2023 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Aday Olan Liderlerin X Paylaşımlarının İçerik Analizi

Year 2024, Volume: 21 Issue: 2, 90 - 110, 29.12.2024

Merve Koç , Mehmet İsmail Yağcı

Abstract

Gün geçtikçe gelişim gösteren teknoloji ve küreselleşme sonucu her alanda olduğu gibi siyasal alanda da beklentiler farklılaşmıştır. Siyasi adayların kamuoyunu etkilemek ve kitlelerini genişletmek için pazarlama disiplinini bu beklentileri karşılayacak düzeyde kullanabilmeleri oldukça önem taşımaktadır. Bu bağlamda siyasal pazarlamanın en güçlü araçlarından bir tanesi sosyal medyadır. İnternette yaşanan gelişmelerle beraber hayatımıza giren sosyal medya kavramı siyasal pazarlamaya da yeni bir boyut kazandırmıştır. Özellikle politize oranı yüksek toplumlarda siyasal rekabet şiddetli düzeylerde yaşanacağından rekabet üstünlüğü elde etmek için 21. yüzyıl dünyasında sosyal medyayı etkili kullanmak gereklilik göstermektedir. Bu çalışmayla 2023 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde aday olan liderlerin X paylaşımlarında başvurdukları içerikler ve kullandıkları teknikler içerik analizi yöntemiyle çözümlenerek seçimler üzerindeki yansıması ortaya koyulmaya çalışılmıştır.

Keywords

sosyal medya, siyasal pazarlama, seçmen davranışı, siyasal katılım, içerik analizi

