Mekansal Tasarımla Sosyal Etkileşimi Artırma: Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nde Sosyal Alanlar ve Kantin Kullanımı Üzerine Bir Vaka Çalışması

Year 2024, Volume: 3 Issue: 1, 71 - 89, 30.06.2024

Gökçe Demirpençe Özdoğan Gizem Izmir Tunahan

Abstract

Mimarlık eğitimi üniversitelerde belirli müfredatlara aracılığıyla tasarım yaklaşımlarını, uygulamasını ve kuramını içerir. Mimarlıkta sosyal çevreyi ve sosyal faaliyetleri içeren enformel eğitim de öğrenme sürecine katkı sağlamaktadır. Mimarlık fakültelerinde karşılaşma ve iletişimi arttıran fiziksel çevrenin niteliği sosyal etkileşim ile doğrudan ilişkilidir. Bu çalışma vaka analizi yöntemiyle Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi binasında sosyal alanları ve kantin kullanımını kullanıcı odaklı değerlendirmeyi ve sosyal etkileşimi arttırmak için sosyal alanların gelişmesini sağlayacak öneriler geliştirmeyi amaçlamaktadır. Birinci aşamada gözlem yöntemiyle akademisyen ve öğrencilerin sosyalleşmek için mimarlık fakültesinde hangi alanları hangi zaman aralıklarında kullandıkları analiz edilmiştir. İkinci aşamada akademisyen ve öğrencilerden oluşan örneklem grubu ile kullanılan sosyal alanları değerlendirmek için görüşmeler yapılmıştır. Üçüncü aşamada Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi binasında 2021 öncesi bodrum katında konumlanan kantin ile 2021 sonrası bahçede konumlanan kantini deneyimleyen örneklem grubu ile iki durum arasında kullanıcıların sosyal hayatını karşılaştırmak için görüşmeler yapılmıştır. Çalışma sonucunda mevcut sosyal alanlar yetersiz bulunmuş ve iyileştirilmesi için fiziksel ve mekanlar öneriler geliştirilmiştir.

Keywords

Mimarlık eğitimi, Sosyal etkileşim, Sosyal mekanlar, Kantin tasarımı, İzmir, Dokuz Eylül Üniversitesi

Ethical Statement

Bu çalışma Dokuz Eylül Üniversitesi Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Kurulu tarafından onaylandı. (Onay Numarası: [E-87347630-659-1003968]). Tüm katılımcılar çalışmaya dahil edilmeden önce bilgilendirilmiş onam verdi.

Supporting Institution

Dokuz Eylül Üniversitesi

Project Number

E-87347630-659-1003968

Enhancing Social Interaction through Spatial Design: A Case Study of Social Areas and Canteen Use in Dokuz Eylul University Faculty of Architecture

Abstract

Architectural education includes design approaches, practice and theory through specific curricula at universities. Informal education, which includes the social environment and social activities in architecture, also contributes to the learning process. The quality of the physical environment that increases encounters and communication in architecture faculties is directly related to social interaction. This study aims to evaluate the social areas and canteen use in the Dokuz Eylul University Faculty of Architecture building with a case study method, in a user-focused manner, and to develop suggestions that will enable the development of social areas to increase social interaction. In the first stage, it was analyzed through observation method which areas and at what time intervals academicians and students used to socialize in the faculty of architecture. In the second stage, interviews were held with a sample group consisting of academicians and students to evaluate the social areas used. In the third stage, interviews were held with the sample group who experienced the canteen located in the basement before 2021 in the Dokuz Eylul University Faculty of Architecture building and the canteen located in the garden after 2021, to compare the social life of the users between the two situations. As a result of the study, existing social areas were found to be inadequate and physical and spatial suggestions were developed for their improvement.

Keywords

Architectural education, Social interaction, Social spaces, Canteen design, Izmir, Dokuz Eylul University

Ethical Statement

This study was approved by the Dokuz Eylul University, Scientific Research And Publication Ethics Committees. (Approval Number: [E-87347630-659-1003968]). All participants provided informed consent prior to their inclusion in the study.

