Bu çalışmanın amacı futbol antrenörlerinin yıldırmaya maruz kalma ve mesleki tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkiyi tespit etmektir. Araştırmada, 2010–2011 yılı Türkiye Futbol Federasyonu ve Türkiye Futbol Antrenörleri Derneği tarafından ortaklaşa düzenlenen antrenör gelişim seminerlerinin yapıldığı Ankara, Batman, Denizli, Diyarbakır, Elazığ, Gaziantep, Mardin Tokat ve Samsun bölgelerinde 515 antrenöre, Olumsuz Davranışlar Anketi NAQ ve Maslach Tükenmişlik Envanteri MBI uygulandı. Araştırmanın bulgularına bakıldığında, görev alt boyutunda 19-29 yaş grubu antrenörlerin diğer gruplardan anlamlı bir şekilde yüksek puan elde ettikleri, 30-39 ve 40-49 yaş grubunda olan antrenörlerinde 50 ve üstü yaş grubu antrenörlerinden anlamlı bir şekilde daha yüksek puanlar elde ettikleri tespit edildi. Yıldırmaya maruz kalanlar ve kalmayanlar arasında duygusal tükenme ve duyarsızlaşma alt boyutlarının toplam puanlarının ortalaması arasında anlamlı bir fark olduğu görüldü. Antrenörlerin yıldırma davranışlarına maruz kalmaları duygusal tükenme ve duyarsızlaşma düzeylerinin artmasında belirleyici olduğu söylenebilir. Sonuç olarak, araştırma bulguları yıldırma eylemlerinin çok yoğun ve sistematik olmamakla birlikte yaşandığını göstermektedir. Bununla birlikte yaşanan ya da tanıklık edilen bu eylemler ile antrenörlerin tükenmişlik yaşamaları arasındaki ilişki incelendiğinde, futbol kulüplerinde antrenörlere, yönelik yıldırma davranışları arttıkça, “duygusal tükenme” ve “duyarsızlaşma” düzeyinin arttığı buna karşılık kişisel başarı hissi azaldığı tespit edilmiştir.
The aim of this study is to identify the relationship between exposure to workplace mobbing and the level of professional burnout among football trainers. For this purpose, Negative Acts Questionnaire NAQ and Maslach Burnout Inventory MBI were administered to 515 football trainers who participated in the 2010-2011 Turkish trainer development seminar that was jointly organized by Football Federation of Turkey and Turkey Football Coaches Association in various regions including Ankara, Batman, Denizli, Diyarbakır, Elazıg, Gaziantep, Mardin, Tokat and Samsun. T-test and Analysis of Variance ANOVA were used for statistical purposes. The findings of the research show that in the job sub-dimension, the trainers from the age group of 19-29 scored significantly higher than the other groups and that the trainers of 30-39 and 40-49 age groups scored significantly higher than the group of 50 years and above. It was observed that there is a significant difference between the average emotional exhaustion and depersonalization subscale scores of the trainers who were mobbed and the ones who were not. It can be said that trainers’ level of exposure to mobbing was decisive in the increase of their emotional exhaustion and depersonalization levels. The study concludes that there were instances of mobbing; however, they were not intense or systematic. Moreover, the relation between mobbing behaviors, whether experienced first-hand or merely witnessed, and the trainers’ burnout levels suggests that the more mobbing the trainers were exposed to in their clubs, the higher “emotional exhaustion” and “depersonalization” levels they developed in addition to the diminishing sense of personal accomplishment.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 7 Sayı: 2 |