Takrîbü’l-mezâhib kavramı, “itikadî mezheplerin birbirine yaklaştırılması” anlamına gelmektedir. Bu kavram, özellikle Ehl-i sünnet ve Şîa’nın birbirleri hakkında doğru bilgi edinmeleri, olumsuz düşünce ve değerlendirmelerden uzak durmaları ve ortak amaçlar etrafında beraber hareket etmelerini ifade eder. Tarih boyunca belirli dönemlerde Sünnî ve Şiîler arasında yakınlaşma meydana gelmiş ya da iki mezhebi ortak paydalarda buluşturmayı hedefleyen birtakım çalışmalar yürütülmüştür. Takrîbü'l-mezâhib düşüncesinin kurumsal ve sistematik bir kimlik kazanması ise yirminci yüzyılın ortalarında meydana gelmiştir. 1950'li yıllarda Mısır ve Lübnan'da başlayan takrîbü'l-mezâhib faaliyetleri bugün Tahran'da aktif bir şekilde devam ettirilmektedir. Ehl-i sünnet ve Şîa arasındaki yakınlaşmanın gerçekleşmesi için yapılan faaliyetlerin en önemlilerinden biri ise iki ekolün hadis kaynaklarında yer alan müşterek rivayetleri bir araya getiren kitapların telif edilmesidir. Bu çalışmada ilk olarak takrîbü'l-mezâhib düşüncesi ve tarihi seyri hakkında bilgi verilecek, ardından Sünnî-Şiî birlikteliğinin gerçekleşmesi amacıyla hazırlanan ve iki ekolün hadis kaynaklarında yer alan müşterek rivayetlerin derlendiği hadis kitapları incelenecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 15, 2022 |
Submission Date | March 31, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 2 Issue: 1 |
İdrak, is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).