Origins of Pragmatics in the Arabic Language, Yusuf Akyüz (Ankara: Sonçağ Akademi, 2023), 256 pages, ISBN: 978-625-6569-51-5

Year 2025, Volume: 9 Issue: 1, 393 - 400, 30.06.2025

Yunus Emre Öztürk

https://doi.org/10.61272/duid.1603623

Abstract

Pragmatics, a field that developed in the Western world during the past century, is a linguistic discipline focused on examining the connection between signs and the individuals who use them. It aims to uncover the semantic dimension that falls outside the scope of semantics and syntax. For this reason, some linguists have described pragmatics as the “waste bin” of grammar and semantics. Pragmatics argues that language is not merely a tool for description or the transmission of certain sounds; rather, it is an instrument of action and performance. It is evident that pragmatic concerns and objectives also exist within the Arabic linguistic sciences. However, because no discipline named “pragmatics” has been established in this field, pragmatic factors have not been explicitly brought to light. The fact that the science of Balāgha considers the audience’s condition, context, and state serves as evidence for this. Additionally, the contractual expressions (aqd) in Islamic legal theory (usūl al-fiqh) closely align with speech act theory. The work under review examines the intersections of pragmatics, Arabic linguistic sciences, exegesis (tafsir), and legal theory, aiming to reveal the pragmatic elements embedded within these disciplines. After presenting and explaining the key concepts of pragmatics, the study seeks to identify their counterparts in Arabic linguistic sciences through various examples. Drawing upon an extensive body of literature, the work holds significant potential to serve as both an example and a foundation for upcoming studies in this field.

Keywords

Arabic Language and Rhetoric , Pragmatics , Linguistics , Semantics , Grammar

Arap Dilinde Edimbilimin Kökenleri, Yusuf Akyüz (Ankara: Sonçağ Akademi, 1. Basım, 2023), 256 Sayfa, ISBN:978-625-656951-5

Abstract

Son yüzyılda Batı dünyasında ortaya çıkan edimbilim, göstergeler ve göstergeleri kullananlar arasındaki ilişkiyi inceleme konusu edinen bir dilbilim dalıdır. Anlambilim ve sentaksın inceleme alanı dışında kalan anlamsal boyutu ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Bu nedenle bazı dilciler edimbilimi, dil bilgisi ve semantiğin “atık kutusu” olarak yorumlamıştır. Edimbilim, dilin sadece betimleme görevi bulunan ve birtakım sesleri karşıya aktarmaktan ibaret olmadığını aksine dilin bir edim-eylem aracı olduğunu savunmaktadır. Arap dili ilimlerinde edimbilimsel endişe ve gayelerin bulunduğu da ortadadır. Fakat edimbilim adında bir disiplin ortaya konmadığı için edimbilimsel faktörler gün yüzüne çıkmamaktadır. Özellikle belagat ilminin, muhatabın durumunu, makamını ve hâlini göz önünde bulundurması bu duruma delil teşkil etmektedir. İslam hukuk usûlündeki akid ifadeleri tamamıyla edim söz kuramıyla paralellik arz etmektedir. İnceleme konusu edindiğimiz bu eser, edimbilimi ve Arap dili ilimlerini, tefsir ve usûl ilimlerinin kesişim noktalarını, mezkûr ilimlerdeki edimbilimsel unsurları ortaya koymaya çalışmaktadır. Edimbilimin kavramlarını ortaya koyup açıkladıktan sonra bunların Arap dili ilimlerindeki karşılıkları örnekler üzerinden verilmeye çalışılmaktadır. Geniş bir literatürden faydalanan eser, alanda bu türden yapılacak çalışmalara örneklik ve kaynaklık teşkil edebilme potansiyelini haizdir.

Keywords

Arap Dili ve Belagatı , Edimbilim , Dilbilim , Semantik , Dilbilgisi

References

• Akyüz, Yusuf. Arap Dilinde Edimbilimin Kökenleri. Ankara: Sonçağ Akademi, 1. Basım, 2023.