Uluslararası İlişkilerde Güç Olgusu: Sert ve Yumuşak Güç

Yıl 2022, , 95 - 122, 24.12.2022

Timuçin Kodaman , Ali Hacıbektaşoğlu

https://doi.org/10.31457/hr.1209682

Öz

Makale uluslararası İlişkiler literatüründe önemli bir kavram olan güç olgusuna odaklanmaktadır. Tarihsel süreç içerisinde güce yönelik tanımlamalara odaklanan çalışma literatürde güç kavramına yapılan teorik yaklaşımları da ele almıştır. Klasik realizm, liberalizm ve inşacı kuramlar çerçevesinde güce yönelik yaklaşımları da incelemeyi amaçlayan makale özellikle soğuk savaş sonrası dönemde güç kavramının yaşadığı dönüşümü analiz etmeye çalışmıştır. Bu kapsamda Josep S. Nye'ın yumuşak güç kavramını inceleyen çalışma yumuşak gücü oluşturan temek kaynakları merkeze alarak sert güç yumuşak güç dönüşümünü değerlendirmeye çalışmıştır.

Anahtar Kelimeler

Uluslararası İlişkiler, Sert Güç, Yumuşak Güç

Kaynakça

• Arı, T. (2010). Uluslararası İlişkiler Teorileri, Çatışma, Hegemonya, İşbirliği. Bursa: MKM Yayıncılık. Arıboğan, D. Ü. (2001). Globalleşme Senaryosunun Aktörleri, Uluslararası İlişkilerde Güç Mücadelesi . İstanbul: Der Yayınları.
• Arıboğan, D. Ü. (2007). Uluslararası İlişkiler Düşüncesi, Tarihsel Gelişim. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Yayınları.
• Arquilla, J., & Ronfeldt, D. (1999). The Emergence of Noopolitik: Toward an American Information Society. Rand Corporation: https://www.rand.org/pubs/monograph_reports/MR1033.html adresinden alındı
• Aydemir, E. (2016). Dış Politikada Yumuşak Güç ve Medya. İstanbul: Kalkedon Yayınları. Aydın, M. (2004, Nisan 1). Uluslararası İlişkilerin Gerçekçi Teorisi: Kökeni, Kapsamı, Kritiği. Uluslararası İlişkiler, s. 33-60.
• Barnett, M., & Duvall, R. (2005, Vol. 59, No: 1). Power in International Politics. International Organization, s. 30-62.
• Bektaş, A. (1993, Temmuz 1). Machiavelli ve Hobbes, Siyasal İktidar ve Güç Analizleri. Marmara İletişim Dergisi, s. 177-188.
• Boesche, R. (2003, January 1). Kautilya's Arthasastra on War and Diplomacy in Ancient India. The Journal of Military History, 67(1), s. 9-37.
• Bozdağlıoğlu, Y., & Özen, Ç. (2004). Liberalizmden Neoliberalizme Güç Olgusu ve Sistemik Bağımlılık. Uluslararası İlişkiler, s. 59-79.
• Bull, H. (1977). The Anarchical Society. New York: Columbia University Press.
• Buzan, B. (1996). The Timeless Wisdom of Realism. S. Smith, & M. Zalevski içinde, International Theory, Pozitivism and Beyond. Cambridge: Cambridge University Press.
• Can, H. D. (2011, 30 50). Maurya İmparatoru Çandragupta Döneminde Yönetim. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 30(50), s. 49-56.
• Carr, E. H. (2010). Yirmi Yıl Krizi 1919-1939. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
• Cassirer, E. (1969). The Triumph of Machiavellism and Its Consequences. (I. Kramni, Dü.) New Jersey.
• Çalış, Ş., & Özlük, E. (2007). Uluslararası İlişkiler Tarihinin Yapısökümü: İdealizm-Realizm Tartışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, s. 225-243.
• Çelikpala, M. (2007). Güç. H. Çakmak içinde, Mitat Çelikpala,Uluslararası İlişkiler, Giriş, Kavram ve Teoriler (s. 64). Ankara: Platin Yayınları.
• Davutoğlu, A. (2012). Stratejik Derinlik, Türkiye’nin Uluslararası Konumu. İstanbul: Küre Yayınları.
• Demir, S., & Varlık, A. B. (2013). Realist ve Liberal Teorilerde “Güç” Anlayışı. H. Çomak, & C. Sancaktar içinde, Uluslararası İlişkilerde Teorik Tartışmalar (s. 80). İstanbul: Beta.
• Demir, V. (2012). Kamu Diplomasisi ve Yumuşak Güç. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Donnelly, J. (2000). Realism and International Relations. Cambridge: Cambridge University Press.
• Dumankaya, E. M. (2019, Ocak). Uluslararası İlişkiler ve “Güç” Kavramı. Trend Analiz, s. 1-9.
• Frankel, J. (1979). International Relations in a Changing World. Oxford: Oxford University Press.
• Gallarotti, G. M. ( 2011). Soft Power: what it is, it’s importance, and the conditions for its effective use, . Journal of Political Power, s. 25-47.
• Gilpin, R. (1981). War and Change in World Politics. New York: Cambridge University Press.
• Gökberk, M. (1974). Felsefe Tarihi. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Guehenno, J.-M. (1995). The End of the Nation-State. Minneapolis: University of Minnesota Press.
• Guicciardini, F. (1969). The History of Italy. London: Collier-Macmillan.
