Kil-kum karışımları, özellikle dolgu alanları, ulaştırma yapıları ve atık deponi alanları gibi uygulamaları olan, genellikle yapay olarak oluşturulan zeminlerdir. Bu tip zeminlerin dayanım ve taşıma gücünü istenilen düzeye getirebilmek için kimyasal katkılar ile stabilizasyon pratikte yaygın olarak uygulanmaktadır. Bu çalışmada, puzolanik çimento, kireç ve C sınıfı ucuçu kül katkısı ile stabilize edilmiş farklı miktarlarda bentonit içeren kum zeminin dayanımına kil içeriği, katkı içeriği ve kür süresinin etkisi incelenmiştir. % 4, 8, 12 ve 16 oranlarında bentonit içeren karışımlar, kütlece % 3, 6 ve 9 oranlarında puzolanik çimento, kireç ve kütlece % 5, 10, 15 ve 20 oranlarında C sınıfı uçucu kül katkısıyla optimum su içeriklerinde hazırlanmıştır. Örnekler, 1, 7 ve 28 günlük kür süreleri sonunda serbest basınç deneyine tabi tutulmuştur. Yapılan deneyler sonucunda zemin karışımında bentonit miktarının artışı ile kireç katkılı örneklerin dayanımı artarken, diğer örneklerin dayanımında değişkenlik gözlenmiştir. Farklı zemin karışımlarında puzolanik çimento ile elde edilen dayanım değerlerinin, uçucu kül katkılı örneklerden elde edilen dayanım değerlerine göre daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Uçucu kül kullanımının daha ekonomik ve çevre dostu bir çözüm olacağı açıktır.
Clay-sand mixtures are
artificial blends particularly used in construction of landfills, transportation structures and
embankments. When strength and bearing capacity of soils are inadequate,
stabilization with chemical admixtures is a commonly preferred method, which
ensures satisfactory engineering properties. In this study, pozzolanic cement,
lime and class C fly ash were used as admixtures for stabilization. Effects of
clay content, admixture inclusion level, additive content and curing period
were investigated on strength of sandy soil with different bentonite contents.
Mixtures including 4, 8, 12 and 16 % bentonite by weight were stabilized with
3, 6, 9 % pozzolanic cement, lime and also 5, 10, 15, 20 % class C fly ash by
weight at their optimum water contents. Specimens were then subjected to
unconfined compressive strength testing after 1, 7 and 28 days of curing
period. Experimental results revealed that, maximum and minimum strength was
obtained by testing specimens including pozzolanic cement and fly ash,
respectively. It is evident that, economic and environmental concerns makes use
of fly ash more feasible.
Subjects | Engineering |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 13 Issue: 3 |