Kalkınma ajansları Türk idari teşkilatına 2000'lerde dahil olmuştur. Geleneksel kamu yönetimi anlayışının hantal, büyük ölçekli, geniş kadrolu kurumlarından kopuş amacını simgelerler. Esnek, dinamik, maliyet etkin ve yeni şartlara uyum yeteneği yüksek yapılar olarak takdim edilirler. Bu özgün yapıların personel rejimi, kamu çalışma ilişkilerindeki esneklik temelinde dönüşüme örnek bir uygulama niteliğindedir. Küçük, etkin, çekirdek bir teknik kadro olarak tasarlanır. Klasik bürokratik yapılardaki hantal ve verimsiz insan kaynaklarına bir alternatif olarak hayata geçirilir. Pilot uygulama sayılmazsa, 2010 yılından bugüne, ajans personeli, denetim otoritelerinin bulgularıyla, sorunsuz bir çalışma hayatına sahip olmamıştır. Bu çalışma, kalkınma ajanslarının personel rejimini, tarihsel-toplumsal bağlamı içinde inceler. Öncelikle, kamu hizmetlerinin neoliberal koşullara uyarlanış sürecinde kalkınma ajanslarının konumunu arar. Bağlantılı olarak, kamu çalışma ilişkilerindeki esnekleştirme stratejisiyle kalkınma ajansı personel rejimi arasındaki ilişkiyi inceler. Son olarak, kalkınma ajansları üzerine yayımlanan denetim ve faaliyet raporlarını mukayese ederek ajans personel rejiminin on yıllık uygulamasını tartışır. Klasik bürokrasiden kopuş idealinin uygulamada kuralsızlaşmaya varabildiğini keşfeder
Development agencies have joined the Turkish administrative system in the 2000s. They symbolize the purpose of breaking away from the cumbersome, large-scale, and large-staffed institutions of the conventional public administration approach. They are presented as flexible, dynamic, cost-effective structures with high adaptability to new conditions. The personnel regime of these unique structures is exemplary for flexibilization of the public employment relations. It is designed as small, efficient, core technical staff. It is implemented as an alternative to cumbersome and inefficient human resources in classical bureaucratic structures. Excluding the pilot implementation, since 2010, agency staff, according to the findings of the auditing authorities, have not had a smooth working life. This study examines the development agency personnel regime in its historical-social context. First, it searches for the position of the development agencies in the adaptation process of public services to neoliberal conditions. Correspondingly, it examines the relationship between the flexibilization strategy in the public labor relations and the development agency personnel regime. Finally, it discusses the ten years of experience by comparing the audit and activity reports on the development agencies. It reveals that the ideal of breaking with the classical bureaucracy can lead to deregulation in practice
Public sector labor relations development agency personnel regime flexibilization deregulation
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 2 Issue: 69 |
muratozverister@gmail.com
dergicalismavetoplum@gmail.com
www.calismatoplum.org