References

• Aghaei, S., Nematbakhsh, M.A. & Farsani, H.K. (2012). Evolution of the world wide web: from web 1.0 to web 4.0. International Journal of Web & Semantic Technology, 3(1), 1-10.
• Akdal, Ö. Ü. T. & Gezgin, S. (2018, 12-13 Ekim). Dijital siyaset ile siyasal katılımın değişen kimliği ve dili. Proceeding Book, Aydın, Türkiye.
• Akın, H. &Aktepe, C. (2022). Siyasal pazarlamada sosyal medya kullanımı: Ankara büyükşehir belediye başkanlığı seçimlerinde Twitter söylemlerinin karşılaştırması. İşletme Araştırmaları Dergisi, 14(4), 3356-3375.
• Alanka, D. (2024). Nitel bir araştırma yöntemi olarak içerik analizi: Teorik bir çerçeve. Kronotop İletişim Dergisi, 1(1), 64-84.
• Aldemir, S. (2019). Bir siyasal iletişim aracı olarak sosyal medya kullanımı: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve genel seçimleri Twitter örneği [Yüksek Lisans Tezi]. Ege Üniversitesi.
• Aldemir, S. (2019). Bir siyasal iletişim aracı olarak sosyal medya kullanımı: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve genel seçimleri Twitter örneği [Yüksek Lisans Tezi]. Ege Üniversitesi.
• Arısoy, C. (2016). Siyasal iletşimde kimliği merkeze alarak markalaşmak. Global Media Journal: Turkish Edition, 6(12).
• Arklan, Ü. (2016). Sosyal medyanın siyasal amaçlı kullanımı: ağ kuşağının kullanım alışkanlıkları üzerine bir araştırma, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. 4(2), 619-657.
• Arslan, F. (2019). Siyasal pazarlama iletişiminde sosyal medya kullanımı: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı seçimi [Yüksek Lisans Tezi]. Atılım Üniversitesi.
• Ateş, S. (2016). Siyasal reklamlarda duygusal çekicilik kullanımı: 7 Haziran 2015 genel seçimlerinde siyasal partiler tarafından üretilen reklam filmlerinin analizi [Doktora Tezi]. Anadolu Üniversitesi.
• Attouf, Z., & Özdemir, E. (2016). Politik pazarlama iletişimi: 2015 Genel Seçimleri öncesinde Türkiye’deki siyasi partilerin web sitelerinin içerik analizi yöntemiyle incelenmesi. Paradoks Ekonomi Sosyoloji Ve Politika Dergisi, 12(1), 85-106.
• Aziz, A. (2008). İletişime giriş. Aksu Kitapevi.
• Berghel, H. (1996). Digital politics. Communications of the ACM, 39(10), 19-25.
• Bilgin, M.H. (2005). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma tartışmaları. Perşembe Konferansları, 29-52.
• Cantürk, D. & Can, P. (2020). Siyasal pazarlamada adayların marka kişilik boyutları. International Journal of Cultural and Social Studies. 6(2), 531-551.
• Ceyhan, A. İ. (2019). Dijital iletişim çağında siyasetin dijitalleşmesi üzerine bir inceleme: post-truth ve dijital siyasetin sahte haber ekseninde analizi. Yeni Zamanlar ve Halkla İlişkiler Sempozyumu, Özel Sayısı, 1-17.
• Çalışır, G. (2015). Siyasi partilerin web siteleri üzerine bir araştırma 7 Haziran 2015 genel seçimleri. Global Media Journal TR Edition, 6 (11) 158-183.
• Çildan, C., Ertemiz, M., Tumuçin, H. K., Küçük, E. & Albayrak, D. (2012). Sosyal medyanın politik katılım ve hareketlerdeki rolü. Akademik Bilişim, 3(1), 1-9.
• Dalkıran, Ö. (2018). Ağ kuşağının bilgi davranışları: üniversite öğrencileri üzerine bir inceleme. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
• Demirtaş, M. C. (2015). Seçmen davranışlarına etki eden faktörlerin siyasal pazarlama açısından analizi: İzmir ilinde çok değişkenli bir inceleme [Doktora Tezi] Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Duman, S. N. (2020). Salgın döneminde gerçekleştirilen uzaktan eğitim sürecinin değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, 49(1), 95-112.
• Fırat, E. (2020). Türkiye'de seçmen davranışı. The Journal of Social Sciences, 34(34), 1-13.
• Fuchs, C. (2011). An alternative view of privacy on Facebook. Information, 2(1), 140-165.
• Geçer, E., & Beşikçi, S. (2017). Siyasal iletişimin Amerikanlaşması: Recep Tayyip Erdoğan ve Barack Obama örneği. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yeni Düşünceler Hakemli E-Dergisi, (8), 41-56.
• Gilardi, F., Gessler, T., Kubli, M., & Müller, S. (2022). Social media and political agenda setting. Political communication, 39(1), 39-60.
• Güz, N., Yegen, C., & Aydın, B. O. (2019). Dijital propaganda ve politik başarı: 24 haziran 2018 cumhurbaşkanlığı seçiminin twitter analizi. Erciyes İletişim Dergisi, 6(2), 1461-1482.
• Güzel, C. (2020). Sosyal medyanın neliği, gelişimi ve kullanım alanları üzerine kuramsal bir inceleme. Sosyolojik Düşün, 5 (2), 93-112.
• Hollensen, S., Kotler, P. Opresnik & M. O. (2017). Social media marketing. A practitioner guide. Opresnik Management Guides, 2.
• James, K. L. (2010). The internet a user’s guide. New Delhi: PHI Learning Pvt.
• Jianwen, T. (2021). The role of social media marketing in organisational business development in the construction ındustry: managerial perspectives. [Yüksek lisans tezi]. Edinburgh Napier University.
• Kalkan, A. & Alparslan, A. M. (2009). Şeffaflık, iletişim ve hesap verebilirliğin yerel yönetim başarılarına etkileri. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 1 (1), 25-40.
• Kelić, I. , Stilin, Ž. & Tolušić, Z. (2020). Impact of political marketing in digital environment on voters regarding their area of residence. International Journal Of Multidisciplinarity İn Business And Science, 6(9), 41.
• Klang, M. & Nolin, J. (2011). Disciplining social media: An analysis of social media policies in 26 Swedish municipalities. First Moday, 16, (8).
• Koc-Michalska, K. & Lilleker, D. (2017). Digital politics: Mobilization, engagement, and participation. Political Communication, 34(1), 1-5.
