Gündem Belirleme Teorisi Bağlamında 7 Haziran 2015 Genel Seçimleri Sonrası Koalisyon Görüşmelerinin Türk Basınında Sunumu

- , 18.04.2016

And Algül

https://doi.org/10.19145/guifd.74800

Cited By: 1

Abstract

Siyaset, siyasi lider veya partilerin topluma ilettikleri mesaj ve bu mesajların medyadaki yansımaları, medya siyaset ilişkisi bağlamında araştırma alanı ortaya çıkarmaktadır. Demokrasilerde, medyanın asli işlevi verdikleri tarafsız haberler ile toplumu doğru bir şekilde bilgilendirmektir. Ancak medya siyaset etkileşimi kapsamında medya kuruluşları ideolojik eğilimlerine bağlı olarak kendilerine yakın bulunan siyasi görüşe ait haberlere daha fazla ağırlık vererek, destekledikleri siyasi görüş lehine gündem oluşturabilmektedir. Gündem Belirleme Kuramı kapsamında ele alınan araştırmada, 06 Temmuz – 31 Ağustos 2015 tarihleri arasında basılan Sabah, Hürriyet, Cumhuriyet, Zaman, Yeni Şafak, Sözcü gazeteleri örnekleminde, gazetelerin birinci sayfalarında yer alan koalisyon görüşmeleri sürecine ait 57 günlük haber sunumları, içerik çözümlemesi yöntemiyle incelenmiş, böylece koalisyon görüşmelerinin Türk basınındaki sunumu ortaya konulmuştur. Araştırmada, gazete gündemlerinin gazeteden gazeteye farklılık gösterdiği, koalisyon görüşmelerine ait haber başlıklarında yoruma rastlanıldığı, haberlerin sayfadaki yeri-konumu, manşet yaklaşımları, sunumları, haber aktörleri, koalisyon görüşmelerine katılan partiler ve partiler arasındaki ilişkilerin ele alınış biçimleri bakımından taraflı tutumun sergilendiği, gazetelerin yayın politikalarına göre koalisyon görüşmelerini değerlendirdikleri, dolayısıyla gündem belirlemeyi etkin biçimde kullandıkları ortaya konmaktadır.

Anahtar kelimeler: Gündem Belirleme Kuramı, haber, 2015 koalisyon görüşmeleri, içerik çözümlemesi.

