Nafakanın tarihi aile kurumunun geçmişine kadar uzanır. Evlilik süresince eşler arasında var olan dayanışma ilkesi, evlilik sonrasında tek başına geçimini sağlayamayan eşin yeni hayat kurmasında diğer eşe nafaka yükümlülüğü yükler. Nafakanın keyfiyeti zamana, mekâna, milletlere ve hatta şahıslara göre farklılık gösterir. İslam hukukunda nafakanın kapsamı oldukça geniştir. Konumuz gereği sadece evlilik sebebiyle vuku bulan nafakayı ele alacağız. İslam hukukunda evlilik sebebiyle doğan nafakanın miktarı duruma göre farklılaşırken hiçbir zaman süresiz olmamıştır. Evlilik sebebiyle ortaya çıkan nafakanın İslâm hukukunda azamî süresi hamile ve ölüm idetinden hangisi daha uzun ise dört ay on gün veya kadının çocuğunu dünyaya getirinceye kadarki zaman aralığıdır. TMK’da yer alan boşanma sebebiyle yoksulluğa düşme ihtimali olan eşi korumak için diğer eşin şartları uygun olduğu müddetçe süresiz olarak nafaka verme uygulaması, uluslararası hukukta istisnalar dışında yer almamıştır. Süresiz nafaka rejimi özellikle erkekler açısından birtakım mağduriyetlere sebep olmakta ve birliktelikleri sonlanmış olmasına rağmen iki tarafı birbirine bağlamaktadır. Yardım ve dayanışma gibi ahlakî değerler çerçevesinde mağdur eşi korumak için vazedilen nafaka süresiz olması hasebiyle bir süre sonra başka mağduriyetlere sebep olmaktadır. Yaşanan sorunun çözümü için kanunda yazılan süresizlik ibaresinin kaldırılması, süre için alt ve üst sınır belirlenerek, yaş, eğitim, iş ve sağlık durumu gibi belli kriterler çerçevesinde hâkimin takdirine bırakılması daha uygundur. Süresiz nafaka uygulamasının sebebiyet verdiği sorunlar dikkate alındığında belirli zaman aralıklarında her iki tarafın hem sağlık hem iktisadi durumunun yeniden tespit edildiği aşamalı bir nafaka modeli benimsenmesi mümkündür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din, Toplum ve Kültür Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
Gönderilme Tarihi | 17 Nisan 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 6 Sayı: 1 |
Düzce İlahiyat Dergisi, Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.