• Haldun, İ. (2009). Mukaddime. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Hayden, C. (2012). The Rhetoric of Soft Power: Public Diplomacy in Global Context. New York: Lexington Books.
• Hershberg, J. G. (2004, June 27). Just Who Did Smash Communism. Washington Post: http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A7328-2004Jun26.html, adresinden alındı
• Hobbes, T. (2013). Leviathan (11 b.). (S. Lim, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Holstikground, K. J. (1964). The Concept of Power in the Study of International Relations. Background, s. 179-194.
• Kalathil, S. (2011, May). China’s Soft Power in the Information Age: Think Again. ISD Working Papers in New Diplomacy, s. 1-29.
• Kayapınar, A. (2006, Ocak 1). İbn Haldun’un Asabiyet Kavramı: Siyaset Teorisinde Yeni Bir Açılım. İslâm Araştırmaları Dergisi(15), s. 83-114.
• Kegley, C. W. (1993, June). Neoidealist Moment in International Studies? Realist Myths and the New International Relations. International Studies Quarterly, s. 131-146.
• Kennedy, P. (1988). The Rise and Fall of the Great Powers. London: Unwin Hyman.
• Keohane, R. O. (1989). International Relations Theory: Contributions of a Feminist Standpoint. Millennium: Journal of International Studies, s. 245-253.
• Knutsen, T. L. (2006). Uluslararası İlişkiler Teorisi Tarihi. İstanbul: Açılım Kitap.
• Küçük, M. (2009). Uluslararası İlişkiler Kuramında Konstrüktivist Dönüşü Anlamak. Ege Akademik Bakış, s. 771-795.
• Lundestad, G. (1998). Empire by Integration: The United States and European Integration 1945-1997. New York: Oxford University Press.
• Mearsheimer, J. J. (2001). The Tragedy Of Great Power Politics. New York: W. Norton and Company.
• Moravcsik, A. (1997). Taking Preferences Seriously: A Liberal Theory of International Politics. International Organization, s. 513-553.
• Morgenthau, H. J. (1970). Uluslararası Politika. Ankara: Sevinç Matbaası.
• Nye, J. S. (1990a). Soft Power. Foreign Affairs, s. 142-159.
• Nye, J. S. (1990b). Bound to Lead, The Changing Nature of American Power. New York: Basic Books.
• Nye, J. S. (2004). Soft Power. New York: Public Affairs.
• Nye, J. S. (2004). Soft Power and American Foreign Policy. Political Science Quarterly, s. 255-270.
• Nye, J. S. (2005). Soft Power and Higher Education. Harward University: http://forum.mit.edu/articles/soft-power-and-higher-education adresinden alındı Nye, J. S. (2011). The Future of Power. New York: PublicAffairs.
• Özdemir, H. (2008). Uluslararası İlişkilerde Güç: Çok Boyutlu Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, s. 113-144.
• Özel, C. (2018, Mayıs). Yumuşak Güce Bütünsel Bakış. Güvenlik Bilimleri Dergisi, s. 1-27.
• Özev, M. H. (2012). Public Diplomacy and the OIC Countries. İstanbul: Tasam Yayınları.
• Özev, M. H. (2012). Public Diplomacy in the OIC Countries. M. H. Özev içinde, Public Diplomacy in the OIC Countries (s. 12-28). İstanbul: Tasam Yayınları.
• Sander, O. (2012). Siyasi Tarih İlkçağlardan 1918’e. Ankara: İmge Kitapevi Yayınları.
• Say, S. (2011). İbn Haldun’un Düşünce Sistemi ve Uluslararası İlişkiler Kuramı. İstanbul: İlk Harf Yayınevi. Schmidt, B. C. (2004). Competing Realist Conceptions of Power. Millennium, s. 523-549.
• Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. N. Snow, & P. Taylor içinde, The Routledge Handbook of Public Diplomacy (s. 4). New York: Routledge.
• Thucydides. (2010). Peloponnessos Savaşları. İstanbul: Belge Yayınları.
• Uzer, U. (2008). Uluslararasi İlişkiler Teorileri. İ. Bal içinde, Değişen Dünyada Uluslararası İlişkiler, Uluslararası Siyaset, Uluslararası Hukuk ve Temel Sorunlar, , Ankara, 2008, s. 59 (s. 59). Ankara: Lalezar Kitabevi.
• Wagner, J.-P. N. (2014, May 14). The Effectiveness of Soft & Hard Power in Contemporary International Relations. E-International Relation: https://www.e-ir.info/author/jan-philipp-n-e-wagner/ adresinden alındı
• Waltz, K. N. (2015). Uluslararası Politika Teorisi. Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Wendt, A. (2012). Uluslararası Siyasetin Sosyal Teorisi. İstanbul: Küre Yayınları.
• Yılmaz, S. ( 2008). Güç ve Politika. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Zahran, G., & Ramos, L. (2010). From hegemony to soft power: Implications of a conceptual change. M. Cox içinde, Soft Power and US Foreign Policy (s. 13). New York: Routledge.