Bu çalışmada epigrafın tanımı, Türk romanındaki yerinin belirlenmesi ve incelenmesi amaçlanmıştır. Türk romanında epigraf/tanımlık kullanımının yaygın olması bu çalışmanın yapılmasını gerekli kılmıştır. Türk roman yazarlarının rastlantısal veya sistematik olarak eserlerinde tanımlık kullanmaları konunun farklı açılardan -kavram, amaç, estetik, istatistik, üslup vb.- değerlendirilmesine ihtiyaç duymaktadır. Sadece edebî esere özgü olmayan bu kullanım(lar)ın nedenleri ve boyutları üzerine yapılan değerlendirmede karşılaşılan veriler beklentilerin üzerindedir. Konunun daha net bir şekilde anlaşılması adına dönem, eser veya tür sınırlandırması olmaksızın yapılacak bir çalışmaya ihtiyaç vardır. Ancak edebî eserlerin birçok türünde -roman, öykü, deneme, anı, şiir, günlük, biyografi, röportaj- yazarların tanımlık kullanması yapılması planlanan araştırmada belirli sınırlamaların getirilmesine neden olmuştur. Büyük oranda eser başında kullanımı tercih edilmesine rağmen birçok eserde her bölüm başında kullanıldığı da görülmüştür. Yine farklı bir şekilde bazı eserlerin sadece ara bölümlerinde de tanımlık kullanımı dikkati çeker. Bu çalışmanın ortaya çıkmasında 729 roman incelenmiş olup bunlar içinde çalışmaya kaynaklık eden 185 roman tespit edilmiştir.
Bu çalışmada temel amaç, epigraf/tanımlık kavramının genel olarak tanımlanması ve Türk romanındaki kullanımlarının incelenmesidir. Konunun sınırlarını belirlemek adına bu çalışmada Cumhuriyet dönemi romanları esas alınacak olup, eser ve tanımlık arasındaki ilişkiden önce romanlarda kullanımı tercih edilen tanımlıklar, ilgili başlıklar altında sınıflandırılacaktır. İleride yapılacak olan çalışmalarda bu konu temel eser ile tanımlık arasındaki anlam ilişkisi, kolaj, metinlerarasılık, yazar tercihleri, rastlantısal ve/veya benzer kullanımlar gibi alanlarda inceleme yapılabilecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Issue: 30 |
Açık Erişim Politikası