İnsanlık tarihinde tarım, şehirleşme ve yazı gibi olguların ilk defa görüldüğü antik Mezopotamya, bu niteliğinden dolayı uygarlığın beşiği olarak ifade edilmektedir. Antik Mezopotamya coğrafyası hem şehirleşme temelli medeniyetin bir laboratuvarıdır hem de tapınak eksenli şehirleri, öncelikle rahipler olmak üzere sosyal sınıfları, kendine has dini inanç ve uygulamaları, farklı etnik yapılara ev sahipliği yapan kültürel dokusu ve zengin literatürü ile öne çıkmaktadır. Bu uygarlığın temel kaynakları çivi yazılı tabletler ve arkeolojik buluntulardır. Bu kaynaklarda, tanrılar, ritüeller, tapınaklar ve rahipler dikkat çekmektedir. Rahiplerin, antik Mezopotamya’nın sosyal, iktisadi, idari ve kültürel hayatı üzerinde göz ardı edilemeyecek bir oranda etkili olduğu ortaya çıkmaktadır. Hatta bazı dönemlerde onları, iktidarı ele geçirecek kadar güçlendiğini görmek mümkündür. Kurumsal veya geleneksel bir yapı bağlamında tanrı kültünü ve ritüelleri aktif olarak yöneten rahiplerin, tarih öncesi dönemlere uzanan bir geçmişi bulunmaktadır. Antik Mezopotamya’da rahiplerin, sosyal yaşamda, tapınaklarda ve sarayda en çok dikkat çeken ve etkili olan figürlerden biri olduğu söylenebilir. Burada rahiplerin krallık, şifacılık, yöneticilik, tüccarlık, müzisyenlik, katiplik, zanaatkarlık, kahinlik, büyücülük, eğitmenlik ve hekimlik gibi çok farklı işlevleri olduğu anlaşılmaktadır. Yaşamın neredeyse bütün alanlarında varlığını etkili bir tarzda hissettiren rahipler, dinin ve toplumsal hayatın başat bir öğesi olmayı başarmıştır. Bu çalışmanın amacı, antik Mezopotamya’nın rahip sınıfını Dinler Tarihi disiplininin deskriptif metodu üzerinden ana hatlarıyla incelemektir.
Ancient Mesopotamia, where such phenomena as agriculture, urbanization, and writing were first seen in human history, is called the cradle of civilization because of this characteristic. The geography of ancient Mesopotamia is not only a laboratory of urbanization-based civilization but is also characterized by its temple-based cities, social classes, especially priests, unique religious beliefs and practices, cultural texture hosting different ethnic structures, and rich literature. The main sources of this civilization are cuneiform tablets and archaeological findings. In these sources, gods, rituals, temples, and priests stand out. It turns out that priests had a significant influence on the social, economic, administrative, and cultural life of ancient Mesopotamia. In some periods, it is even possible to see them becoming powerful enough to seize power. Priests, who actively managed the worship of gods and rituals in the context of an institutional or traditional structure, have a history dating back to prehistoric times. In ancient Mesopotamia, priests were among the most prominent and influential figures in social life, temples, and palaces. It is believed that priests had many different functions, such as kingship, healing, administration, trade, music, writing, craftsmanship, divination, sorcery, teaching, and judging. By making their presence felt effective in almost all areas of life, priests were a dominant element of religion and social life. This study aims to analyze the priestly class of ancient Mesopotamia through the descriptive method of the discipline of the History of Religions.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Early Pub Date | April 28, 2024 |
Publication Date | April 30, 2024 |
Submission Date | February 8, 2024 |
Acceptance Date | March 3, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 1 Issue: 1 |
Journal of the History of Religions is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International Licence.