Yield and quality characteristics of rangelands which have different slopes in Aydın ecological conditions

Year 2018, Volume 35 Issue 1, 67 - 72, 01.06.2018

Mustafa Sürmen Emre Kara

https://doi.org/10.16882/derim.2018.343428

Cited By: 13

Abstract

This research was carried out in 5 different rangeland slopes (2%, 8%, 15%, 25%, 30%) in Çakmar district of Aydın province. In the study, 7 quadrats from each slope were sampled. The results were summarized in terms of herbage-hay yield (kg da-1), ADF (%), ADL (%), NDF (%), Crude Protein Ratio (%), Crude Protein Yield (kg da-1), Relative Feed Value and botanical compositions. According to the results, hay yield was found between 223.03 -114.54 kg da-1 while the highest value was found at 8% slope. The highest NDF ratio was measured at 30% slope fraction and the lowest NDF fraction was measured at 2% slope fraction. The highest proportion of crude protein was observed at 10.64% slope at 8%, while the highest relative feed value was measured at 101.35 at 2% slope. It was observed that botanical composition has fewer species of legumes. It is seen that sections with 2%, 8% and 15% slope are better in terms of yield-quality than the others. In these areas under overgrazing, the contribution of animal production is reduced with improper management. For this reason, correct management and rangeland improvement projects will be able to find solutions for the region rangelands.

Keywords

Rangeland vegetation, Forage quality, Hay yield, Slope

Aydın ili ekolojik koşullarında farklı eğimlerdeki mera vejetasyonlarının verim ve kalite özellikleri

Abstract

Bu araştırma, Aydın ili Çakmar Mahallesi meralarının eğimleri farklı 5 kesiminde (%2, %8, %15, %25, %30) yürütülmüştür. Yapılan etütler neticesinde her eğimden 7 adet kuadrat alanı dipten biçilerek örneklenmiştir. Örneklemenin ardından yapılan analizler ve hesaplamalar neticesinde yaş - kuru ağırlık (kg da-1), ADF (%), ADL (%), NDF (%), Ham Protein Oranı (%), Ham Protein Verimi (kg da-1), Sindirilebilir Kuru Madde (%), Nispi Yem Değeri ve ağırlığa göre botanik kompozisyonlar belirlenmiştir. Sonuçlara göre meranın kuru ot verimi 223.03-114.54 kg da-1 değerleri arasında değişirken, en yüksek kuru ot verimi %8 eğimde yer alan merada tespit edilmiştir. En yüksek NDF oranı meranın %30 eğimli kesiminde, en düşük NDF oranı ise %2 eğimli kesiminde ölçülmüştür. Ham protein oranı en yüksek %10.64 ile %8 eğimde görülürken, en yüksek nispi yem değeri 101.35 ile %2 eğimli mera kesiminde ölçülmüştür. Ağırlığa göre botanik kompozisyonda baklagiller familyasına ait türlerin daha az oranda olduğu gözlemlenmiştir. Çalışma neticesinde %2, %8, %15 eğime sahip mera kesimlerinin verim ve kalite bakımından diğer kesimlere oranla daha iyi olduğu görülmektedir. Aşırı otlatmaya maruz bırakılan bu mera alanının, hatalı mera yönetimi sonucunda hayvansal üretime katkısı azalmaktadır. Bu sebeple doğru yönetim prensiplerinin uygulanması ve mera ıslah projeleri ile bölgedeki meraların sorunlarına çözüm bulunabilecektir.

