Türkiye’de Tarımsal Eğitimin Tarihi

Year 2024, Volume: 7 Issue: 2, 89 - 91, 15.07.2024

Ebru Ergüneş Berkin

https://doi.org/10.52704/bssocialscience.1414149

Abstract

Dünyaya stratejik açıdan yön veren ülkeler incelendiğinde, gıda ihtiyaçlarının karşılanmasında kendine yeter olma amacıyla birlikte gelişmiş tarım sektörüne sahip ülkelerin dünyadaki tarımsal üretimde karar verici olmak konusunda da kararlı oldukları anlaşılmaktadır. İnsanlığın devamının yanında daha sağlıklı toplum için böylesine önemli bir sektörün gelişimi ve sürdürebilirliği gelişmiş ülkelerde rastgele olmamış ve sektör kendi haline bırakılmamıştır. Tarımsal üretimde belirli kalitenin korunmasının yanında üretimin artırılması için öncelikle teknoloji kullanımının iyileştirilmesi gerekmektedir. Bunun sağlanabilmesi için bu alanda yetişmiş yüksek eğitim düzeyine sahip insan gücü gerekmekte olup, yetişmiş yüksek eğitimli insan gücünü yetiştirebilmek için ise kaliteli eğitim kurumlarının kurulması gerekmektedir. Tarımsal ürünler ve ürün kalitesi için belirlenen hedeflere ulaşılabilmesi için akademik bilgi birikimi ve bu birikimin sahaya yansıtılabilmesi de önem arz etmektedir. Bu çalışmada Türkiye’de 1846 yılında resmi olarak başlayan tarımsal eğitimin tarihi incelenmesi amaçlanmıştır.

Keywords

Tarım, Eğitim, Türkiye, Teknoloji, Kaliteli eğitim kurumları

History of Agricultural Education in Türkiye

Abstract

When the countries that lead the world strategically are examined, it is understood that countries with a developed agricultural sector are determined to be the decision makers in agricultural production in the world, with the aim of being self-sufficient in meeting food needs. The development and sustainability of such an important sector for a healthier society as well as the continuation of humanity did not happen randomly in developed countries and the sector was not left to its own devices. In addition to maintaining a certain quality in agricultural production, the use of technology must first be improved in order to increase production. In order to achieve this, highly educated manpower is required in this field, and quality educational institutions must be established in order to train highly educated manpower. In order to achieve the targets set for agricultural products and product quality, academic knowledge and the ability to reflect this knowledge on the field are also important. This study aims to examine the history of agricultural education, which officially started in 1846 in Türkiye.

Keywords

Agriculture, Education, Türkiye, Technology, Quality educational institutions

Ethical Statement

Bu araştırmada hayvanlar ve insanlar üzerinde herhangi bir çalışma yapılmadığı için etik kurul onayı alınmamıştır.

References

• Aşkın U. 2017. Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü: Tam bağımsızlık yolunda bir anıt kurum. Türk Dünyası Araş, 117(231): 85-114.
• Barutçu F, Tepeli E. 2015. Türkiye’de tarımsal mekanizasyon eğitimlerinde yaygın eğitim faaliyetlerinin durumu ve izlenen politikalar. Tarım Mak Bil Derg, 11 (1): 1-7.
• Kadıoğlu S. 2008. Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü’nde mülteci bilim adamları. Osmanlı Bil Araş, 9(1): 183-197.
• Karaoğlu Ö. 2013. Osmanlı iktisat ve maliyesi’ne yerli bir yaklaşım örneği: Mizan gazetesi. Bilgi Ekon Yön Derg, VIII(II): 191-206.
• Karanlık A. 2016. Türkiye’de geleneksel-yerel tarımsal bilginin kurumsallaşması ve yayımı. XII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi, 25-27 Mayıs, Isparta, Türkiye, pp: 1173-1182.
• Kayam HC. 1997. Türkiye’de tarım politikaları (1928-1938). Doktora Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul, Türkiye, pp: 330.
• Mağden RZ. 1959. Zirai öğretim hayatımıza bir bakış. Ziraat Derg, 22: 9-116.
• Uğur F. 2013. Tarımsal öğretim. ÇOMU Zir Fak Derg, 1(1): 113-115.
• Yazıcıoğlu T. 1959. Memleketimizde ziraat öğreniminin tarihçesi ve bugünkü zirai öğretim kurumlarımız. Ziraat Derg, 19: 3-7.