Bu makale, XIV. asrın sonlarında ve XV. asrın ilk yarısında
Hasankeyf Eyyübileri’nin hâkim olduğu bölgede yaşayan Muzaffer Haskefi’nin
kaleme aldığı el-Keşşâf fî ‘ilmi’l-engâm
adlı eserinin klasik musiki nazariyatı içindeki yerini ortaya koymayı
amaçlamaktadır. Onun müzik teorisi, selefi ve çağdaşı olan nazariyatçılardan
Safiyyüddin Urmevi (ö. 693/1294), İbn Kurr (ö. 759/1357), Şemseddin Saydâvi ve
Cemaleddin Mardini’yle (ö. 809/1406) irtibatlı bir çerçevede gelişmiştir.
İlişkide olduğu söz konusu isimlerden farklı olarak Haskefi, makamların
oluşumunda, mahiyeti yeterince aydınlatılmamış olan ve kendisinin beyt adını verdiği yapıların rol
aldığını belirtmektedir. Ayrıca kendisine has üslubuyla bazı makamların
seyirlerini de vermektedir. Haskefi’nin eserinin müzik felsefesine ayrılan son
kısmında dikkat çekici bir diğer husus da müziğin etkisine ilişkin tasavvuf
referanslı açıklamalarıdır. Eserinde ritim bahsine yer vermeyen Haskefi;
aralıklar, aralıklar arası nispetler, uyumlu-uyumsuz aralıklar gibi musiki nazariyatının
temelini teşkil eden bahislere de değinmemiştir.
Journal Section | Article |
---|---|
Authors | |
Publication Date | August 21, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Issue: 42 |