İslâm muhakeme hukukunda kadınların şahitlik nisabındaki konumları, çeşitlilik arz etmektedir. Davanın niteliğinin önemli olduğu nisap taksiminde kadınların ceza davalarındaki şahitlikleri reddedilirken, hak davalarında ise belirli şartlar çerçevesinde şahitlikleri geçerli kabul edilmiştir. Nasta iktisadi işlemlere şahitlik etmeleri gerektiğinde bir erkeğe karşılık iki kadınının beyanının talep edilmesi ve iki kadından birinin misyonunun ‘hatırlatma görevinin ifası’ olarak açıklanması, literatürde kadınların akli yetenekleri bakımından erkeklere nispeten zayıf addedildikleri için şahitlik nisabında bu şekilde konumlandırıldıkları düşüncesinin yerleşmesine yol açmıştır. Psikoloji biliminin verilerine göre ezber, hafıza, detaylara hâkimiyet gibi konularda erkeklerden daha üstün oldukları kabul edilen kadınların, İslâm hukukunun şahitlik nisabındaki konumları itibariyle ‘unutkanlık’la özdeşleştirilmeleri, nassın illetinin doktrindeki kapsamı hususunda bir problem olduğu varsayımını doğurmaktadır. Bu çalışmanın amacı, hükmün yegâne illetinin kadınların unutkanlığına hasredilerek daraltılması yerine lafzın ifade ettiği anlam genişliği içinde meselenin ele alınarak, kadın duygu ve biyolojisinden kaynaklanan etkilerin bütünlüğünü göz ardı etmeden bir yaklaşım ortaya koymanın daha isabetli olacağına ilişkin bir katkı sunmaktır.
In Islamic judicial law, The position of women in the context of witness testimony varies. While the testimony of women in criminal cases was rejected in the nisab division, where the nature of the case was important, their testimony was accepted as valid under certain conditions in civil cases. When they are required to testify in economic transactions, the testimony of two women is requested against one man, and the role of one of the two women is explained as the 'performance of the duty of reminding'. This has led to the entrenched belief in the literature that women are positioned this way in matters of testimony because they are considered relatively weaker in intellectual capabilities compared to men. According to the findings of the science of psychology, women are considered superior to men in matters such as memory and mastery of details. However, their association with 'forgetfulness' in the context of their position in the matter of testimony suggests a problem with the scope of the reasoning of the evidence in Islamic law. The purpose of this study is to make a contribution suggesting that instead of narrowing the ruling solely to women's forgetfulness, it would be more accurate to address the issue within the broader meaning expressed by the text and taking into account the overall effects arising from women's emotions and biology.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Hukuku |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 31 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 2 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
Düzce İlahiyat Dergisi, Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.