İnsanlar ilk çağlardan beri doğa unsurlarını ve olaylarını gözlemlemişlerdir. Gök cisimlerinin düzenli hareketlerinden, özellikle zamanı gösteren unsur olarak yararlanmış, yaşamlarını kolaylaştırmışlardır. Tarihî dönemlerde hemen hemen her toplumda ve dinlerde gök unsurları kutsiyet de kazanmıştır. Bu durum söz varlığına da yansımıştır. Hem bilimsel olarak insanlığa sağladığı fayda hem kutsal olma yönleriyle gök ve güneşin, çok eski çağlardan beri insan yaşamında özel yerleri olmuştur. Zamana, mekâna ve dinlere göre kutsallığı değişiklik gösterse de gök, güneş ve ilgili sözler Türkçede de yerini almıştır. Makalede, tarihi Kıpçak Türkçesinin üç alanında Codex Cumanicus, Memlûk ve Ermeni harfli Kıpçak Türkçeleri gökyüzü ve güneş ile ilgili söz varlığı ele alınacaktır. Bu kelimeler kozmolojik, dinî, edebî, mistik, kültürel ve dil yönüyle değerlendirilecektir.
Türk Dili Tarihî Kıpçak Türkçesi gök güneş kült söz varlığı.
Humans have observed nature elements and events from an early age. They have benefited from the regular movements of the celestial bodies, especially as a sign of the time, and made their lives easier. Celestial elements have also been blessed in almost every society and religion in historical periods. This situation is also reflected in the vocabulary. Sky and sun have had special places in human life since ancient times with their scientific benefits to humanity and being sacred. Although its holiness varies according to time, place and religions, sky, sun, and related words have taken their place in Turkish. In the article, in the three areas of historical Kipchak Turkish Codex Cumanicus, Mamluk Turkish, and Armenian letter Kipchak Turkish the vocabulary related to the sky and sun will be discussed. These words will be evaluated in terms of cosmological, religious, literary, mystical, cultural, and linguistic aspects.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | July 1, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 23 |