ERZİNCAN KENTİ ÇOCUK OYUN ALANLARININ İNCELENMESİ

Year 2016, Issue: ÖS-III, 271 - 280, 10.12.2016

Çiğdem Kaya Bağdaş

Abstract

Oyun
çocukların gelişim ve öğrenmelerine büyük katkı sağlamaktadır. Her insanın bir
işi olduğu düşünülürse, çocuğun işi ‘oyun’ dur denilebilir. Özellikle dış
mekânlarda gerçekleşen oyunlar çocuklarda doğa ile kaynaştırma,
yaratıcılıklarını geliştirme, becerilerini destekleme, çevrelerini
algılamalarına yardımcı olma, öğrenme sürecine doğal yollarla katkı sağlama,
farklı etkinliklere yönelme gibi olumlu etkileri bulunmaktadır. Hızla gelişen
dünyada, betonlaşmanın artması ile doğal oyun alanları yok olmuştur. Çünkü bu
alanlar artık hayatın önemli bir parçası olarak görülmemektedir. Oysaki
çocuklar için doğal oyun mekânları, açık havada, yeşilin bol olduğu yerlerde
oynanan oyunlar onların en doğal hakkıdır.

Bu
çalışmada amaç, Erzincan ili çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri
açısından irdelenmesidir. Tarama modelindeki çalışma grubunu Erzincan
Belediyesi Park ve Bahçeler Müdürlüğüne bağlı toplam 20 mahallede bulunan 72
çocuk oyun alanı oluşturmaktadır. Çalışmada tesadüfi örnekleme yolu ile 10
mahalleden seçilen 3, toplamda 30 çocuk oyun alanı ele alınmıştır. Bu çalışmada
mahalle aralarında bulunan, çocukların ve ailelerinin kolaylıkla ulaşabileceği,
oyun donanımlarının bulunduğu çocuk oyun alanları seçilmiştir. Araştırma
kapsamındaki çocuk oyun alanlarının büyük çoğunluğunun sınırlı sayıda temel
oyun materyallerinde oluştuğu görülmektedir. Engelli çocuklar için hazırlanmış
oyun donanımlarının sayısı oldukça yetersizdir. Ayrıca çocuk oyun alanlarının,
ebeveynlerin çocuklara eşlik etmelerine yardımcı olacağı bank, kamelya, çiçek,
çit ve güvenlik önlemleri açısından yeteli olmadığı görülmüştür. Mutlu
yetişkinlik mutlu çocukluktan doğar ilkesinden hareketle çocuklar için
güvenli,  sağlıklı, becerilerini
destekleyecek, hareket kısıtlılığı olan çocukları da göz önünde bulunduran
çocuk oyun alanlarına ihtiyaç vardır.

Keywords

Çocuk Oyun Alanları, Erzincan, Oyun, Çocuk

References

• Bal, A. “Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi”, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Bartın, 2005, s.172.
• Tekkaya E., “Tasarlanmış Çocuk Hakları: Ankara Çocuk Oyun Alanları”, Milli Eğitim Dergisi, Cilt:151, 2001, s.25.
• Banu G.,” Çocuk Oyun Alanları ve Oyun Elemanlarının Tanımı”, Peyzaj Mimarlığı Dergisi, Sayı:22, Ankara,1992, s.27.
• Duman G. ve N. Koçak, “Çocuk Oyun Alanlarının Biçimsel Özellikleri Açısından Değerlendirilmesi (Konya İli Örneği)”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2013, 11(1), 64-81
• Deretarla G. E, “Ailelerin Çocuk Bahçelerine ve Çocuk Bahçelerindeki Materyallere Bakış Açılarının İncelenmesi”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:21, Sayı:3, 2012, s.261.
• Ergün, M.Oyun ve Oyuncak Üzerine 1, Milli Eğitim I/I, 1980, s.102.
• Heseltine, P.J. Holborn, Playgrounds, The Planning, Desing and Construction of Play Environments, 1987, s.11.
• Kaugars S. A. ve S. W. Russ, “Assessing Presschool Children’s Pretend Play: Preliminary Validation of The Affect in Play Scale-Preschool Version.” Early Education and Development, Cilt:20, Sayı:5, 2009, s.733.
• Doctoroff. S. “Adapting the Physical Environment to Meet the Needs of All Young Children for Play”. Early Child. Educ. J. Cilt:29, Sayı:2, 2001, 105.
• Cohen, U. A.B. Hill, C.G. Lane, T. McGinty and G.T. Moore, Recommendations for Child Play Areas, 6. Baskı, The University Of Wisconsin, Milwaukee, 1999, s.350.
• Bulut Z. ve Ç. Kılıçaslan, “Çocuğa Önem Kazandırmada Önemli Bir İlke; Çocuk Oyun Alanlarında Güvenlik”, Artvin Çoruh Üniversitesi Dergisi, Cilt:10, 2010, s.1.