William Shakespeare’in Measure for Measure oyunu 1603 , on sekizinci yüzyıldan bu yana problem oyunu olarak sınıflandırılmaktadır. Ancak bilim insanları ve eleştirmenler, oyunu problem oyunu yapan özellikler konusunda farklı fikirler sunmuşlardır. Oyundaki edebi tür problemi, oyunun üslubundaki belirsizlik ve okuyucuyu/izleyici tatmin etmeyen sonu, oyunu problem oyunu yapan özellikler olarak incelenmiştir. Bu makalenin amacı, Measure for Measure oyununu adalet konusunun ele alınışı açısından problem oyunu olarak incelemektir. Dük’ün yokluğu sırasında yönetimi devralan Angelo, merhamet ilkesini yok sayarak kanunları katı bir şekilde uygular ve adaleti kötüye kullanır. Dük ise ülkede artan yozlaşmayı engellemek yerine izler ve oynadığı oyunlarla vatandaşlarını kendi çıkarı için kullanır. Dolayısıyla, Angelo’nun adaleti kötüye kullanması kanunlarla ilgiliyken, Dük, vatandaşlarının adalet duygusunu yok eder. Buna bağlı olarak, kanunların uygulanmasında kanunun ruhunun yeri ve Dük’ün dolaylı ancak aktif bir şekilde olaya dâhil olurken geri planda kalmayı istemesi konularında seyircinin/okuyucunun kafasında oluşan sorular Measure For Measure oyununu problem oyunu yapan özellikler olarak incelenecektir.
William Shakespeare’s Measure for Measure 1603 has been categorised as a problem play since the eighteenth century. However, scholars and critics have provided different views about what makes the play a problem play. The problem in genre, the darkness in tone and the unsatisfactory ending have been examined as the problematic features of the play. The aim of this article is to analyse Measure for Measure as a problem play in relation to the issue of justice. It will be demonstrated that Angelo, who takes over the management in the absence of the Duke, abuses justice through the strict enforcement of law eliminating the element of mercy while the Duke abuses justice as he monitors the corruption instead of fighting it, and exploits his subjects through tricks. Thus, Angelo’s abuse of justice is related to the law whereas the Duke destroys his subjects’ sense of justice. Accordingly, the questions which are raised in the minds of the audience/readers about the place of the spirit of the law in the enforcement of law, and the Duke’s desire to stay in the background while being indirectly, though actively, involved in the action will also be examined as the features which make Measure for Measure a problem play.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 58 Issue: 1 |
Ankara University Journal of the Faculty of Languages and History-Geography
This journal is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.