ERZİNCAN İLİNDE SUÇA SÜRÜKLENEN VE SUÇ MAĞDURU OLAN ÇOCUKLAR

Year 2016, Volume: 9 Issue: 2, 267 - 280, 21.12.2016

Hatice Bekir

Abstract

Bu
çalışmanın amacı Erzincan İli’nde suça sürüklenen (yaralama, hırsızlık, mala
zarar verme, v.b.) ve suç mağduru olan (aile düzenine karşı suçlar, yaralama,
v.b.) çocuk sayılarının belirlenmesi ve bu sayıların son 8 yıldaki önlenme
hızının ortaya konması ve ülke göstergelerine göre karşılaştırılmasıdır. Bu
amaç doğrultusunda yürütülen bu çalışma, Erzincan İli’nde konu ile ilgili bir
çalışmanın yapılmamış olması, ildeki suça sürüklenen ve suç mağduru olan çocuk
sayılarının değerlendirilmesi açısından önemlidir. Ayrıca bu çalışmanın alanda
yapılacak diğer araştırmalara ışık tutması ve konu ile ilgili müdahale
programlarının geliştirilmesi açısından da önemli olduğu düşünülmektedir.

Tanımlayıcı-kesitsel
araştırma tipinde planlanan bu çalışmada TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu)
tarafından Erzincan ili ve Türkiye'ye ait olarak ilk defa 2008 ve en son 2014
yılında yayınlanan “Adalet İstatistikleri” konulu  "Güvenlik Birimlerine Gelen ve Getirilen
Çocuklar " veri tabanında bulunan suç mağduru ve suça sürüklenen 11 yaş ve
altı çocuklara  ait istatistiksel veriler
kullanılmıştır.  Son 6 yıl boyunca ilde
ve ülkemizde suça sürüklenen ve suç mağduru olan çocuklar belirlenmiştir.
İstatistikler yüzdeler hesaplanarak tablolar halinde sunulmuştur.  Araştırma sonucunda Erzincan ilinde 2008 ve
2014 yıllarında suça sürüklenen çocukların suç türleri arasında yaralamaya
sürüklenme en fazla sayı (1680)  ile ilk
sırada yer alırken, hırsızlığa sürüklenen ikinci sırada (1412) yerini almış,
mala zarar vermeye sürüklenme de üçüncü sırada yer aldığı tespit  edilmiştir. 2014 yılında Erzincan ilinde 134
çocuğun (77'si erkek, 57'si kız) yaralandığı, 18 (13'ü erkek, 5'i kız) çocuğun
aile düzenine karşı suçlara maruz kaldığı, 8 çocuğun (4'ü erkek,  4'ü kız), 2 kişi (2'si kız), 1 erkek ise
diğer suç mağduru olmuştur.

Keywords

Erzincan, Suça Sürüklenen Çocuklar, Suç Mağduru, Çocuk, Suç.

THE JUVENILES PUSHED TO CRIME AND JUVENILE VICTIMS IN THE CITY ERZINCAN

Abstract

The aim of this study is
to define the number of the juveniles pushed to crime (injury, theft, damage to
property, etc.) and juvenile victims (offenses against the family, injury,
etc.), to present the pace of prevention of these numbers  in the last 8 years and to compare them
according to country charts. That there has not been any research in the city
Erzincan concerning this issue is important in terms of examining the number
juvenile pushed to crime and juvenile victims. Moreover, the present study is
believed to be important with regards to providing an insight into other
studies on this issue and to the development of intervention and prevention
programs.

In this study, designed
with descriptive cross sectional research design, the statistical data of the
juveniles pushed to crime and juvenile victims below the age 11 present in the
data base called “The Juveniles Came and Brought into Security Units” themed as
“Statistics of Justice” which was published by TÜİK (Turkish Statistical
Institute) for the first time in 2008 and last in 2014 belonging to the city
Erzincan and Turkey were used. The juveniles pushed to crime and juvenile
victims of the last 6 years in the city and in the whole country were defined.
Statistics were presented with percentages in the tables.

In the province of
Erzincan As a result drift to injury between types of crime of children driven
to crime in 2008 and 2014, the highest number ( 1680 ) and , while the first
place , the second dragged theft ( 1412) have taken place, the drift damage to
property has been found to take third place. In the province of Erzincan in
2014 134 children ( 77 boys , 57 girls ) were injured, 18 (13 male and 5
female) are exposed to crimes against children in the family order , 8 children
( 4 boys and 4 daughter ) , 2 ( 2 girls ) , became the first man other crime
victims

Keywords

Erzincan, juveniles pushed to crime, victim of crime, juvenile, crime

References

• Aral, N. (1997). Fiziksel istismar ve çocuk.Ankara: Tekışık Veb.
• Bayındır, N., Özel, A., Köksal, E. (2007). Çocuk suçluluğu demografisi Kütahya şehri örneği.Polis Bilimleri Dergisi, 9 (1-4) , 95-108.
• Farrington, D. P. (1991). Childhood aggression and adult violence: early precursors and later-life outcomes. D. J. Pepler ve K. H. Rubin (Ed.) The Development and Treatment of Childhood Aggression (ss. 5-29). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
• Farrington, D. P. (1997). Evaluating a community crime prevention program. Evaluation ,3, 157-173.
• Gönç-Savran, T.(2012). Araştırma probleminin oluşturulması ve uygun yöntem ve tekniklerin seçilmesi. Sosyolojide araştırma yöntem ve teknikleri (ed. T. Gönç-Savran), Eskişehir:.Anadolu Üniversitesi.
• Öcel, N.(2002). İletişim ve çocuk: iletişim ortamlarında çocuk ve reklam etkileşimi. İstanbul:İstanbul Üniversitesi.
• Öztürk Çopur, E., Ulutaşdemir, N. ve Balsak, H.(2015). Çocuk ve suç. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1, 120-124.
• Solak, A.(2011). Türkiye’de çocuk suçluluğu ve mağduriyeti,I. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi, Yetişkin Bildirileri Kitabı, 71-99, İstanbul.
• Topçuoğlu, T. (2014). Çocuk suçluluğu ve gelişimsel (risk-odaklı) suç önleme.KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si,16 (Özel Sayı I), 217-226.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK).(2016). https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=98&locale=tr, 15.07.2016.
• UNICEF.(1998). Çocuk haklarına dair sözleşme uygulama el kitabı. Ankara:Ajans Türk Basın ve Basım A.Ş.