Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Dürtme Teorisinin Davranışsal Kamu Politikası Aracı Olarak Kullanılması: Eskişehir Tepebaşı Belediyesi Uygulaması

Yıl 2024, Cilt: 16 Sayı: 46, 2733 - 2757, 31.12.2024
https://doi.org/10.31198/idealkent.1569471

Öz

Kamu politikalarının temel amacı, eğitim, sağlık, güvenlik, ulaştırma ve ekonomi gibi alanlarda karmaşık sorunlara çözüm üretmektir. Ancak bireylerin her zaman rasyonel davranamaması, bu süreçte kamu otoritelerini zorlayabilmektedir. Davranışsal kamu müdahaleleri, bireylerin sınırlı rasyonelliği nedeniyle sergiledikleri tutumları değiştirebilmektedir. Dürtme teorisi, yasak veya büyük teşvikler olmadan bireylerin davranışlarını öngörülebilir şekilde değiştiren bir seçenek mimarisi sunmaktadır. Eskişehir Tepebaşı Belediyesi sınırları içinde yürütülmüş bu çalışma ile dürtme teorisinin pratikteki etkileri analiz edilmiştir. Uygulama, izmaritlerin yere atılmasını önlemeyi hedefleyen bir saha çalışmasına dayanmıştır. Üç farklı konuma yerleştirilen özel tasarım izmarit kutuları kullanılarak, bireylerin çevresel sorumluluk bilincini artırmak, izmarit atma alışkanlıklarını olumlu yönde değiştirmek ve belediye hizmetlerine gönüllü katılıma teşvik etmek amaçlanmıştır. Bulgular, uygulanan oylama yönteminin izmarit kirliliğini belirgin şekilde azalttığını, bu davranışsal müdahalenin toplumda yüksek kabul gördüğünü ve seçim mimarisinin önemini gösteren belirli sınırlılıkları ortaya koymuştur. Çalışma, dürtme teorisinin yerel yönetimlerde toplumsal davranışları şekillendirmede etkili bir araç olarak kullanılabileceğini ve benzer müdahalelerin başka kamu politikası alanlarında da yerel dinamikler dikkate alındığı takdirde uygulanabilir olabileceğini göstermiştir. Araştırma, sigara izmaritlerinin yere atılmasını önlemeyi hedefleyen bir uygulama üzerinden, yerel düzeyde dürtme teorisinin kamu politikalarını nasıl güçlendirebileceğini ortaya koymuştur.

Kaynakça

  • De Ridder, D., Feitsma, J., van den Hoven, M., Kroese, F., Schillemans, T., Verweij, M., Venema, T., Vugts, A. ve De Vet, E. (2024). Simple nudges that are not so easy, Behavioural Public Policy, 8(1), 154-172.
  • Halpern, D. (2016). Inside the nudge unit: How small changes can make a big difference. Londra: Penguin Random House.
  • Lasswell, H. D. (1968). The policy sciences. Kaliforniya: Stanford University Press.
  • Lavender, W. (2010). Worldview and public policy: From American exceptionalism to American empire. (Yayımlanmamış doktora tezi). George Mason University, Virginia.
  • Mertens, S., Herberz, M., Hahnel, U. J. ve Brosch, T. (2022). The effectiveness of nudging: A meta-analysis of choice architecture interventions across behavioral domains. Proceedings of the National Academy of Sciences, 119 (1), e2107346118.
  • OECD. (2017). Behavioural insights and public policy: Lessons from around the world. OECD Publishing.
  • Oxford Learner’s Dictionaries. (t.y.). Definition of Nudge Verb. 12 Ekim 2024 tarihinde, https://www.oxfordlearnersdictionaries.com/definition/english/nudge_1 adresinden erişildi.
  • Özdemir, Ş. (2017). İkna Edici İletişim Bağlamında Davranışsal İçgörü Kullanımı: Kamu Sağlık Politikası Alanında Bir Araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
  • Schmidt, A. T. ve Engelen, B. (2020). The ethics of nudging: An overview, Philosophy Compass, 15 (4), e12658.
  • Sunstein, C. R. (2017). Nudges that fail, Behavioural Public Policy, 1 (1), 4-25.
  • Sunstein, C. R. ve Thaler, R. H. (2003). Libertarian paternalism is not an oxymoron. The University of Chicago Law Review, 70 (4), 1159-1202.
  • Thaler, R. H. ve Sunstein, C. R. (2003). Libertarian paternalism. American Economic Review, 93 (2), 175-179.
  • Thaler, R. H. ve Sunstein, C. R. (2008). Improving decisions about health, wealth and happiness. Constitutional Political Economy, 19 (4), 356-360.
  • Torres-Toukoumidis, Á., Romero-Rodríguez, L. M., Aguaded, I., Pérez-Rodríguez, A. ve Sandoval, Y. (2017). Procedural model in the evaluation of public policy through gamification. Revista de Administração Pública, 51, 810-827.
  • Yıldız, M., Babaoğlu, C. ve Şahin, B. (2016). Kamu politikasını Türk idare tarihi üzerinden çalışmak, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 34 (2), 133-158.
  • Yıldız, M. ve Sobacı, M. Z. (2013). Kamu politikası: kuram ve uygulama. Ankara: Adres Yayınları.
  • Eskişehir.net. (2023, 21 Aralık). 2023 yılında Eskişehir turist akınına uğradı. 12 Ekim 2024 tarihinde, https://www.eskisehir.net/2023-yilinda-eskisehir-turist-akinina-ugradi adresinden erişildi.