References

• ARABACI, Caner (2004). Basın ve Siyaset Üzerine, (Editör), Metin Işık. Medyada Yeni Yaklaşımlar, Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları, s.105-128.
• BALCI, Şükrü & BEKİROĞLU, Onur (2014). “Medyanın Kritik ve Süreğen Dönemeci: Üniversite Öğrencilerinin Gözünden Medya Haberlerinin Güvenilirliği”, Selçuk İletişim, 8(2), 192-217.
• BELSEY, Andrew & CHADWICK, Ruth (1998). Medya ve Gazetecilikte Etik Sorunlar, (Çev: Nurçay Türkoğlu), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• BÜLBÜL, A. Rıdvan (2001). Haberin Anatomisi ve Temel Yaklaşımlar, Ankara: Nobel Yayınevi.
• EYÜBOĞLU, Ercan (1999). İletişim, Siyaset, İktidar, Medya, (Editör), Korkmaz Alemdar, Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar, İstanbul: Afa Yayıncılık, s.43-55.
• FİSKE, John (1996). İletişim Çalışmalarına Giriş, (Çev: Süleyman İrvan) Ankara: Ark Bilim ve Sanat Yayınları.
• GİRGİN, Atilla & ÖZAY, Seçil (2013). Haber Yazmak (Dördüncü basım), İstanbul: Der Yayınları.
• GİRGİN, Atilla (2008). Gazeteciliğin Temel İlkeleri, İstanbul: Der Yayınları.
• GÖKÇE, Orhan (2001). İçerik Çözümlemesi, Teori-Metod-Uygulama, Konya: Selçuk Üniversitesi Yaşatma ve Geliştirme Vakfı Yayınları.
• GÖKER, Göksel & DOĞAN, Adem (2011). “2010 Referandumunda Türk Basınının Siyasal Gündemi: Hürriyet, Haber Türk, Zaman ve Yeni Şafak Örneğiyle”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1(2), 45-69.
• GÜNEŞ, Ahmet (2014). “Gündem Belirleme Teorisi Bağlamında 30 Mart 2014 Yerel Seçimlerinin Basında Sunumu: AKP ve CHP Örneği”, The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, 4(2), 1-15.
• GÜZ, Nurettin (2005). Haberde Yönlendirme ve Kamuoyu Araştırmaları, Ankara: Nobel Yayınevi.
• HERMAN, Edward S. & CHOMSKY, Noam (1999). Medya Halka Nasıl Evet Dedirtir (İkinci basım), (Çev: Berfu Akyoldaş, Tamara Han, Metin Çetin & İsmail Kaplan) İstanbul: Minerva Yayınları.
• KOVACH, Bill & ROSENSTIEL, Tom (2007). Gazeteciliğin Esasları, Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
• LIPPMAN, Walter (1922). Public Opinion. Eylül 22, 2015 tarihinde http://www.collier.sts.vt.edu/5314/lippmannpublicop.pdf adresinden alındı.
• McCOMBS, Maxwell E. & SHAW, Donald L. (1972). “The Agenda-Setting Function of Mass Media”, The Public Opinion Quarterly, 36(2), 176-187.
• McQUAIL, Denis & WINDAHL, Sven (1994). Kitle İletişm Çalışmaları İçin İletişim Modelleri (Çev: Banu Dağtaş & Uğur Demiray), Anadolu Üniversitesi, Eğitim, Sağlık ve Bilimsel Araştırmalar Çalışmalar Vakfı Yayınları.
• McQUAIL, Denis & WINDAHL, Swen (1997). İletişim Modelleri (Çev: Konca Yumlu), Ankara: İmge Kitabevi.
• MEYER, Thomas (2014). Medya Demokrasisi: Medya Siyaseti Nasıl Sömürgeleştirir?, İstanbul: Köprü Kitapları.
• MORRESI, Enrico (2006). Haber Etiği: Ahlaki Gazeteciliğin Kuruluşu ve Eleştirisi (Çev: Fırat Genç), Ankara: Dost Kitabevi.
• MUTLU, Erol (2010). Kitle İletişim Kuramları, Ankara: Ütopya Yayınevi.
• O'SULLIVAN, Tim; HARTLEY, John; SAUNDERS, Danny; MONTGOMERY, Martin & FISKE, John (1994). Key Concepts in Communication and Cultural Studies, London: Routledge.
• ÖNCEL, Gülen Kurt (2013). Türkiye'de Soruşturmacı Gazetecilik, İstanbul: Evrensel Basım Yayın.
• RİGEL, Nurdoğan (2000). İleti Tasarımında Haber, İstanbul: Der Yayınevi.
• SCHRAMM, Wilbur (1949). “The Nature of News”, Journalism Quarterly, 26(3), 259-269.
• SÖNMEZ, Mustafa (2003). Filler ve Çimenler, İstanbul: İletişim Yayınları.
• STEVENSON, Nick (2008). Medya Kültürleri, Sosyal Teori ve Kitle İletişimi, Ankara: Ütopya Yayınevi.
• ŞİMŞEK, Sedat. (2009). “Medya-Siyaset-İktidar Üçgeninde Medya Gerçeği”, Selçuk İletişim Dergisi, 6(1), 124-143.
• TOKGÖZ, Oya (2010). Temel Gazetecilik, Ankara: İmge Kitabevi.
• UZUN, Ruhdan (2011). İletişim Etiği: Sorunlar ve Sorumluluklar, Ankara: Dipnot Yayınları.
• UZUN, Ruhdan (2014). “Medya Siyaset ilişkileri: Türkiye'de Savunucu Gazetecilik Olgusunun İncelenmesi”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 39, 129-147.
• Van DIJK, Teun A. (1988). News As Discourse, New Jersey: Lawrence Erlbaum.