Abstract
Din İşleri Yüksek Kurulu, Türkiye’de dinî konularda görüş
açıklamaya yetkili en üst resmî kurumdur. Bu isimle Cumhuriyet
döneminde tesis edilmekle birlikte Kurul, Osmanlı Devleti’nin
Şeyhulislâmlık makamına uzanan köklü bir tarihe sahiptir.
Kurul’un ilgili kanundan kaynaklanan en önemli görevlerinden
biri de “dinî konularda karar vermek, görüş bildirmek ve dinî
soruları cevaplandırmak” tır. Bu görev dinî literatürde “ifta” yani
fetva vermek olarak adlandırılmıştır. Kurul klasik konularda
Hanefî mezhebini esas alarak fetva verirken gerektiğinde
Şâfiî mezhebinin görüşünü de zikretmektedir. Genel ve ilkesel
tutum böyle olmakla birlikte bazı gerekçelerle mezhebin dışına
çıkabilmekte hatta delilinin kuvveti veya şeriatın maksatlarına
uygunluğu dolayısıyla meşhur dört mezhebin dışında başka bir
ictihadı da benimseyebilmektedir. Mevcut fıkıh mirasında cevabı
bulunmayan yeni meseleleri ise Kurul, o mirasın sahip olduğu
usûl ve vizyon çerçevesinde çözümlemektedir. Bunun için önce
gündemindeki olguyu, ilgili alan uzmanlarıyla birlikte iyice
tahlil etmekte; sonuca ulaşıldığından emin olunca da görüşünü
açıklamaktadır. Bu süreçte fıkıh usulü ilkeleri daima devrede
tutulmakta, bu bağlamda Kitap ve Sünnet’in ma’kul, maksud ve
mefhumundan hareket edilmektedir