Özürlü Sağlık Kurulunda Değerlendirilen Çocuklarda Ağır ve Sürekli Özürlülüğün Yordayıcıları: Tek Merkezli Bir Çalışma

Year 2020, , 36 - 40, 30.04.2020

Gülen Güler Aksu , Pelin Dağ , Meryem Özlem Kütük , Ali Evren Tufan , Fevziye Toros , Didem Derici Yıldırım , Ali Biçer

https://doi.org/10.18678/dtfd.651552

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı özürlü sağlık kurullarında değerlendirilen çocuklarda ağır ve sürekli özürlüğü belirlemek ve ağır ve sürekli özürlülüğün yordayıcılarını değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Bir üniversite hastanesinin özürlü sağlık kuruluna 2013-2018 yılları arasında başvuran 1482 çocuğa ait kayıt geriye dönük olarak değerlendirildi.
Bulgular: Çocukların yarısından fazlasında (%52,2) bir psikopatoloji saptandı. Olguların %83,5’i ağır özürlü ve %66,5’i ise sürekli özürlüydü. Ağır özürlü olan çocuklarda psikiyatrik, pediatrik, nörolojik, ortopedik bozukluklar ve kulak burun boğaz ile ilişkili bozukluklar görülme olasılığı anlamlı şekilde daha fazlaydı. Pediatrik, oftalmolojik ve kardiyak bozuklukları olan çocuklar arasında sürekli özürlülük anlamlı şekilde daha fazla iken, psikopatolojisi olan çocuklarda sürekli özürlülük görülme olasılığı anlamlı olarak daha düşüktü. Mental retardasyon/entelektüel gelişimsel bozukluk düzeylerinin sürekli özürlülük oranları açısından çift yönlü karşılaştırmalar ile farklılaşması ağır mental retardasyon/entelektüel gelişimsel bozukluğun ana faktör olduğunu ortaya koymuştur. Ağır özürlülük 8 yaşından küçük çocuklar arasında anlamlı şekilde daha yaygın iken sürekli özürlülük ise 3 yaşından büyük çocuklar arasında daha yaygındı. Psikopatolojisi olan çocuklarda ağır özürlülük görülme olasılığı 4,1 kat daha fazlaydı ve bu durum mental retardasyon/entelektüel gelişimsel bozukluğu olanlar için 15,3'e kadar yükselmiştir.
Sonuç: Bu çalışma özürlü sağlık kurullarında sürekli ve ağır özürlülük kararlarını etkileyen faktörleri değerlendiren ilk çalışmadır. Genellenebilirliği düşük olmasına rağmen kapsamlı sonuçlar elde edilmiştir. Çocuklarda sürekli ve ağır özürlülükle ilişkili faktörlerle ilgili tutarlı raporların verilebilmesi adına daha fazla ve çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.

Keywords

Engellilik, engelli çocuklar, entellektüel engellilik, engellilik değerlendirmesi

Predictors of Severe and Permanent Disability in Children Evaluated in Health Boards: A Single-Center Study

Abstract

Aim: The aim of this study is to determine the severe and permanent disability of the children evaluated in the disabled health boards and to evaluate the predictors of severe and permanent disability.
Material and Methods: Records of 1482 children who were referred to a university hospital health board for disability between the years 2013-2018 were screened retrospectively.
Results: More than half (52.2%) of the children had a single psychopathology. 83.5% of the cases were severely disabled and 66.5% were permanently disabled. Severely disabled children were significantly more likely to have psychiatric, pediatric, neurological, orthopedic and otorhinolaringologic disorders. Permanent disability was significantly more frequent among patients with pediatric, ophthalmologic and cardiac disorders while children with psychopathologies were significantly less likely to have permanent disability. Mental retardation/intellectual developmental disorder levels differed in rates of permanent disability with pair-wise comparisons revealing that severe mental retardation/intellectual developmental disorder was the main factor. Severe disability was significantly more common among children younger than 8 years while permanent disability was more common among children >3 years. Children with psychopathology were 4.1 times more likely to have severe disability and this further increased to 15.3 for those with mental retardation/intellectual developmental disorder.
Conclusion: This is the first study to evaluate the factors that affecting the decisions of permanent and severe disabilities in disability health boards. Comprehensive results have been achieved despite low generalizability. To provide consistent reports, further and multicenter studies on factors associated with severe and permanent disabilities in children are needed.

