Treatment and follow-up results of children with electrical burn who observed in burn intensive care unit

Year 2011, Volume: 38 Issue: 2, 170 - 173, 01.06.2011

Çiğdem Aliosmanoğlu İbrahim Aliosmanoğlu Murat Kapan Abdullah Böyük Akın Önder

https://doi.org/10.5798/diclemedj.0921.2011.02.0009

Cited By: 1

Abstract

Objective: Electrical burns are infrequent relative to other injuries, but they are associated with high morbidity and mortality. The aim of this study was to assess manage­ment and follow-up results of pediatric patients\' who ob­served in intensive care unit and also review the precau­tions for preventing electrical burns. Materials and methods: Totally 22 patients aged under 17 years who were observed in the burn intensive care unit of Şanlıurfa Education and Research Hospital dur­ing the period between July 2009-October 2010. Cases were investigated retrospectively. The patients\' age, gen­der, total burn surface area, length of stay in hospital, musculo-skeletal system complication, cardiovascular system complication, kidney damage and attempts were recorded. Results: Of the 22 cases, 19 (86.3%) were male and 3 (13.7%) were female. The mean age of the patients was 11.5 years. In 10 (45.4%) children burns were occurred in workplace and working area and 12 (54.6%) were oc­curred in the home environment. Depth of burns were third degree in 10 (45.4%) children and second degree in 12 (54.6%). The mean percentage of burn surface area was 25.9%. The mean length of stay in hospital was 17 days. Debridement and grafting were performed to 12 (54.6%) cases and 10 (45.4%) children were treated with dress­ings. No patient had increased creatinine kinase levels, oliguria, myoglobuinuria and arrhythmia. The mean hos­pitalization time was 17 days. Conclusion: Nearly half of patients underwent debride­ment plus grafting. None of our patients developed renal failure other severe system dysfunction.

Keywords

Burn, electric, child, intensive care, follow up results

Yanık yoğun bakımda elektrik çarpması nedeniyle izlenen çocukların takip ve tedavi sonuçları

Abstract

Amaç: Elektrik çarpmaları diğer kazalara oranla seyrek görülmekle birlikte yüksek mortalite ve morbiditeye ne­den olabilirler. Bu çalışmamızın amacı; elektrik çarpması nedeniyle yanık yoğun bakıma yatırılan çocuk hastaların takiplerini ve tedavi süreçlerini değerlendirmek ve aynı zamanda elektrik çarpmasından korunabilmek için alına­bilecek önlemleri gözden geçirmektir. Gereç ve yöntem: Bu çalışmaya Temmuz 2009- Ekim 2010 tarihleri arasında Şanlıurfa eğitim ve araştırma hastanesi yanık yoğun bakımda takip edilen 17 yaş altı toplam 22 hasta dahil edildi. Olguların geriye dönük ola­rak dosyaları tarandı. Olgular yaş, cinsiyet, toplam yanık yüzey alanı, hastanede yatış süreleri, kas-iskelet sistemi, kardiyovasküler sistem, böbrek hasarı gelişip gelişmediği ve yapılan girişimler incelendi. Bulgular: Toplam 22 olgunun 19\'u (%86.3) erkek, 3\'ü (%13.7) kız idi. Olguların yaş ortalaması 11.5 idi. Yanık­ların 10\'u (%45.4) işyeri ve çalışma ortamlarında, 12\'si (%54.6) ise ev ortamında meydana gelmiş. Olguların ya­nık alanlarının derinliği, 10\'nun da (%45.4) üçüncü derece iken, 12\'sinde (%54.6) ikinci derece idi. Olguların ortalama yanık yüzey alanları %25.9 idi. Olguların hastanede yatış süreleri ortalama 17 gün idi. On iki olguya (%54.6) deb­ridman + greftleme yapıldı. 10 olgu (%45.4) pansumanla tedavi edildi. Hastaların hiçbirinde böbrek ve karaciğer fonksiyonlarında bozulma olmadı. Ayrıca hiçbir hastada kreatinin kinaz düzeylerinde artma, oligüri, myoglobulinüri ve aritmi saptanmadı. Olguların hastanede yatış süreleri ortalama 17 gün olarak hesaplandı. Sonuç: Elektrik yanığı sonucu izlenen hastaların yarıya yakın kısmında debridman ve greftleme gerektirmiştir. An­cak hiçbir hastamızda böbrek yetmezliği veya ağır sistem bozukluğu gelişmedi.

Keywords

Yanık, elektrik, çocuk, yoğun bakım, takip sonuçları

References

• Fukunishi K, Takahashi H, Kitagishi T, Matsushima T, Kanai T, Ohsawa H, Sakata I. Epidemiology of childhood burns in the critical care Medical Center of Kinki University Hospi- tal in Osaka, Japan. Burns 2000; 26(5): 465-9.
• Koumbourlis AC. Electrical Injuries. Crit Care Med 2002; 30 (Suppl): 424-30.
• Rabban JT, Blair AJ, Rosen CL. Mechanism of Pediatric Elec- trical Injury. Arch Pediatr Adolesc Med 1997;151(7):696- 700.
• Şengezer M, Selmanpakoğlu N, Duman H, Çetin C. Epide- miological analysis of burn injuries in Gülhane Military Medical Academy Burn Center. Türk Plast Cer Derg 1995; 3(2): 74-8.
• S.M. Carroll, M. Gough, P.A. Eadie, M. Mchugh, G. Ed- wards and, D. Lawlor, A-3 year epidemiological review of burn unit admissions in dublin, Ireland (1988-1991). Burns 1995; 21(5): 379-82.
• Z. Dedovic, B. Bryctha, I. Koupilova and I. Suchanek, Ep- idemiology and of childhood burns at the burn center in Brno, czech republic. Burns 1996;22(2): 125-9.
• Zubair M, Besner GE. Pediatric electrical burns: manage- ment strategies. Burns1997;23(5):413-20.
• Rai J, Jeschke MG, Barrow RE, David NH. Electrical Inju- ries: A 30-Year Review: J Trauma 1999;46(5):933-6.
• Chen EH, Sareen A. Do children require ECG evaluation and inpatient telemetry after household electrical exposures? Ann Emerg Med. 2007;49(1):64-7.
• Çelik A, Ergün O, Özok G. Pediatric Electrical Injuries: A Review of 38 Consecutive Patients. J Pediatr Surg 2004;39(8):1233-7.
• Ying SY, Ho WS. An analysis of 550 hospitalized pediatric burn patients in Hong Kong. J Burn Care Rehabil 2001; 22(3):228-31.