1990'lı yılların İngiliz tiyatrosunun en önemli oyun yazarları arasında anılan Sarah Kane'in kaleminden çıkan Cleansed 1998 adlı oyun gerek aşırı cinsellik ve şiddet görüntüleri içerdiği gerekse son derece belirsiz ve anlaşılması güç bir anlatı yapısı izlediği için sert eleştirilere maruz kalmıştır. Bu oyunda, Kane yarattığı üniversite kampüsü mekanını daha ziyade mahkumlarının sürekli olarak merkezi bir karakter tarafından izlendiği bir hapishane gibi kullanır. Oyunun karakter ve diyalog gibi diğer dramatik öğelerini tanımlarken de yine belirsizlik ve yetersizliği anlatmaya yarayacak bir kelime dağarcığı gerekir. Bu makale Kane'in belirsizliği bir anlatı taktiği olarak kullandığını ve iletmek istediği mesajı tek bir kurumla sınırlamayarak daha büyük ölçekli bir zeminde tartışmaya sunduğunu iddia eder. Kane disiplinci iktidarı eleştirirken merkeze oturttuğu bir karakteri yani Tinker'ı kullanır, onu oyundaki diğer karakterlerle iletişim halinde gösterir. Bu karakterin diğerleriyle olan etkileşimine odaklanmak suretiyle, bu makale ayrıca Tinker'ın oyunda, Michel Foucault'nun alanında çığır açan kitabı, Hapishanenin Doğuşu'nda 1975 yorumladığı şekliyle bir panoptikon metaforu olarak ortaya çıktığı görüşünü ileri sürer.
Written by Sarah Kane, who is regarded as one of the most prominent British dramatists of the 1990s, Cleansed 1998 has been harshly criticised for its content of extreme images of sexuality and violence, as well as for the high level of obscurity and incomprehensibility in its narrative structure. In this play, Kane treats the university campus setting like a prison with inmates being constantly watched by a central character. It is also necessary to use a vocabulary for obscurity and insufciency to be able to dene the other dramatic elements of the play such as characters and dialogue. This essay argues that Kane exploits obscurity as a narrative ploy and makes a wider statement by not restricting the scope of her message to a critique of a single institution. In criticising disciplinary power, Kane uses a central character, Tinker, and shows him in communication with the other characters in the play. Focusing on Tinker's interactions with the others, this essay also discusses that Tinker appears as a metaphor of panopticism as construed by Michel Foucault in his landmark book, Discipline and Punish 1975 .
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 57 Issue: 1 |
Ankara University Journal of the Faculty of Languages and History-Geography
This journal is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.