Tip 1 Diyabetes Mellitusu olan Adölesanlara Bakım Veren Hemşirelerde Empati Geliştirme

Year 2018, Volume: 8 Issue: 2, 73 - 79, 15.06.2018

İlknur Kahriman Nurgün Platin

Abstract

Amaç: Araştırma, Tip 1 Diyabetes Mellitusu (DM) olan adölesanlara bakım

veren hemşirelerin empatik yaklaşımlarını geliştirmek üzere tek gruplu öntest-

sontest yarı deneysel desen ile yapılmıştır.

Yöntemler: Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Farabi Hastanesi

Adölesan Servisi’nde hasta bakımında yer alan sekiz klinik hemşiresinin

tamamı araştırmaya alınmıştır. Empati eğitim programının uygulanması

08-09 Ağustos 2011 tarihlerinde araştırmacı tarafından gerçekleştirilmiştir.

Program iki gün, günde sekiz saat olmak üzere toplam 16 saat sürmüştür.

Araştırmada veriler “Adölesanların Kendilerini Anlatma Formu”, “Derinlemesine

Görüşme Formu” “Hemşirelerde Empati Veri Formu” ve “Hemşirelerin

Sözel ifade Kayıt Formu” ile toplanmıştır. Araştırmanın yapıldığı hastaneden

kurum izni alınmıştır. Araştırmaya 13-18 yaş grubu ve en az bir yıl tip 1 DM

olan adölesanlar katılmıştır.

Bulgular: Araştırmada tip 1 diyabet hastası olan adölesanların dönem özellikleri

ve benliklerinin etkilenmesi; damgalanma ve kendini farklı hissetme;

hastalığa bağlı yaşadığı stres, kaygı, korku ve hastalıklarını yönetme stratejileri,

riskli davranışlara girme ve hastalıkları ile bas etmeleri yönünden eğitim

öncesi bakım veren hemşirelerle adölesanların algılamaları arasında özellikle

fiziksel konularda kısmen benzerlikler olduğu saptanmıştır. Hemşirelerin eğitim

sonrası algılamalarında eğitim öncesine göre özellikle duygusal yönlerde

daha kapsamlı algılama yönünde bir değişim olduğu bulunmuştur. Araştırmanın

ikinci kısmında hemşirelerin eğitim öncesi gözlemlerinde adölesanlarla

teslim, tedavi ve aksam yemeği sırasında kurdukları toplam 136 sözel iletişim

kaydedilmiştir. Bu iletişimlerin %80,1’inin “empatik olmayan”

%19,9’unun “empatik”

yaklaşım özelliği göstermesi ile “empatik olmayan” yaklaşımların eğitim

öncesi hemşireler tarafından daha sık kullanıldığı belirlenmiştir. Eğitim sonrası

iletişimlere bakıldığında, toplam 82 iletişimin %15,9’ unun “empatik olmayan”

ve %84,1’inin empatik yaklaşım özelliği gösterdiği bulunmuştur. Empatik olmayan

iletişim sayısında belirlenen bu gerilemeye göre hemşirelerin eğitim

sonrası bu yaklaşımları daha az kullandıkları görülmüştür.

Sonuç: Hemşirelerin eğitim sonrası “empatik olmayan” yaklaşımları daha

az, empatik yaklaşımları ise çok ve sık kullandıkları görülmüş ve empati

eğitiminin hem- şirelerin empati becerilerinin geliştirilmede etkili olduğu

belirlenmiştir.

Keywords

Empati, tip 1 diyabet, adölesan, empati eğitimi, hemşirelik bakımı

The Word of Adolescence That Have Type 1 Diabetes Mellitus and Empathy Development for Nurses Caring

Abstract

Objective: The research was conducted as a quasi-experimental study using

a single-group pretest post-test design to develop empathic approaches

in the nurses who care for adolescents with type 1 diabetes mellitus.

Methods: All the nurses working in the adolescent service at Farabi Hospital

Faculty of Medical Sciences at Karadeniz Technical University participated in

the study. Implementation of empathy education program was conducted

by the researcher on 8-9 August 2011. Program lasted for 16 hours totaly,

eight hours a day. Data were collected using “self description document for

adolescents,” “in-depth interview form,” “empathy data form for nurses,” and

“nurses verbal record form.” Necessary official permissions from the hospital

administrators were obtained. In the study, adolescents between the ages

of 13 and 18 with type I diabetes mellitus for at least one year participated.

Results: It was found in the study that there were little similarities, particularly

about physical subjects, between the perceptions of patient adolescents

and nurses before the training in term of patients’ feeling of being different

and stigma; their management strategies of stress, anxiety, and fear depending

on their illness; and in terms of doing risky behaviors and of dealing with

the illness. After the training, it was found that there was a big change, particularly

emotional change, in the perception of nurses in a more comprehensive

way compared to their perception before the training. In the second

phase of the study, a total of 136 verbal communications between adolescents

and nurses were recorded before the training when patients were

admitted to the hospital, during treatment and dinner. It was observed that

80.1% of these communications performed by the nurses before the education

showed characteristics of “non-empathic approach,” while 19.9% of

them showed some characteristics of empathic approach, which indicates

that nurses were more inclined to use non-empathic approaches before

the training. When the communications after the training were observed,

15.9% of 82 communications showed non-empathic characteristics, while

84.1% of them showed emphatic characteristics. According to this decrease

in the number of unempathic behaviors, it was seen that the nurses

after the training usedless unemphatic behaviors.

Conclusion: The results of the study also showed that while the level of

unempathic approaches of the nurses before the training was much higher

and they were used more often than emphatic approaches that the nurses

provided after the training. It was also seen that empathy training is quite

effective in developing nurses’emphatic behaviors.

Keywords

Empathy, type 1 diabetes, adolescent, empathy education, nursing care

References

• Göksel EY, Nurses Observed Behaviors Are Studied According To Their Dependent, İndependent And İnterdependent Decisions Behind Them. PhD Thesis, Hacettepe University Institute of Health Sciences. Ankara; 1995: 3-4.