Keywords

Mera vejetasyonu, yem kalitesi, kuru ot verimi, Eğim

References

• Açıkgöz, E. (1991). Yem Bitkileri. VİPAŞ yayınları: 3. Baskı, 456 s., Bursa.
• Albayrak, S., Mut, Z., & Töngel, Ö. (2006). Hay and grain yields with some agricultural traits of Triticale (XTriticosecale Wittmack) lines. Süleyman Demirel University Journal of Faculty of Agriculture, 1(1):13-21.
• Altın, M., Tuna, C., & Gür, M. (2010). Tekirdağ taban ve kıraç meralarının verim ve botanik kompozisyonuna gübrelemenin etkisi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(2): 191-198.
• Altın, M., Gökkuş, A.& Koç, A. (2011). Çayır ve Mera Yönetimi.. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, 186 s., Ankara.
• Anonim (2017). Çakmar Mahallesi uzun yıllar iklim verileri. http://en.climate-data.org/location/631889 Erişim tarihi: 01 Eylül 2017.
• AOAC (1990). Official methods of analysis association of official analytical chemists, 125 p. Arlington, VA, USA.
• Aydın, İ. & Uzun, F. (2000). Ladik ilçesi Salur Köyü merasında farklı ıslah metodlarının ot verimi ve botanik kompozisyon üzerine etkileri. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24(2):301-307.
• Aydın, A., & Başbağ, M. (2017). Karacadağ’ın farklı yükseltilerindeki meraların durumu ve ot kalitesinin belirlenmesi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 32(1):74-84.
• Babalık, A.A. (2004). Çayır-meralarda dip kaplama ölçüm yöntemleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(1): 50-72.
• Bakoğlu, A. & Koç, A. (2002). Otlatılan ve korunan iki farklı mera kesiminin bazı toprak ve bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması I. Bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması. Fırat Üniversitesi, Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14(1):37-77.
• Barnes, R.F., Miller, D.A., & Nelson, C.J. (1995). Forages Volume 1: An introduction to grassland agriculture fifth edition. Iowa State University Press, 9-369 p., Iowa, USA.
• Çetiner, M., Gökkuş, A., & Parlak, M. (2012). Yapay bir merada otlatmanın bitki örtüsü ve toprak özelliklerine etkisi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 27(2):80–88.
• Horrocks, R.D., & Vallentine, J.F. (1999). Harvested Forages. Academic Press, 3-87 p., San Diego, California, USA.
• Koç, A., Gökkuş A., & Altın, M. (2003). Mera durumu tespitinde dünyada yaygın olarak kullanılan yöntemlerin mukayesesi ve Türkiye için bir öneri. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi, s: 13-17.
• Koç A., Sürmen, M., & Kaçan, K. (2005). Erzincan Ovası taban meralarının bitki örtülerinin mevcut durumu. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi, s: 847-850.
• Mikhailova, E.A., Bryant, R.B., Cherney, D.J.R., Post, C.J. & Vassenev, I.I. (2000). Botanical composition, soil and forage quality under different management regimes in Russian grasslands. Agriculture, Ecosystems and Environment, 80(3):213–226.
• Özaslan Parlak, A., Parlak, M, Gökkuş, A., & Demiray, H.C. (2015). Akdeniz (Çanakkale) Meralarının ot verimi ve kalitesi ile botanik kompozisyonu ve bazı toprak özellikleri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1):99-108.
• Sürmen, M., Kara, E. & Girgin, G. (2015). Aydın ili Koçarlı İlçesi Çakmar Köyü'nde farklı eğimdeki mera kesimlerinin vejetasyon özellikleri. İç Anadolu Bölgesi 2. Tarım ve Gıda Kongresi, s:512.
• Sürmen, M., & Koç, A. (2016). Impact of settlement points on some properties of a highland rangeland vegetation of Eastern Anatolia region of Turkey. Scientific Papers Series A Agronomy, 54:426-430.
• Şengönül, K., Kara, Ö., Palta, Ş., & Şensoy, H. (2009). Bartın Uluyayla yöresindeki mera vejetasyonunun bazı kantitatif özelliklerinin saptanması ve ekolojik yapının belirlenmesi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 11(16):81-94.
• Turan, N., Özyazıcı, M.A., & Yalçın Tantekin, G. (2015). Siirt ilinde çayır mera alanlarından ve yem bitkilerinden elde edilen kaba yem üretim potansiyeli. Turkish Journal of Agricultual Research, 2(1):69-75.
• TÜİK (2017). Bitkisel Üretim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr. Erişim tarihi: 20 Eylül 2017.
• Türk, M., Albayrak, S., & Bozkurt, Y. (2015). Otlatmanın farklı yapay meralarda botanik kompozisyon üzerine etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 10(1):27-34.
• Van Soest, P.J., Robertson, J.B., & Lewis, B.A. (1991). Methods for dietary fiber, neutral detergent fiber, non–starch polysaccharides in relation to animal nutrition. Journal of Dairy Science, 71(10):3583-3597.
• Yavuz, T., & Sürmen, M. (2016). Vegetation features of alpine and subalpine rangelands in Eastern Black Sea region. Scientific Papers Series A Agronomy, 54:474-477.