Ibn Al- Shibl Al-Baghdadi and his position in Arabic literature

Year 2021, , 1246 - 1258, 30.09.2021

Faruk Kazan

https://doi.org/10.48070/erciyesakademi.975668

Abstract

Although Ibn Shibl al-Baghdadi, who lived in the Abbasid period, did not leave many works, it was observed that he was very influential on the people who dealt with his life. He wrote poetry in many fields such as wisdom, love, drink, praise, satire and elegy. Even when the emotion was intense, he did not leave his wisdom down. However, both his poetry and his wisdom could not find the value they deserved, the number of works dealing with his life could not be too many. His life, which is limited in the sources, has been examined and discussed, and his literary personality from the remaining poems of his lost diwan has been discussed and evaluated.
As a result of the examination, it was determined that he preferred the poems with the theme of wisdom more because he was educated in scientific sciences such as philosophy, medicine, astronomy, and it was determined that he had a natural, fluent and understandable style thanks to his education in hadith and literature. 

Keywords

Ibn al-Shibl al-Baghdadi, Poet of the century, Arabic literature, Arabic poetry, Themes in Arabic poetry

İbnu’ş- Şibl El-Bağdâdî ve Arap edebiyatındaki yeri

Abstract

Abbasî döneminde yaşamış olan İbnu’ş- Şibl el-Bağdâdî, pek fazla eser bırakmadığı halde onun hayatını ele alan kişiler üzerinde fazla tesirli olduğu anlaşılmıştır. Başta hikmet olmak üzere aşk, içki, medih, hiciv ve mersiye gibi birçok alanda şiir yazmıştır. Duygunun yoğun olduğu durumlarda bile bilgeliği elden bırakmamıştır. Ne var ki hem şairliği hem bilgeliği hak ettiği değeri bulamamış hayatını ele alan eser sayısı fazla olamamıştır. Kaynaklarda hayatı ile ilgili sınırlı veriler işlenmiş ve irdelenmiş, kayıp olan divanından geriye kalan şiirlerden de edebi kişiliği incelenmiştir.
İnceleme sonucunda içerik olarak felsefe, astronomi gibi fenni ilimlerin eğitimini alması nedeniyle hikmet temalı şiirleri daha çok yeğlediği saptanmış biçim olarak ise hadisteki kırâat ve semâ eğitimini alması nedeniyle de doğal, akıcı ve anlaşılır bir üsluba sahip olduğu tespit edilmiştir.

Keywords

İbnu’ş-Şibl el-Bağdâdî, Şâiru’l-‘Asr, Arap edebiyatı, Arap şiiri, Arap şiirinde temalar

References

• Çelebi, K. (t.y.). Keşfü’z-zunûn ʻan esâmi’l-kütüb ve’l-fünûn. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
• ed-Dûrî, A. (1991). Bağdat. İçinde TDV İslâm Ansiklopedisi. https://islamansiklopedisi.org.tr/bagdat#1-genel-bakis (08.07.2021).
• el-Bâharzî, E. A. b. H. (1930). Dumyetü’l-kasr ve Asarat-u ehli’l-asr (1. bs). Matba’at-u Muhammed Râğıp et-Tabbâh.
• el-Kıftî, E. C. A. b. Y. (1970). El-Muhammedûn mine’ş-Şu’araî ve eş’aruhum. Paris Üniversitesi Edebiyat ve Beşeri Bilimler Fakültesi.
• Hilmî Abdülfettâh el-Geylânî. (1998). Mâ Vesale İleynâ min Şi’ir-i İbnu’ş-Şibl el-Bağdâdî. Mecmeu’l-lüğati’l-arabiyye el-Ürdünî, 54, 57-158.
• İbn Cevzî, E. A. b. A. b. M. (1992). El-Muntazam fî târîhi’l-mülûki ve’l-ümem (1. bs). Dâru Kutubi’l-ilmiyye.
• İbn Ebî Usaybea’, M. E. A. b. K. b. H. b. Y. es-sa’dî el-Hazrecî. (t.y.). Uyûnü’l-enbâ fî Tabakâti’l-etibbâ. Dar-u mektebeti’l-hayât.
• İbn Fazlillah, el-Ö., Ebü’l-Abbâs Ahmed b. Yahyâ. (2010). Mesâlikü’l-ebsâr fî memâliki’l-emsâr. Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
• İbn Hallikân, E.-A. Ş. A. b. M. b. İ. b. E. B. el-Bermekî el-İrbilî. (1994). Vefeyâtü’l-aʿyân ve enbâʾü ebnâʾi’z-zamân. Dâr-u sadır.
• İbn Kutaybe. (1958). Eş-Şi’ru ve’ş-Şu’arâ’. Dâr’ul-Me’ârıf.
• İbnu’ş-Şibl el-Bâğdâdî. (2016). Dîvân-u İbnu’ş-Şibl el-Bâğdâdî (1. bs). Dâr-u Erûka.
• İbnü’l-‘İmâd, A. b. A. el-Hanbelî. (1986). Şezerâtü’z-zeheb fî ahbâri men zeheb. Dâru İbn Kesîr.
• Mansûr, L. (2000). İbnu’ş-Şibl el-Bağdâdî Hayatuhu ve Şi’ruhu. er-Risâle, 9, 357-385.
• Nüveyrî, E.-A. A. b. A. b. M. (2004). Nihâyetü’l-ereb fî fünûni’l-edeb. Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
• Sıfedî, S. H. b. İ. (2000). El-Vâfî bi’l-vefeyât. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
• Yâkût el-Hamevî, E. A. Ş. Y. b. A. (1993). Muʿcemü’l-büldân ve Muʿcemü’l-üdebâʾ (1. bs). Dâru’l-ğarbi’l-islâmî.
• Zehebî, Ş. M. b. A. (1982). Siyeru a‘lâmi’n-nübelâ. Müessesetü’r-Risâle.
• Ziriklî, H. b. M. (2002). El-Aʻlâm. Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.