The first female poet of Classical Turkish literature emerged in the 15th century and simultaneously became its most renowned. The structural and thematic conventions of Classical Turkish poetry were also adopted by women poets, as composing poetry in accordance with tradition was an important means of gaining acceptance. Although the gender of the lover and the beloved is not explicitly stated in the poetry, physical descriptions often imply that the lover is male and the beloved is female. While most female poets conformed to this convention, there were times when they could not suppress their own voices and addressed the reader as female lovers. Although many studies have attempted to define the nature of love in Classical Turkish poetry, these works have primarily focused on definitions articulated through the male poets’ perspectives. This study aims to explore the questions “What is love?” and “Who is the lover?” through the voices of female poets, drawing on examples from their poems as evidence. The poems of Zeyneb Hatun, Mihri Hatun, Fıtnat Hanım, Leyla Hanım, Şeref Hanım, and Adile Sultan have been examined. While their poetry generally adheres to conventional forms, these women sometimes rebelled or turned away from tradition, occasionally revealing their gender in doing so. This study seeks to analyze such moments of divergence.
Klasik Türk edebiyatının ilk kadın şairi Zeyneb Hatun 15. yüzyılda sahada varlık göstermiş ve bununla birlikte de en meşhuru olmuştur. Muhtevası ve yapısı önceden belirlenmiş olan klasik Türk şiirinin kuralları kadın şairler tarafından da tatbik edilmiş ve geleneğe bağlı şiirler yazmak kabul görmek anlamında onlar için mühim bir mevzu olmuştur. Şiirimizde âşığın ve maşukun cinsiyeti her ne kadar açıkça ifade edilmese de betimlenen fiziksel özellikler bizlere âşığın erkek, maşukun da kadın olduğunu sezdirmektedir. Kadın şairler çoğunlukla bu teamüle uymuşlar fakat bazı zamanlar kendi seslerini gizleyememiş ve okuyucuya âşık kadın kimlikleriyle seslenmişlerdir. Klasik Türk şiiri geleneğinde aşkın nasıl tanımlandığı ve işlendiği pek çok çalışma ile ortaya konmaya çalışılmıştır ve fakat ortaya konan neredeyse tüm çalışmalar erkek divan şairlerinin dilinden yansıyan aşkın tarifine odaklanmaktadır. Bu çalışmada aşk nedir, âşık kimdir mevzuu kadın şairlerin kendi dilinden tanımlanmaya çalışacak ve delil olarak şiirlerinden örnekler sunulacaktır. Çalışma kapsamında Zeyneb Hatun, Mihrî Hatun, Fıtnat Hanım, Leylâ Hanım, Şeref Hanım ve Âdile Sultan’ın şiirleri incelenmiş ve şiirlerini yazarken çoğu zaman teamüle uygun olsa da zaman zaman başkaldıran zaman zaman yüz çevirmeyi seçen kadın şairlerin bunu yaparken bazen de cinsiyetlerini açık edişleri bu çalışma ile irdelenmeye çalışılmıştır.
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Classical Turkish Literature |
| Journal Section | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
| Authors | |
| Publication Date | October 27, 2025 |
| Submission Date | May 3, 2025 |
| Acceptance Date | September 16, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 9 Issue: 2 |
Journal of Literary Criticism is a refereed journal published in the scope of literature.