The Use of Nudge Theory as a Behavioral Public Policy Tool: The Case of Eskişehir Tepebaşı Municipality

Yıl 2024, Cilt: 16 Sayı: 46, 2733 - 2757, 31.12.2024
https://doi.org/10.31198/idealkent.1569471

Öz

The primary goal of public policies is to solve complex issues in areas such as education, health, security, transportation, and the economy. However, the fact that individuals do not always act rationally can challenge public authorities. Behavioral public interventions can alter attitudes shaped by individuals limited rationality. Nudge theory offers a choice architecture that predictably influences behavior without bans or significant incentives. This study has analysed the practical effects of nudge theory through a field study conducted within the boundaries of Eskişehir Tepebaşı Municipality. It was based on a field study aimed at preventing the disposal of cigarette butts on the ground. The aim was to increase individuals' environmental responsibility awareness, positively change their cigarette disposal habits, and encourage voluntary participation in municipal services by using specially designed cigarette bins placed in three different locations The findings show that the applied voting method significantly reduced cigarette litter, revealed high social acceptance of the intervention and highlighted certain limitations of choice architecture. The study demonstrates that nudge theory can be an effective tool for shaping social behaviors in local governance, and that similar interventions can be applied to other public policy areas, provided that local dynamics are taken into account. The research illustrates how nudge theory can strengthen public policies at the local level through an application aimed at preventing cigarette littering.

Kaynakça

  • De Ridder, D., Feitsma, J., van den Hoven, M., Kroese, F., Schillemans, T., Verweij, M., Venema, T., Vugts, A. ve De Vet, E. (2024). Simple nudges that are not so easy, Behavioural Public Policy, 8(1), 154-172.
  • Halpern, D. (2016). Inside the nudge unit: How small changes can make a big difference. Londra: Penguin Random House.
  • Lasswell, H. D. (1968). The policy sciences. Kaliforniya: Stanford University Press.
  • Lavender, W. (2010). Worldview and public policy: From American exceptionalism to American empire. (Yayımlanmamış doktora tezi). George Mason University, Virginia.
  • Mertens, S., Herberz, M., Hahnel, U. J. ve Brosch, T. (2022). The effectiveness of nudging: A meta-analysis of choice architecture interventions across behavioral domains. Proceedings of the National Academy of Sciences, 119 (1), e2107346118.
  • OECD. (2017). Behavioural insights and public policy: Lessons from around the world. OECD Publishing.
  • Oxford Learner’s Dictionaries. (t.y.). Definition of Nudge Verb. 12 Ekim 2024 tarihinde, https://www.oxfordlearnersdictionaries.com/definition/english/nudge_1 adresinden erişildi.
  • Özdemir, Ş. (2017). İkna Edici İletişim Bağlamında Davranışsal İçgörü Kullanımı: Kamu Sağlık Politikası Alanında Bir Araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
  • Schmidt, A. T. ve Engelen, B. (2020). The ethics of nudging: An overview, Philosophy Compass, 15 (4), e12658.
  • Sunstein, C. R. (2017). Nudges that fail, Behavioural Public Policy, 1 (1), 4-25.
  • Sunstein, C. R. ve Thaler, R. H. (2003). Libertarian paternalism is not an oxymoron. The University of Chicago Law Review, 70 (4), 1159-1202.
  • Thaler, R. H. ve Sunstein, C. R. (2003). Libertarian paternalism. American Economic Review, 93 (2), 175-179.
  • Thaler, R. H. ve Sunstein, C. R. (2008). Improving decisions about health, wealth and happiness. Constitutional Political Economy, 19 (4), 356-360.
  • Torres-Toukoumidis, Á., Romero-Rodríguez, L. M., Aguaded, I., Pérez-Rodríguez, A. ve Sandoval, Y. (2017). Procedural model in the evaluation of public policy through gamification. Revista de Administração Pública, 51, 810-827.
  • Yıldız, M., Babaoğlu, C. ve Şahin, B. (2016). Kamu politikasını Türk idare tarihi üzerinden çalışmak, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 34 (2), 133-158.
  • Yıldız, M. ve Sobacı, M. Z. (2013). Kamu politikası: kuram ve uygulama. Ankara: Adres Yayınları.
  • Eskişehir.net. (2023, 21 Aralık). 2023 yılında Eskişehir turist akınına uğradı. 12 Ekim 2024 tarihinde, https://www.eskisehir.net/2023-yilinda-eskisehir-turist-akinina-ugradi adresinden erişildi.
Toplam 17 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Politika ve Yönetim (Diğer)
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Esma Yürük 0000-0002-9375-0921

Uğur Sadioğlu 0000-0002-2454-4163

Erken Görünüm Tarihi 6 Ocak 2025
Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2024
Gönderilme Tarihi 18 Ekim 2024
Kabul Tarihi 1 Aralık 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 16 Sayı: 46

Kaynak Göster

APA Yürük, E., & Sadioğlu, U. (2024). Dürtme Teorisinin Davranışsal Kamu Politikası Aracı Olarak Kullanılması: Eskişehir Tepebaşı Belediyesi Uygulaması. İDEALKENT, 16(46), 2733-2757. https://doi.org/10.31198/idealkent.1569471