Abstract
Modern
teknolojinin başa çıkamadığı çevre tahribatı, Dinin emrettiği şekilde
insanların çevreye sahip çıkması ile önlenebilir. Dinler evrensel bir çevre
ahlakı oluşturmada önemli kaynaklardır. Toplumlar kendi inanç ve öğretilerine
uygun çevrecilik ilkesini benimseyip hayata geçirirlerse bu sorunlar
aşılacaktır.
İslam
dini; çevre bilincinin gelişmesine ve toplumun çevre konusunda eğitilmesine
önemli ölçüde kaynak olmaktadır. İslam dinine mensup olanlar, İslam’ın çevreye
bakış açısını özümser ve bunları uygularlarsa, ekolojik dengenin korunmasına
büyük katkıda bulunacaklardır. Allah’ın insanlara bahşettiği nimetlerden
yararlanmada tabiatın ve çevrenin sömürülmemesinin farkında olma ve çevrenin
korunmasında sorumlu olma bilinci İslam çevre anlayışının temel doktrinini
oluşturmaktadır ve bu doğrultuda hareket etmek, çevre krizini önlemeye yardımcı
olacaktır. Müslümanların tek başlarına değil, İslam anlayışının çevre
konusundaki duyarlılığı, Müslüman olmayan toplumlara örnek olması halinde,
yapılacak işbirliği ile dünya bu felaketten kurtulacaktır. Müslümanların
sorumluluğu büyüktür ve yadırganamayacak niteliktedir.
Keywords
References
- BAYRAKTAR, M. (1992). İslam ve Ekoloji. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yay. DİEN, M. İ.(2007). İslam ve Çevre: Teori ve Pratik, Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık Ltd. Şti., İstanbul, s.119-129 FERSAHOĞLU, Y. (2003). Dinler ve Çevre, Marifet Yayınları, İstanbul, s.115 GÜNAY, Ü. (2003). Din Sosyolojisi, İnsan Yayınları GÖRMEZ, K. (2007). Çevre Sorunları, Nobel Yayınları KUR’AN’I KERİM NASR, S. H. (2007). İslam ve Ekoloji, Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık Ltd. Şti., İstanbul, s.103-119 ÖZER, Ö. (2003). Çevre Sorunlarına Giriş, Mobil Yayınları ÖZDEMİR, İ. (1997). Çevre ve Din, Çevre Bakanlığı Yayınları ÖZDEMİR, İ.(2003). Çevre Sorunları ve İslam, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları UZUNUĞLU, S. (1994). İnsan Tabiat İlişkileri Açısından Çevre Problemi, Çevre Dergisi, s.12 ÜNDER, H. (1994). Çevre Ahlakı Anlayışları ve Çevre Eğitiminde Perspektifler. (II. Çevre Şurasına Sunulan Bildiri. 28 Şubat–3 Mart İstanbul) s.1
Abstract
References
- BAYRAKTAR, M. (1992). İslam ve Ekoloji. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yay. DİEN, M. İ.(2007). İslam ve Çevre: Teori ve Pratik, Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık Ltd. Şti., İstanbul, s.119-129 FERSAHOĞLU, Y. (2003). Dinler ve Çevre, Marifet Yayınları, İstanbul, s.115 GÜNAY, Ü. (2003). Din Sosyolojisi, İnsan Yayınları GÖRMEZ, K. (2007). Çevre Sorunları, Nobel Yayınları KUR’AN’I KERİM NASR, S. H. (2007). İslam ve Ekoloji, Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık Ltd. Şti., İstanbul, s.103-119 ÖZER, Ö. (2003). Çevre Sorunlarına Giriş, Mobil Yayınları ÖZDEMİR, İ. (1997). Çevre ve Din, Çevre Bakanlığı Yayınları ÖZDEMİR, İ.(2003). Çevre Sorunları ve İslam, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları UZUNUĞLU, S. (1994). İnsan Tabiat İlişkileri Açısından Çevre Problemi, Çevre Dergisi, s.12 ÜNDER, H. (1994). Çevre Ahlakı Anlayışları ve Çevre Eğitiminde Perspektifler. (II. Çevre Şurasına Sunulan Bildiri. 28 Şubat–3 Mart İstanbul) s.1
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | June 15, 2018 |
| Submission Date | January 1, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 11 Issue: 1 |
