Gambling Disorder is a clinical picture characterized by repetitive and persistent gambling behavior. Gambling Disorder is the first and only non-substance-related behavioral addiction in the DSM-5 due to its neurobiological and clinical commonalities with alcohol and substance use disorders. When we examine Gambling Disorder from a neurobiological and neurocognitive perspective, neurotransmitters such as dopamine, serotonin, norepinephrine and glutamate are thought to be effective in the development of the disease. From a neurocognitive perspective, Gambling Disorder is based on behavioral conditioning with positive reinforcers, value attribution, impulsivity and impairments in decision-making processes. If an individual adopts gambling behavior as a coping mechanism for negative life events, this behavior continues to increase over time. Increasing gambling behavior over time weakens the individual's self-control capacity and leads to the continuation of gambling behavior despite the negative consequences. This vicious cycle contributes to the exacerbation of the disorder by causing problems in work, family, academic and social areas. Gambling Disorder, although initially a seemingly harmless behavior, can turn into addiction depending on the balance of underlying predisposing and protective factors.
Kumar Oynama Bozukluğu, tekrarlayıcı ve süreğen bir şekilde devam eden kumar oynama davranışıyla karakterize edilen bir klinik tablodur. Kumar Oynama Bozukluğu, nörobiyolojik ve klinik olarak alkol ve madde kullanım bozuklukları ile ortak özellikler taşıması sebebi ile DSM-5’te madde ile ilişkili olmayan ilk ve tek davranışsal bağımlılık olarak yer almaktadır. Kumar Oynama Bozukluğu’nu nörobiyolojik ve nörobilişsel olarak incelediğimizde dopamin, serotonin, norepinefrin ve glutamat gibi nörotransmitterlerin hastalık gelişiminde etkili olduğu düşünülmektedir. Nörobilişsel perspektiften bakıldığında ise Kumar Oynama Bozukluğu temelinde pozitif pekiştireçlerle gelişen davranışsal koşullanma, değer atfetme, dürtüsellik ve karar verme süreçlerindeki bozuklukların yer aldığı gözlenmektedir. Birey, olumsuz yaşam olaylarıyla baş etme mekanizması olarak kumar oynama davranışını benimserse, bu davranış zamanla artarak devam eder. Zaman içinde artan kumar oynama davranışı, bireyin kendini kontrol etme kapasitesini zayıflatır ve ortaya çıkan olumsuz sonuçlara rağmen kumar oynama davranışının devam etmesine yol açar. Bu kısır döngü, bireyin iş, aile, akademik ve sosyal alanlarda sorunlar yaşamasına neden olarak hastalığın daha da şiddetlenmesine katkı sağlar. Kumar Oynama Bozukluğu, başlangıçta zararsız görünen bir davranış olmasına rağmen, altta yatan yatkınlık ve koruyucu faktörlerin dengesine bağlı olarak bağımlılığa dönüşebilir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Subtance Abuse |
Journal Section | Review Article |
Authors | |
Publication Date | July 26, 2024 |
Submission Date | January 6, 2024 |
Acceptance Date | May 6, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 8 Issue: 1 |