İnsanlık geleneğinde metin üretimi, önceden oluşmuş metinlerle bir şekilde ilişkilidir. Üretici konumundaki müellifin dinledikleri, okudukları, araştırmaları; yaşam gözlem ve tecrübeleri metinlerini zenginleştirir. Klasik edebiyatta müellifin başlıca kaynakları; ister edebi gelenekle, isterse eğitim-öğretimle elde ettiği bilgi yoluyla olsun, bilimsel eserlerdir. Klasik dönem şairleri, kendilerine atfen yazdıkları övgü şiirlerindeki Memduhları, bir şekilde, bilimle ilişkili olan bir kişilikse, telmihlere başvurarak gelenek içinde bilimsel kimliğiyle ön plana çıkmış kişilikleri anarlar. Şiirde Bilimsel kişiliklerin anılması, mesleki etkinliklerde kazanmış oldukları örnek kişilikleri nedeniyle olabileceği gibi, eserleri ve bu eserlerin toplumda kazanmış olduğu itibar nedeniyle gerçekleşmektedir. Doğu halkları, Arap, Fars ve Türk dilleriyle oluşturulmuş metinlerde bilimsel eserleri arka plan malzemesi olarak kodlamaktır. Bu çalışmanın amacı, söz konusu dillerle oluşturulmuş kültürel birikimin, metinlerarasılık bağlamında, bilginin kaynağı konumundaki bilimsel eserler aracılığıyla, klasik Türk edebiyatı metinlerindeki görünümlerini tanık beyitlerle tespit ederek yorumlamaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Article |
Authors | |
Publication Date | January 31, 2021 |
Submission Date | December 6, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 Issue: 14 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License