Objective: The aim of this study was to evaluate the effect on coping with stress training on oncology nurses regarding their stress symptoms, ways of coping with stress and burnout situations.
Method: This study used a quasi-experimental research design with pre-post intervention assessments and was carried out between the years 2008-2009. Its population consisted of 71 nurses who were working in three oncology units which were located in Istanbul, provided clinical services, and employed at least 10 nurses. The sample was determined as about 30 people based on potency value of 80% at 95% confidence level. It wasn’t determined via randomization to avoid any delay in the clinic work flow. It was conducted on 30 nurses who were working at these units, were willing to participate and had an appropriate working schedule at the time of the training. A new training program combined with a few coping methods was conducted. Data were collected by Information Form, Stress Self-Assessment Checklist, Ways of Coping Inventory and Maslach Burnout Inventory which was filled before the training started, immediately and one month after the training ended. Data were evaluated in percentages and frequencies, Frieadman test, Bonferroni correction and Wilcoxon signed-rank test.
Results: The statistical analysis revealed significant results among the three measurements for the stress symptoms total score (Fr-?2=17.88; p=0.000), the cognitive affective (Fr-?2=15.10; p=0.001), physiologic signs (Fr-?2=8.35; p= 0.015) and the emotional exhaustion (Fr-?2= 9.04; p=0.011).
Conclusion: Results revealed that the program had a significant positive impact on oncology nurses’ stress and burnout.
Amaç: Bu çalışmanın amacı stresle başa çıkma eğitiminin onkoloji birimlerinde çalışan hemşirelerin stres belirtileri, başa çıkma tarzları ve tükenmişlik durumlarına etkisini değerlendirmektir.
Yöntem: Öntest-sontest modelli yarı deneysel olan bu araştırma 2008-2009 yılları arasında gerçekleştirildi. Araştırmanın evrenini üç farklı onkoloji biriminde çalışan toplam 71 hemşire oluşturdu. Bu birimlerin seçilme nedenleri İstanbul’da yer alması, klinik hizmet vermesi, grup eğitimine katılımın olabilmesi için en az 10 hemşirenin çalışıyor olmasıdır. Araştırmanın örneklemi %95 güven düzeyi ve %80 güçlülük değeri temel alınarak yaklaşık 30 kişi olarak belirlendi ve çalışma bu birimlerde çalışan 30 hemşire ile gerçekleştirildi. Araştırmaya katılacak hemşireler için randomizasyon yapılamadı, örneklemi belirlemede klinik iş akışını aksatmama, eğitime katılımın gönüllülüğü ve sürekliliği esas alındı. Öncelikle bir kaç stresle başa çıkma yönteminin birleştirildiği yeni bir eğitim programı hazırlandı ve uygulandı. Veriler eğitim öncesi, sonrası ve bir ay sonrasında Bilgi Formu, Stres Belirtileri Ölçeği, Stresle Başetme Tarzları Ölçeği ve Maslach Tükenmişlik Ölçeği kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik ve frekans, Frieadman testi, Bonferroni düzeltmesi ve Wilcoxon sıralı işaretler testi kullanıldı.
Bulgular: Uygulanan stresle başa çıkma eğitim programı öncesi, sonrası ve bir ay sonrası yapılan değerlendirmelerde başa çıkma tarzlarında anlamlı bir sonuç bulunamamışken; stres belirtileri toplam puan (Fr-?2 17.88; p=0.000), bilişsel duyuşsal (Fr-?2 15.10; p=0.001), fizyolojik belirtiler (Fr-?2 8.35; p=0.015) alt boyutlarında, emosyonel tükenme alt boyutunda (Fr-?2 9.04; p=0.011) istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar bulunmuştur.
Sonuç: Başetme eğitim programı onkoloji hemşirelerinin stres ve tükenmişlik durumları üzerinde anlamlı pozitif bir etki sağlamıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | January 30, 2014 |
Submission Date | January 30, 2014 |
Published in Issue | Year 2013 Volume: 3 Issue: 3 |