Türkçe alanyazında “yer tutucu” çok sayıda bilimsel disiplinde kullanılmış bir terimdir. Bilimin doğası gereği bir terim başka bir disipline aktarılabilir, anlamı değiştirilerek farklı kavramları karşılamak üzere kullanılabilir. Yer tutucu terimi de böyle bir özellik sergilemekte, kendisine birbirinden bağımsız alanlarda yer bulmaktadır. Türkçe dilbilim alanında bu terimin yeni yeni kullanılmaya başladığı görülür. Batı alanyazınında “placeholder” olarak geçen ve nispeten bu biçimde yerleşikleşen terim Türkçe alanyazına “yer tutucu” olarak aktarılmış ve bu şekilde kullanılmaya başlamıştır. Unutulan, hatırlanamayan veya adı hiç bilinmeyen bir varlığın adı yerine kullanılan sözleri ifade edebileceği gibi gereksiz bulunan, değersiz görülen, adı söylenmek istenmeyen, söylemekten kaçınılan varlıkların adı yerine geçen sözler de bu terimin kapsamında değerlendirilebilir. Daha çok anlık konuşmada görülmekte olup nispeten geçici kullanımlar olduğundan edimsel bir özellik sergiledikleri söylenebilir. Çalışma bu sözlerin neler olduğundan çok bu sözleri adlandırmak için oluşturulan yer tutucu terimine odaklanmakta, bir dilbilimi kavramı olarak onu izah etmeye çalışmaktadır.
In Turkish literature, the term “yer tutucu” (placeholder, space holder, space maintainer, container, platzhalter, suppletory, supplétif, filler etc.) has been used in many scientific disciplines. Due to the nature of science, a term can be transferred to another discipline, its meaning can be changed and used to represent different concepts. The term “yer tutucu” also exhibits such a feature and finds a place in areas that are unrelated to each other. It is seen that this term has recently started to be used in Turkish linguistics. The term, which is referred to as “placeholder” in Western literature and has become relatively established in this way, has been transferred to Turkish literature as “yer tutucu” and has started to be used in this way. While it can express the words used instead of the name of a forgotten, unremembered or unknown entity, the words used instead of the names of entities that are considered unnecessary, worthless, whose/what's names are not wanted to be said or avoided can also be evaluated within the scope of this term. It is mostly seen in spontaneous speech and since they are relatively temporary uses, it can be said that they exhibit a pragmatic feature. This study focuses on the “yer tutucu” term created to name these words rather than what these words are, and tries to explain it as a linguistic concept
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İletişim Çalışmaları |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 25 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 13 Eylül 2024 |
Kabul Tarihi | 11 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 12 Sayı: 3 |
ISSN: 2147-7507
Avrasya Terim Dergisi