Amaç: Türkiye’de, sağlık hizmetlerinin verilmesinde başta insan kaynakları
ve ulaşım sorunları olmak üzere çeşitli güçlüklerle karşılaşılmaktadır. Bu
çalışmada ülkemizin sağlık göstergeleri açısından daha geri durumdaki
doğu bölgelerindeki sağlık verilerinin incelenmesi ve tartışılması amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntemler: Bu kesitsel çalışmada Erzurum sağlık bölgesinde
yapılan periyodik olarak yürütülen saha çalışmaları sonucunda 2002 -2008
tarihlerinde elde edilen sağlık verileri karşılaştırılmaktadır.
Bulgular: Bölgede 2002 yılına göre pratisyen hekim sayısında %44, yardımcı
sağlık personeli sayısında ise %65 artış sağlanmıştır. 2002 yılına göre
yıllık başvuru sayısı 1.9’dan 4.5’e (%33’ü birinci basamak, %67’si ise ikinci
basamak) yükselmiştir. Sevk oranı ise %20.2 ‘den %2.7’ye düşmüştür. Bölge
geneli bebek tespit oranı %87, gebe tespit oranı ise %70’tir. DBT-1
aşı oranı ise %90’dır. Tüberküloz hasta insidansı yüz binde 14’tür. Bölge
illerinde birinci basamak sağlık hizmetlerinde iyileşme mevcuttur. İkinci
basamağa başvuru sıklığı ise halen yüksektir. Personel sayısındaki artışa
rağmen aşılama başta olmak üzere birinci basamak sağlık hizmetlerinde
hedefe ulaşmanın zaman alacağı gözlenmektedir.
Sonuç: Hizmet entegrasyonunun sağlanması, sevk zincirinin tesisi ve sağlık
düzeyi göstergelerinin artırılması açısından aile hekimliği uygulaması umut
vermektedir.
Türkiye aile hekimliği uygulaması birinci basamak sağlık hizmeti Erzurum sağlık bölgesi saha ziyaretleri
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2011 |
Published in Issue | Year 2011 Volume: 2011 Issue: 1 |