This article examines the life and works of Mawlana Yaqub al-Charhi, one of the prominent Sufi scholars of the 14th century. In particular, it focuses on his renowned work, The Exegesis of Su-rah al-Fatiha and the Last Two Parts of the Qur’an, analyzing its sources, methodology, and esote-ric interpretations (ishari). The study highlights that the exegesis was written in a sermonic and advisory tone, with much of its discussions centered around sectarian issues. It emphasizes the clear influence of the Naqshbandi order on the commentary, as Mawlana Yaqub al-Charhi himself was one of the early leaders of this spiritual path. The work demonstrates the exegete’s integra-tion of poetic expression and intellectual thought. To convey and support his ideas, Yaqub al-Charhi frequently draws upon the lyrical and mystical poetry of renowned figures such as Jalal al-Din Rumi, Hakim Sanai of Ghazna, Iraqi, and Sa’di. Notably, his use of Persian poetry as evidence, a rare method in the tradition of Quranic exegesis, adds a unique dimension to the work. This study seeks to enhance understanding of Mawlana Yaqub al-Charhi’s exegetical approach and his contributions to Sufi thought, while situating his commentary within the broader classical exege-sis tradition. In this context, his work serves as a bridge between classical and Sufi interpretative traditions.
Keywords: Quran, Tafsir, Sufi commentary, Mysticism, Yaqub-i Charkhi
This study is based on the master’s thesis titled Yakub al-Charhi and His Tafsir.
Bu makalede, 14. yüzyılın önemli mutasavvıflarından ve alimlerinden biri olan Mevlana Yakub-ı Çerhî’nin hayatı ve eserleri ele alınmaktadır. Özellikle onun birçok eseri arasından öne çıkan "Fatiha Suresi ve Kur'an-ı Kerim'in Son İki Cüzünün Tefsiri", kaynak, yöntem ve işârî yorum bo-yutlarıyla incelenmiştir. Çalışma, tefsirin vaaz ve öğüt diliyle kaleme alındığını, tartışma ve ko-nuların çoğunun mezhepler etrafında şekillendiğini ortaya koymaktadır. Mevlana Yakub-ı Çerhî'nin, Nakşibendi tarikatına mensup olması hasebiyle bu düşünce sisteminin tefsirine açık bir şekilde yansıdığı vurgulanmıştır. Eserde, müfessirin şiir anlayışı ve entelektüel düşünce zev-kinin bir araya geldiği dikkat çekmektedir. Yakub-ı Çerhî, kendi düşüncelerini ve görüşlerini des-teklemek veya ifade etmek için Celâleddin Rumî, Hâkim Senai Gaznevî, Irakî ve Sadî gibi büyük şairlerin lirik ve tasavvufi şiirlerinden yararlanmıştır. Bu bağlamda, müfessirin, tefsir geleneğin-de nadiren görülen Farsça şiirle istişhad yöntemi kullanması, eserine özgün bir nitelik kazandır-maktadır. Çalışma, Mevlana Yakub-ı Çerhî’nin tefsir anlayışını ve tasavvufi yaklaşımını daha iyi anlamaya katkı sağlamayı ve onun yorumlarının klasik tefsir literatüründeki yerini belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda, eser, klasik ve tasavvufi tefsir geleneği arasında bir köprü niteliği taşımaktadır.
Bu çalışma, Yakub-ı Çerhi ve Tefsiri başlıklı yüksek lisans tezi esas alınarak hazırlanmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Tafsir |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Early Pub Date | December 29, 2024 |
Publication Date | December 31, 2024 |
Submission Date | June 28, 2024 |
Acceptance Date | October 18, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 5 Issue: 2 |