Orhan Pamuk romanlarının temel aksı olan Doğu-Batı meselesinin en önemli boyutlarından birini din oluşturmasına rağmen Pamuk'un eserlerini din meselesi etrafında analiz eden çalışmalar çok kısıtlı. Çalışmamız, Pamuk'un eserleri ile ilgili olarak pek tartışılmamış olan bu konuyu; Pamuk romanlarında din ve maneviyat meselesinin nasıl incelendiğini ve ne şekilde sorunsallaştırıldığını romanların yazılış sırasıyla teker teker analiz ederek literatüre katkıda bulunmaya hedefliyor. Pamuk, eserlerinin istisnasız hepsinde Türk modernleşme deneyiminin farklı tarihsel yönlerini incelerken, bireyin otonomisine engel oluşturabilecek hem pozitivist hem de dogmatik-dinsel tutumları eleştirel bir süzgeçten geçirmeye çalışıyor. Çalışmamız Pamuk'un katı seküler yaklaşımlara karşı dine ve maneviyata eleştirel de olsa bir alan açan, onu illa ki kötülemeyen, bir tür meşru hayat formu olarak kabul eden ama aynı zamanda onun sınırlarını ve marazlarını da dile getiren bir çerçevede yaklaştığını iddia edecektir. Pamuk'un belirli bir eleştirel sempatiyle betimlediği roman karakterlerinin bu bitmez tükenmez maneviyat arayışları, yukarıda bahsettiğimiz bu katı ikilikleri aşmak için geliştirdiği postmodern bir alternatif edebi tahayyül oluşturuyor. Nihayetinde Pamuk romanlarında ne modern bireyden vazgeçiyor, ne de ruhunu yitirmiş bir ethos'da kendi sahih varoluşunu hikâye edemeyen bir toplum anlayışını savunuyor. Bu yazı kendi tarihselliği içinde yeni evrensel yapıları ve bunlar içinde hareket edebilecek dogmatik olmayan mana arayışlarını Pamuk romanlarında ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır.
Although the question of religion is one of the facets in Orhan Pamuk novels resting on the question of the East-West antagonism, there are very limited studies analyzing Pamuk's novels around this important subject. Our study aims to contribute to the literature by analyzing how each one of Pamuk's novels investigate and problematize the question of religion and spirituality. While examining the different historical aspects of Turkish modernization experience in all of his works, Pamuk is trying to critically assess both the positivist and dogmatic-religious attitudes that might hamper the autonomy of the individual. Our study will argue that Pamuk comprehends religion and spirituality against a strict secular approach within a framework, which, though critically, opens up a space and accepts it as a kind of legitimate form of life, yet at the same time voices its boundaries and margins. The search for this inexhaustible spirituality by the characters of his novels, depicted by a certain critical sympathy of Pamuk, creates a postmodern alternative literary imagination that he has developed to overcome these rigid dichotomies mentioned above. Ultimately, Pamuk does not give up the modern individual in his novels, nor does he advocate a conception of society in an ethos that has lost its spirit and cannot tell its own authentic existence.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 59 Issue: 2 |
Ankara University Journal of the Faculty of Languages and History-Geography
This journal is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.