Selânik Yahudilerinin İstanbul’da iskânı, şehrin imparatorluk merkezi olarak geliştirilmesi siyasetinin uygulamasıdır. İstanbul, fetihten sonra süratli imar faaliyetine sahne oldu. Şehrin imarına paralel olarak Anadolu ve Rumeli’nden çeşitli topluluklar buraya iskân edildiler. Bir taraftan sürgün siyaseti, diğer taraftan teşviklerle gönüllü olarak gelenlerin yerleşmesi ile şehrin demografik çehresi değişti. Bu çerçevede Selânik Yahudileri de sürgün kararı ile şehre iskân edildiler. Fetih öncesi İstanbul’da Romanyot, Karaî, Aşkenaz ve İtalyan Yahudi cemaatleri bulunuyordu. Bizans döneminde Anadolu ve Balkanlarda yaşayan ve kendilerine Romanyot denen Yunanca konuşan Yahudiler İstanbul’un fethinden sonra buraya yerleşmeye zorlanmışlardır. Bu çerçevede Selânik Yahudi Cemaatinin de İstanbul’a göç ettirildiği bilinmektedir. İstanbul’un fethinden sonra uygulanan bu mecburî iskân siyaseti neticesinde Selânik şehrinde hiç Yahudi nüfus kalmamış, XV. yüzyıl sonunda İspanya Yahudilerinin şehre gelmesi ile bu durum değişerek Sefarad Yahudileri şehrin en kalabalık dinî topluluğu haline gelmiştir. Bu makalede, Osmanlı arşiv vesikaları ve araştırmaların ışığında, Selânik’ten İstanbul’da mecburî iskâna tâbi tutulan Yahudilerin şehrin hayatındaki tesirleri ele alınacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2021 |
Gönderilme Tarihi | 27 Mayıs 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |