Abstract
Keratokonjunktivitis sikka köpeklerde yaygın olarak görülen oftalmik bir problemdir. Hastalık daha çok prekorneal
göz yaşı tabakasının aköz katmanının yetersizliği sonucu şekillenir. Bu katmanın yetersizliği göz yaşı tabakasının
osmolalitesinin artmasına; sonuçta konjunktivitis, keratitis ve sekunder korneal ülserasyonlara yol açar. Kö-
pekierde hastalığın sebepleri tam olarak bilinmemekle birlikte; hastalıkla ilgili bulgular, histopatolojik lezyonlar ve
otoantikor oluşumu, hastalığın nedenlerinin büyük oranda otoimmun kökenli olduğunu düşündürmektedir. Hastalığın
teşhisi klinik bulgular ve Schirmer test değerlerine göre yapılır. Tipik klinik bulgu konjunktival hiperemi ile birlikte korneal
epitelyuma yapışan mukopurulent nitelikli mukoid akıntıdır. Schirmer testi göz yaşı fonksiyonunu değerlendiren
semikantitatif bir yöntemdir. Normal köpeklerde Schirmer test değerleri 14-24 mm/dakika'dan fazladır. Test de-
ğerlerinin 8-10 mm/dakika'dan daha az olması keratokonjunktivitis sikka'nın varlığını gösterir. Keratokonjunktivitis sikka
çoğunlukla semptomları benzerlik gösteren primer bakteriyel veya nonspesifik konjunktivitis ya da keratitis ile karıştırılır.
Köpeklerde keratokonjunktivitis sikka'nın bilinen tedavisi yapay göz yaşı solüsyonları, parasempatomimetikler,
antiinflamatuarlar, mukolitikler ve antibiyotikler gibi i1açlann kullanımından ibarettir. Son yıllarda siklosporin'in tek ba-
şına lokal kullanımından hastalığın tedavisinde önemli sonuçlar alınmıştır. Siklosporin organ transplantasyonlannda
kullanılan immunosuppresant bir ilaçtır. Günde bir veya iki kez göze lokal uygulanan siklosporin göz yaşı sekresyonunu
uyarır ve hastalığın birçok semptomlarını ortadan kaldırır.
Keywords
Abstract
Keratoconjunctivitis sicca is a common ophtalmic problem in dogs. The condition usually results from a
deficiency of the aqueous component of the precorneal tear film. A deficiency in the aqueous portion of the tear film
results in an increase in tear film osmolality, conjunctivitis and keratitis and secondary corneal ulcerations. Although
the cause of the keratoconjunctivitis sicca in dogs can not be determined, circumstantial evidence, histopathologic lesions,
and circulating autoantibodies suggest that autoimmune processes account for the majority of cases. The diagnosis
of keratoconjunctivitis sicca is based on clinical signs and results of a Schirmer tear tesİ. The halimark clinical
sign is a mucoid to mucopurulent ocular. discharge that adheres to the corneal epithelium and is usually accompanied
by a cojunctival redness. The Schirmer tear test is a semiquantitative method of assessing tear function. Normal dogs
wet 14-24 mm/min on Schirmer tear test but keratoconjunctivitis sicca cases typically wet less than 8-10 mm/min. Keratoconjunctivitis
sicca is nearly always misdiagnosed as primary bacterial or nonspesific conjunctivitis or keratitis because
clinical signs are similar. The conventional therapy in dogs with keratoconjunctivitis sicca consist of frequent
typical applications of such medications as artificial tear replacement solutions, parasympathomimetic agents, antiinflammatory
drugs, mucolytics, and antibiotics. Recently, keratoconjunctivitis sicca therapy has been radically altered
by the introduction of a single topical agent, cyclosporine. Cyclosporine is an immunosuppressant useful in
organ transplantation. Topical cyclosporine, used once or twice daily, can stimulate tear production and alleviate
many of the signs of the disease
Keywords
Details
| Other ID | JA73PS93AJ |
|---|---|
| Journal Section | Research |
| Authors | |
| Publication Date | June 1, 1995 |
| Published in Issue | Year 1995 Volume: 11 Issue: 2 |