Türk
edebiyatında manzum ve mensur olarak binlerce eser yazılmıştır. Bunlardan bir
kısmı gün yüzüne çıkarken bir kısmı da hâlen araştırılmayı beklemektedir.
Üzerinde çalışılması gereken ve bu alanda eksikliği ziyadesiyle hissedilen
konulardan biri de mensur hikâyelerdir. Fakat Klasik edebiyatta manzum
eserlerin mensur eserlere göre daha çok ilgi görmesi bu konu üzerine gereği
kadar durulmamasına neden olmuştur.
Bu makalede,
Hüdâyî’nin Begzâd ile Ebû Seyf Hikâyesi
adlı eseri incelenmiştir. Hikâye, Türk Edebiyatı nesrinin en önemli
özelliklerinden biri sayılan manzum-mensur bir yapıda oluşturulmuştur; mensur
metnin içerisinde pek çok şiir bulunmaktadır. Hikâyenin konusu Şekâyî ile Selvi
Hân arasındaki beşerî aşka dayanmaktadır. Eserin elimizdeki nüshası İstanbul
Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesinde bulunmaktadır. Mensur hikâyeler
alanındaki çalışmaların azlığı ve bu boşluğun bir nebze de olsa doldurulması
amacıyla bahsi geçen eser üzerinde bir inceleme yapılmış ardından da hikâyenin
transkripsiyonlu metni sunulmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 2 Sayı: 2 |