Purpose: The aim of this study is to examine whether the knowledge level and attitudes of preschool teachers about stuttering differ in terms of certain variables and to examine the relationship between their knowledge levels and attitudes. Method: The study was carried out with the descriptive model. 232 preschool teachers from 22 cities of Turkey participated in the study. While 60.8% of the participants had never had a student who stuttered, 39.2% had a student who stuttered before. The data of the research were collected online with the 'Stuttering Knowledge Level Questionnaire' and the 'Attitude Questionnaire towards Stuttering'. In the study, the differences between the variables (i,e.knowledge levels of teachers with and without stuttering students; seniority of teachers who had had stuttering students, having taken courses/seminars related to stuttering, number of students who stutter, and when the last time they had a stuttering student) and relationships between variables (level of knowledge and attitude) were studied. Results: It was found that the knowledge level of preschool teachers who have had stuttering students was statistically significantly higher than those who had not had stuttering students. There is a significant difference between the teachers with stuttering students in favor of those with 1-3 years of seniority and those with 13 years or more in terms of strategies for the whole class and general attitude scores towards stuttering. It was found that those who took courses/seminars on stuttering and those with 4 or more stuttering students had significantly higher scores on strategies for the stuttering child, and no significant relationship was found between their level of knowledge about stuttering and attitudes towards stuttering. Conclusion: As a result of this study, when examined in terms of attitude towards stuttering, it was found that having taken courses/seminars on stuttering and the number of students who stutter were effective on the strategies for the stuttering child, while the seniority period was effective on the strategies for the whole class. It has been observed that teachers who have attended a stuttering course/seminar are much more successful in applying the strategies especially for the stutter child compared to the teachers who have not participated in such training. This shows that informing preschool teachers about stuttering can make a difference in their interactions with the stuttering child. It is thought that this will be supportive in the management of early stuttering.
stuttering attitudes towards stuttering knowledge about stuttering preschool teacher early childhood stuttering
Amaç: Okul öncesi öğretmenlerinin kekemeliğe ilişkin bilgi düzeyi ve tutumların belli değişkenler açısından farklılaşıp farklılaşmadığının ve bilgi düzeyi ile tutum arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Çalışma genel tarama modeli ile yürütülmüştür. Çalışmaya Türkiye’nin 22 ilinden 232 okul öncesi öğretmen katılmıştır. Araştırmanın verileri çevrimiçi ortamda “Kekemelik Bilgi Düzeyi Anketi” ve “Kekemeliğe Yönelik Tutum Anketi” ile toplanmıştır. Çalışmada kekeleyen öğrencisi olan ve olmayan öğretmenlerin bilgi düzeyleri; kekeleyen öğrencisi olan öğretmenlerin kıdem, kekemelikle ilgili ders/kurs/seminer alma, kekeleyen öğrenci sayısı ve en son ne zaman kekeleyen öğrencisi olduğuna göre farklılıklar ve değişkenler arası ilişkiler incelenmiştir. Bulgular: Kekeleyen öğrencisi olan okul öncesi öğretmenlerinin bilgi düzeylerinin kekeleyen öğrencisi olmayan öğretmenlerden istatistiksel açıdan anlamlı düzeyde yüksek, kekeleyen öğrencisi olan öğretmenler arasında kıdem süresi 1-3 yıl olanlar ve 13 yıl ve üzeri olanların lehine tüm sınıfa yönelik stratejiler ve kekemeliğe yönelik genel tutum puanları açısından anlamlı farklılık, kekemelikle ilgili ders/kurs/seminer alanların ve kekeleyen öğrenci sayısı dört ve üzeri olanların kekeleyen çocuğa yönelik stratejiler puanlarının anlamlı düzeyde yüksek ve kekemeliğe ilişkin bilgi düzeyi ile kekemeliğe yönelik tutumlar arasında anlamlı ilişkiler olmadığı bulunmuştur. Tartışma: Bu çalışma sonucunda, kekemeliğe yönelik tutum açısından incelendiğinde; kekeleyen çocuğa yönelik stratejiler üzerinde kekemelikle ilgili ders/kurs/seminer almanın ve kekeleyen öğrenci sayısının, tüm sınıfa yönelik stratejiler üzerinde ise kıdem süresinin etkili olduğu bulunmuştur. Kekemelikle ilgili ders/kurs/seminere katılmış öğretmenlerin özellikle kekeleyen çocuğa yönelik stratejileri uygulamada bu tür bir eğitime katılmamış öğretmenlere kıyasla çok daha başarılı oldukları görülmüştür. Bu durum erken dönem kekemelik yönetiminin okul ayağında okul öncesi öğretmenlerinin kekemelik hakkında bilgilendirilmesinin kekeleyen çocukla etkileşimlerinde fark yaratabileceğini göstermektedir.
kekemelik kekemeliğe yönelik öğretmen tutumu kekemeliğe ilişkin bilgi düzeyi okul öncesi öğretmeni erken çocukluk kekemeliği
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Early Pub Date | August 31, 2022 |
Publication Date | August 31, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 5 Issue: 2 |
DKYAD is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.