Hint alt kıtasında 18. yüzyıldan itibaren hadis-fıkıh merkezli
tartışmaların yoğunluğu giderek artmış, Hanefî mezhebinin hâkim olduğu bu
coğrafyada mezhebin görüşlerinin hadise dayalı delillerinin tartışılması ve
sahih hadis kitaplarına arz edilmesine yönelik eğilimler ortaya çıkmıştır. Bâbürlü
Devleti’nin yıkılması ile Hint-İslam toplumunu bir arada tutmak ve eğitmek
amacıyla ortaya çıkan cemaatler arasında furûʻ-i fıkha dair ortaya çıkan
tartışmalar birbirini tekfir edecek dereceye kadar ulaşmıştır. Bu dönemde modernizmin
tesiri ile sadece Kur’ân’ın hükümleri ile ameli savunan Ehl-i Kur’ân hareketi Hint
alt kıtasında kabul görmeye başlamış, Yemenli ihyâ önderi Şevkânî’nin görüşleri
bir taraftan alt kıtada yayılırken diğer bir taraftan Vehhâbilik farklı
bölgelerde etkisini arttırmıştır. Bu çalışma 19. yüzyılda Bengal’de Hacı
Şeriatullah önderliğinde ortaya çıkan ve Vehhâbîliğin tesirinde kalmış bir hareket
olan Ferâiziyye’yi fıkıh ilmi merkezinde incelemeyi hedeflemektedir.
Kendilerini Hanbelî geleneğinin takipçisi olarak gösteren Vehhâbîler’in görüşlerine
meyletmekle birlikte Hanefî mezhebine müntesip olduklarını söyleyen Ferâiziyye
mensuplarının ortaya çıkardıkları bu sentez çalışmanın mevzuunu teşkil
etmektedir. Zira Vehhâbîlik tarihi bakımından da öncesinde bir benzeri
bulunmayan Hanefî-Vehhâbî bir çizginin özel bir yerinin bulunduğu söylenebilir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 6 Issue: 12 |
Dergiabant is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).