Long term effects of regenerative cutting in Quercus cerris L.

Year 2025, Volume: 13 Issue: 2, 1 - 8, 27.06.2025

Murat Alan , Erdal Örtel , Ali Kavgacı , Abdurrahman Çobanoğlu

https://doi.org/10.31195/ejejfs.1666331

Abstract

Quercus cerris (Turkey oak) is distributed in northern, western, and southern Anatolia. Although shelterwood systems manage these forests, degraded forests undergo artificial regeneration. In this context, the mature Turkey oak stands in the Sipahiler Forests sub-district affiliated with the Sütçüler Forest District Directorate in Isparta, which did not have natural regeneration conditions, were artificially regenerated by acorn point sowing under the stand shelter. Although the regeneration was successful, the seedlings did not realize sufficient growth. Kavgacı et al. (2020) stated that "sapling cutting from ground level" was the most successful application among the four regeneration cuttings and one control made in 2017. The existing study aims to reveal the effect of long-term regenerative cutting on Turkey oak. In this context, after seven years, in 2022, height and root collar diameter were measured. The height increment from 2014 to 2022 varied between 128.17 (Treatment 1) and 71.64 (Treatment 5 or Control). Root collar diameters for treatments were not statistically different at the end of five years. Amongst regenerative cutting, Treatment 1 (cutting all saplings in the plots from just above the ground level), after eight years (2014-2022), indicated the highest height increment in the condition of long-term effect. It is envisaged that this long-term study will help with the conversion from coppices to high forests in Türkiye and the management of all oaks as well as Turkey oaks.

Keywords

Artificial regeneration , sprouting , coppice , high forest

Thanks

This study was supported by the “Southwest Anatolia Forest Research Institute” under the “Other Projects” program. We thank Ali Datumani for his kind help during the fieldwork.

Quercus cerris L.'de canlandırma kesiminin uzun süreli etkileri

Abstract

Quercus cerris (Türkiye meşesi) kuzey, batı ve güney Anadolu'da dağılım göstermektedir. Bu ormanlar siper işletmesi ile yönetilse de bozuk ormanlar yapay olarak gençleştirilmektedir. Bu bağlamda, doğal yenilenme koşulları olmayan Isparta'daki Sütçüler Orman İşletme Müdürlüğü'ne bağlı Sipahiler Şefliğinde olgun Türkiye meşesi meşcere siperi altında meşe palamudu nokta ekimi yapılarak yapay olarak gençleştirilmiştir. Yapay gençleştirme başarılı olmasına rağmen fideler yeterli büyümeyi gerçekleştirememiştir. Kavgacı ve ark. (2020), 2017 yılında yapılan dört canlandırma kesimi ve bir kontrol arasında "yer seviyesinden fidan kesimi"nin en başarılı uygulama olduğunu belirtmiştir. Mevcut çalışma, uzun vadeli canlandırma kesiminin Türkiye meşesi üzerindeki etkisini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda, yedi yıl sonra, 2022'de boy ve kök boğazı çapı ölçülmüştür. 2014'ten 2022'ye kadar olan boy artışı 128.17 (İşlem 1) ile 71.64 (İşlem 5 veya Kontrol) arasında değişmiştir. İşlemler için kök boğazı çapları beşinci yılın sonunda istatistiksel olarak farklılık göstermemiştir. Canlandırma kesimleri arasında, İşlem 1 (parsellerdeki tüm fidanları yer seviyesinin hemen üstünden kesme), sekiz yıl sonra (2014-2022), uzun vadeli etki açısından en yüksek boy artışı göstermiştir. Bu uzun vadeli çalışmanın Türkiye'de baltalıkların koru ormanlarına dönüşümüne ve tüm meşelerin yanı sıra Türkiye meşelerinin yönetimine yardımcı olacağı öngörülmektedir.