Keywords

Disability, disabled children, intellectual disability, disability evaluation

References

• Peterson D. Conceptualizing, functioning, disabilitiy, and health. In: Falvo D, Holland BE, editors. Medical and psychosocial aspects of chronic illness and disability. 6th ed. Burlington MA: Jones & Bartlett Learning, 2018. p.1-9.
• World Health Organization, World Bank. World report on disability. Malta: World Health Organization; 2011.
• State Institute of Statistics Prime Ministry Republic of Turkey, Presidency of Administration on Disabled People Prime Ministry Republic of Turkey. Turkey disability survey 2002. Ankara: State Institute of Statistics Prime Ministry Republic of Turkey; 2004.
• Meral BF, Turnbull HR. Comparison of Turkish Disability Policy, the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities, and the core concepts of U.S. disability policy. Alter. 2016;10(3):221-35.
• Council of Europe. Assessing Disability in Europe - similarities and differences. Strasbourg: Council of Europe; 2002.
• Republic of Turkey Ministry of Family, Labour and Social Services. [Özürlülük ölçütü, sınıflandırılması ve özürlülere verilecek sağlık kurulu raporları hakkında yönetmelik]. Resmi Gazete. 2012;28173.
• Basgul SS, Saltik S. Göztepe Training and Research Hospital-disabled children committee -2010 data. Göztepe Tıp Derg. 2012;27(2):45-9.
• Şahin N, Altun H, Kara B. Assessment of disabled child health council reports. Kocatepe Med J. 2014;15(1):48-53.
• Baltacı H, Kayhan Tetik B, Selçuk EB, Baltacı M. Analysis of cases referred to the disability board of Inonu University Turgut Ozal Medical Center in 2015. Türk Aile Hek Derg. 2017;21(3):91-100.
• Yektaş Ç, Kaplan SE. Evaluation of health committee reports of patients admitted to the university of child and adolescent department. Konuralp Med J. 2017;9(3):52-6.
• Özbaran B, Köse S. Health committee reports for disabled children in child psychiatry practice: the last six-year experience of Ege University. Turk J Child Adolesc Ment Health. 2011;18(1):67-72.
• Akar T, Değirmenci B, Demirel B. Unbeachtet child neglect area: special education in disabled children. Turkiye Klinikleri J Foren Med. 2011;8(2):66-71.
• Kaya A, Güler H, Meral O, Aktaş EÖ. The retrospective examination of the reports for the children with disabilities prepared by the disability board of Ege University Medical School. Güncel Pediatri. 2014;12(3):151-9.
• Kuygun Karcı C, Güzel E, Sanberk S, Yolga Tahiroğlu A, Metin Ö. Abuse and neglect in children and adolescent who applied to mental disability report. Yeni Symposium. 2017;55(1):7-11.
• World Health Organization. The global burden of disease: 2004 update. Geneva, Switzerland: World Health Organization, 2008.
• Yıldız M, Özsoy F, Batmaz S, Songur E, Karakülah K. Investigation of medical board reports of disability due to mental health problems. Cukurova Med J. 2016;41(2):253-8.
• Republic of Turkey Ministry of Family and Social Policies, Turkish Statistical Institute. Survey on problems and expectations of disabled people 2010. Ankara: Turkish Statistical Institute; 2011.
• Uysal C, Bulut M, Kaya MC, Güneş M, Bez Y, Zeren C, et al. Analysis of patients admitted to the disabled board of Dicle University Medical Faculty Hospitals. J For Med. 2013;27(1):1-9.
• Terzi R, Altın F. Examination of the patient’s locomotor system disability evaluated in the board of health for disabled. Turk J Osteoporos. 2014;20(2):60-4.