bn Hibbân el-Büstî’nin el-Mecrûhîn mine’l-muhaddisîni’d-du‘afâ ve’l-metrûkîn’i cerh
ve ta‘dîl ilminin kıymetli eserlerinden birisi olmasına rağmen, yazarı gibi mukaddîmîn
ulemâdan lâyık olduğu alâkayı görmemistir. Bunun nedeni cerh ve ta‘dîl lafızlarının
kullanımında selefleri ve muasırlarından farklı bir yöntem takip etmesidir. Muasırları ve
ondan sonra gelen ulemâ, hakkında İbn Hibbân’dan baska kimsenin değerlendirme
yapmadığı bir râvîyle ilgili yeterli malumat temin edemediklerinde onun kullandığı lafızları
herhangi bir açıklama yapmadan kullanmıslar, bazen de râvîlerle ilgili verdiği hükümde
yalnız kalması nedeniyle onu sert ifadelerle fütursuzca elestirmislerdir. Bu nedenle bu
kıymetli eseri unutulmustur. Arastırmamızda İbn Hibbân’ın râvî tenkidi konusunda
müteseddid ve yeterli karînler olmaksızın râvîleri zaafiyet niteleyen âlimlerden olmadığı
sonucuna ulastık. Bununla birlikte onun bazı yerlerde râvî tenkidi konusunda müteseddid
davrandığını reddetmiyoruz. Ancak o, bu durumlarda tenkidini haklı çıkaran delillere
dayanmaktadır. Râvîlerin tercemelerindeki görüsleri, onun hadis râvîleri hakkında hüküm
verirken daime mutavassıt olmaya çabaladığına sarîh biçimde isaret etmektedir.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2009 |
Published in Issue | Year 2009 Volume: 7 Issue: 2 |