Supporting Institution

Dokuz Eylul Univercity

Project Number

E-87347630-659-1003968

References

• Akansel, S., Şuta, O. (2023). Mimari Tasarım Eğitiminde Enformel Eğitimin Katkısının Sorgulanması: Trakya Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Parametrik Tasarım Atölyesi. Kırklareli Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi, 1(2), 59-72.
• Aysel, N. R. (2014). Türkiye'de Eğitim Binalarının Günümüz Koşulları İçinde Değerlendirilmesi: Düşünceler, Öneriler. Eğitimde Barış Kültürü Ve Mekan Kurgusu İlişkisi Çalıştay Raporu.
• Balamir, A. (1992). Meslek Sorunlarımız İçine Mimarlık Eğitim Programlarının Yeri Ve Program Başarısındaki Etkenler, Yapı Dergisi, 122, 38-44.
• Brown, M., & Long, P. (2006). Trends in Learning Space Design. In D. G. Oblinger (Ed.), Learning Spaces: EDUCAUSE.
• Büyükşahin, S.S. (2005). Üniversite Kampüs Yerleşkeleri ve Ortak Kullanım Mekanları. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi.
• Chang M.L.D., Suki N.M., Nalini A. (2014). A structural approach on students satisfaction level with university cafeteria. Asian Social Science, 10(18), 202
• Crook, C., & Mitchell, G. (2012). Ambience in social learning: student engagement with new designs for learning spaces. Cambridge Journal of Education, 42(2), 121–139.
• Erçevik B., Önal F. (2011). Üniversite Kampüs Sistemlerinde Sosyal Mekân Kullanımları, Megaron, 6(3), 151-161 Greeno, J.G., Collins, A.M. & Resnick, L., 1996. Cognition and Learning. In D.C. Berliner & R.C. Calfee (Eds) Handbook of Educational Psychology, NY: Simon & Schuster Macmillan
• Hadjerrouit, S., 2008. Toward a blended learning Model for teaching and learning Computer program: case study. Informatics in Education, 7(2), pp. 181–210
• Hodgkin, R. A. (1985). Playing and Exploring: Education Through the Discovery of Order. London: Methuen. Ipsiroglu, M., Ipsiroglu, N., (1978). Sanatta Devrim, Ada Yayınları, İstanbul
• Leiringer, R. & Cardellino, P. (2011). Schools for the twenty-first century:school design and educational transformation. British EducationalResearch Journal, 37 (6), 915-934.
• Matthews K. E., Andrews V. & Adams P. (2011). Social learnings paces and student engagement, Higher Education Research & Development, 30(2), 105-120
• Mayes, T. and De Freitas, S., 2004. Review of e-learning theories, frameworks and models. Commissioned review report as part of the JISC-funded e-pedagogy desk study on e-learning models.
• Moos, R. H. (1978). Social Environments of University Student Living Groups: Architectural and Organizational Correlates. Environment and Behavior, 10(1), 109-126.
• Nair, F. (2017). Blueprint for tomorrow, redesigning schools for student-centered learning. Cambridge: Harvard Education Press.
• Negm, H., Taha, D.S., & Saadallah, D.M. (2020). The Effect of the Physical Environment on Social Interaction: The Case of Educational Campuses.
• Norhati, I., Hafisah, F. N. (2013). Informal Setting for Learning on Campus: Usage and preference. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 105(2013), 344-351
• Rittel, H., 1985: Tasarım Eğitiminin Tasarımına İlişkin Bazı İlkeler, Çev. Aydan Balamir, Mimarlık 218, 20-22.
• Sarabi, A., Bahrami B. (2019). Spatial-social place attachment: impact of spatial-social Co-existence on place attachment in sociable places of architectural schools setting; case studies: Tabriz, Iran. Space Ontology International Journal, 8(2), 1-17.
• Sarıkahya M. (2021). The Influence of the Interior Design of the Cafeterias on the Satisfaction Evaluation by the Students. Online Journal of Art and Design, 9(2), 209-309.
• Sarman, G. (2021). Mimarlık Eğitiminde Formel-enformel İlişkisi: Enstitülerin Mimarlık Eğitimine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi.
• Schön, Donald, A., (1985). The Design Studio. An Exploration of Its Traditions and Potentials, London: Rıba Publication Ltd.
• Tse, H.M., Daniels, H., Stables, A., & Cox, S. (Eds.). (2018). Designing Buildings for the Future of Schooling: Contemporary Visions for Education (1st ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315148366
• Yürekli, İ. (2011). Mimari Tasarım Eğitiminde Enformellik. İTÜ Dergisi/a.
• Zeisel, J. (2006). Inquiry by design: Environmental / behavioral / neuroscience in architecture, interiors, landscape, and planning. New York: W.W. Norton & Company.