• Koçak, A. (2018). Siyasi aktörlerin Twitter’ı siyasal iletişim bağlamında kullanımı: 24 Haziran Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi Seçimlerine yönelik içerik çözümlemesi [Yüksek Lisans Tezi] Anadolu Üniversitesi.
• Koşar, A. (2024). Siyasal pazarlama ve siyasal iletişim. F. Aslan Çetin (Ed), Pazarlama alanında uluslararası akademik çalışmalar (s. 55-72). Serüven Yayınevi.
• Koyuncuoğlu, S. G. (2021). Siyasal pazarlama unsuru olarak sosyal medyanın seçmen davranışlarına ve seçmen sadakatine etkisi: Ankara ili özelinde bir araştırma. [Doktora Tezi]. İstanbul Gelişim Üniversitesi.
• Kuyucu, M. (2014). Çevresel haber ortamı olarak Twitter ve Twitter gazeteciliği. Uluslararası Hakemli İletişim ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 2(3), 159-189.
• Lietsala, K. & Sirkkunen, E. (2008). Social media: Introduction to the tools and processe. Tampere University Press.
• Maarek, P. J. (2014). Politics 2.0: New forms of digital political marketing and political communication. Trípodos, (34), 13-22.
• Marwick, A. & Boyd, D. (2011). To see and be seen: celebrity practice on Twitter. Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies, 17(2), 139-158.
• Mohammadpour, S. & Shokrkhah, Y. (2022). Political marketing in elections: moving from traditional media agenda-setting to modern case study: The 2015 and 2017 British general elections. New Media Studies, 8(31), 76-47.
• Natarajan, S., & Kumar, K. A. (2016). Role of social media in political campaigning and its evaluation methodology: A review. Global Management Review, 10(3).
• Ölçer, N. (2016). 1 Kasım 2015 genel seçimleri örneğinde siyasi parti liderlerinin twitter kullanım pratikleri. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(2).
• Önder, B. A. (2021). Reklam kampanyalarında etkileşimli iletişimin silahı: oyunlaştırma. İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(1), 1-40.
• Prabawa, W. G., Rahmawati, D. E., & Purwaningsih, T. (2024). Towards the 2024 Indonesian Elections: The use of the Indonesian general election commissions Twitter account. Jurnal Penelitian Politik, 20(2), 119-128.
• Sabuncuoğlu İnanç, A. , Bozdemir, Y. & Doğan, E. (2020). Bir siyasal iletişim aracı olarak sosyal medyada 2019 yerel seçimlerindeki muhtar adaylarının Instagram kullanımları. Anadolu Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1) , 141-162.
• Saçak, E. (2017). Sosyal medyada siyasal iletişim, siyasi liderlik ve 2015 Genel Seçim çalışmalarına katılan liderlerin Twitter söylem çözümlemeleri [Yüksek Lisans Tezi]. Marmara Üniversitesi.
• Saffer, A.J. , Sommerfeldt, E.J., & Taylor, M. (2013). The effects of organizational Twitter in-teractivity on organization–public relationships. Public Relations Review, 39(3), 213–215.
• Sarı, A. , Öztunç, M. (2021). Kriz iletişiminde sosyal medya: Koronavirüs krizinde Fahrettin Koca’nın Twitter kullanımı. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 10(1), 801-818.
• Sönmez Ektem, I., & Özer Aytekin, K. (2020). Eğitim alanındaki metafor araştırmalarında eğilimler: bir içerik analizi çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (36), 1-38.
• Strauß, N. , Kruikemeier, S. , Van der Meulen, H. & Van Noort, G. (2015). Digital diplomacy in gcc countries: strategic communication of western embassies on twitter. Government Information Quarterly. (32), 369-379.
• Şahin, İ., & Ünal, Ö. (2024). Siyasal iletişimde sosyal medya kullanımı:“24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanı Seçimlerinde öncesi ve sonrası dönemde siyasi liderlerin Twitter kullanımları üzerine karşılaştırmalı bir analiz’’. The Journal of Social Sciences, 37(37), 547-568.
• Tan, A. & Armutcu, B. (2020). Türkiye'de dijital politik pazarlama. International Journal of Business and Economic Studies, 2(1), 1-14.
• Tatar, A. (2019). Siyasal pazarlama açısından siyaset kurumu imajının seçmenler tarafından algılanması ve Iğdır iline yönelik bir inceleme. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 8(4), 2810-2836.
• Taylor, M. & Kent, M. L. (2004). Congressional web sites and their potential for public dialogue. Atlantic Journal Of Communication, 12(2), 59-76.
• TÜİK. (2023). Kütüphane İstatistikleri. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Kutuphane-Istatistikleri-2023-53655
• Ultan, M. Ö. (2022). Economic news and a content analysis of spanish general elections. Kırklareli Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(1), 111-136.
• Wijayanti, S. N., Saraswati, R., Tyesta, A. L., Saputra, Y., & Amalia, S. F. (2024). Implications of Twitter and social media for millennial voters in the 2024 election. In International Conference for Democracy and National Resilience, 106-114.
• Yaman, E. & Irmak, Y. (2014). Yöneticiler ve öğretmenler arasındaki güç mesafesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(13), 164-172.
• Yaşar, İ. H. (2020). Sosyal medya ve siyaset. Orion Akademi.
• Yıldırım, A. (2014). Bir halkla ilişkiler araci olarak Twitter: TC Sağlık Bakanlığı örnek incelemesi. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(4), 234-253.
• Yıldız, D. (2021). Yeni medya ile birlikte dönüşen dijital pazarlama uygulamaları üzerine bir inceleme: Trendyol sosyal medya hesapları [Doktora Tezi]. Hacı Bayram Veli Üniversitesi.
• Yulianto, A., & Putri, I. G. A. A. A. (2024). Semiotic analysis of Twitter logo change to logo X: User interface (UI) design and user psychological perspectives. Brilliance: Research of Artificial Intelligence, 4(1), 237-244.
• Yüksel, Y. (2015). İçerik çözümlemesi. Academia Accelerating The World's Research, 1-60.