Keywords

Yapay gençleştirme , sürgün verme , baltalık , koru

References

• References de Rigo, D., Enescu, C. M., Houston Durrant, T., Caudullo, G. (2016). Quercus cerris in Europe: distribution, habitat, usage and threats. In: San-Miguel-Ayanz, J., de Rigo, D., Caudullo, G., Houston Durrant, T., Mauri, A. (Eds.), European Atlas of Forest Tree Species. Publ. Off. EU, Luxembourg, pp. e01b479
• Gould, P. J., Fei, S., Steiner, K. C. (2007). Modeling sprout-origin oak regeneration in the central Appalachians. Canadian Journal of Forest Research, 37(1), 170-177.
• Kavgacı, A., Örtel, E., Alan, M., Çobanoğlu, A. (2020). Effects of regenerative cutting on the height growth of Turkey oak (Quercus cerris) saplings. Eurasian Journal of Forest Science, 8(1), 84-92.
• Kremer, A., Hipp, A. L. (2020). Oaks: an evolutionary success story. New Phytologist, 226(4), 987-1011.
• Lados, B. B., Benke, A., Borovics, A., Köbölkuti, Z. A., Molnár, C. É., Nagy, L., Gy Tóth, E., Cseke, K. (2024). What we know about Turkey oak (Quercus cerris L.)—from evolutionary history to species ecology. Forestry: An International Journal of Forest Research, 97(4), 497-511.
• Móricz, N., Illés, G., Mészáros, I., Garamszegi, B., Berki, I., Bakacsi, Z., Jozsef ´ Kampel, J., Szabo, O., Rasztovits, E., Cseke, K.,Bereczki, K., Németh, T. M. (2021). Different drought sensitivity traits of young sessile oak (Quercus petraea (Matt.) Liebl.) and Turkey oak (Quercus cerris L.) stands along a precipitation gradient in Hungary. Forest Ecology and Management, 492, 119165.
• Najib, R., Houri, T., Khairallah, Y., Khalil, M. (2021). Quercus cerris L.: An Overview. Forestry Studies, 74(1), 1-9.
• OGM. (2021). Türkiye Orman Varlığı (2020). Orman Genel Müdürlüğü (OGM), Orman İdaresi ve Planlama Dairesi Başkanlığı.
• OGM. (2024). Orman Genel Müdürlüğü (OGM) Resmi İstatistikler (https://www.ogm.gov.tr/tr/e-kutuphane/resmi-istatistikler Access date: 30.12.2024).
• Saatçioğlu, F. (1976). Silvikültürün Biyolojik Esasları ve Prensipleri. İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi Yayınları İ.Ü. Yayin No: 2187, O.F. Yayin No: 222, İkinci Baskı, İstanbul. Simeone, M. C., Zhelev, P. and Kandemir, G. (2019). EUFORGEN Technical Guidelines for genetic conservation and use of Turkey oak (Quercus cerris), European Forest Genetic Resources Programme (EUFORGEN), European Forest Institute. 6 pages.
• Šimková, M., Vacek, S., Šimůnek, V., Vacek, Z., Cukor, J., Hájek, V., Bílek, L., Prok˚upková, A., Štefanˇcík, I., Sitková, Z., Lukáčik, I. (2023). Turkey oak (Quercus cerris L.) resilience to climate change: Insights from coppice forests in Southern and Central Europe. Forests, 14(12), 2403.
• Taşdemir, C., Yıldızbakan, A. (2023). Kahramanmaraş ve Adana illerindeki saçlı meşe (Quercus cerris) ormanlarının koruya tahvil açısından değerlendirilmesi. Ormancılık Araştırma Dergisi, 10(Özel Sayı), 12-25.
• Tekpinar, A. D., Aktaş, C., Kansu, Ç., Duman, H., Kaya, Z. (2021). Phylogeography and phylogeny of genus Quercus L. (Fagaceae) in Turkey implied by variations of trnT (UGU)-L (UAA)-F (GAA) chloroplast DNA region. Tree Genetics & Genomes, 17, 1-18.
• Yılmaz, H. (2018). Quercus L. (Ed. Ü. Akkemik) Türkiye’nin Doğal-Egzotik Ağaç ve Çalıları. Orman Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara. s: 338-356.