REPRESENTATION of FOOD in THEATER PLAYS: THE EXAMPLE of JUAN DEL ENCINA and ROBERTO COSSA

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 17, 89 - 96, 31.12.2023

Fatma Koç

Öz

The element of food is used in in theatre plays to show the social relations and hierarchy between
characters. The seating arrangement at the table, the way of sharing meals, and communication styles
reflect the relationships, balance of power, or conflicts between the characters. In dinner scenes, a
character’s attempt to control the banquet organization reflects this character’s ambition for power.
The food choices of the characters in theatre plays give clues about their attitude during meals, their
weaknesses or class status. The dinner table also reflect the emotional or psychological changes of
the characters. Theater is a powerful tool for in-depth exploration of the psychology of characters and
human emotions. Food and feasts are used to further reveal the worlds of the characters and provide
the audience with an opportunity to establish an emotional connection. The dinner table in theater
plays show wealth and luxury to the audience by offering ostentatious environments, expensive foods
and drinks, elegant presentations and magnificent events. Food elements depicted in theater plays
carry symbolic and metaphorical meanings. The meaning of these food symbols varies depending
on the theme of the play, the relationships of the characters and the message of the story. While the
dinner table represents abundance, going hungry represents weakness or exclusion. Food items used
in theater plays help to deepen the characters, relationships and the story, and help the atmosphere to
be experienced emotionally. In this study, the food element, the association of characters with food,
and the psychological symbols of the dinner table in the plays of Spanish playwright Juan del Encina
and Argentinian playwright Roberto Cossa were examined.

Anahtar Kelimeler

Theatre, Dining Table, Food, Juan del Encina, Roberto Cossa

TİYATRO ESERLERİNDE YİYECEĞİN TEMSİLİ: JUAN DEL ENCİNA ve ROBERTO COSSA ÖRNEĞİ

Öz

Tiyatro eserlerinde yiyecek ögesi, karakterler arasındaki sosyal ilişkileri ve hiyerarşiyi göstermek
için kullanılmaktadır. Masadaki oturma düzeni, yemekleri paylaşma şekli ve iletişim biçimleri,
karakterlerin arasındaki ilişkileri, güç dengelerini veya çatışmaları yansıtmaktadır. Yemek
sahnelerinde bir karakterin, yemek organizasyonunu kontrol etmeye çalışması bu karakterin güç
hırsını yansıtmaktadır. Tiyatro eserlerindeki karakterlerin yemek seçimleri, yemek sırasındaki
tutumu, zaafları veya sınıf durumu hakkında ipuçları vermektedir. Yemek masası aynı zamanda
karakterlerin duygusal veya psikolojik değişimlerini de yansıtmaktadır. Tiyatro, karakterlerin
psikolojisi ve insan duygularının derinlemesine keşfedilmesi için güçlü bir araçtır. Yiyecekler ve
ziyafetler, karakterlerin için dünyalarını daha da açığa çıkarmak ve seyirciye duygusal bir bağ kurma
fırsatı sunmak için kullanılmaktadır. Tiyatro eserlerindeki yemek masası, seyircilere gösterişli
ortamlar, pahalı yiyecekler ve içecekler, zarif sunumlar ve şaşaalı etkinlikler sunarak zenginliği
ve lüksü seyirciye göstermektedir. Tiyatro eserlerinde betimlenen yiyecek unsurları sembolik ve
metaforik anlamlar taşımaktadır. Bu yiyecek sembollerinin anlamı oyunun temasına, karakterlerin
ilişkilerine ve hikâyenin mesajına bağlı olarak değişmektedir. Yemek masası bolluğu ve bereketi
temsil ederken, aç kalmak zayıflığı veya dışlanmayı temsil etmektedir. Tiyatro eserlerinde kullanılan
yiyecek ögeleri, karakterlerin, ilişkilerin ve hikâyenin derinleşmesine yardımcı olarak atmosferin
duygusal olarak deneyimlenmesine yardımcı olmaktadır. Bu çalışmada İspanyol oyun yazarı Juan
del Encina ve Arjantinli oyun yazarı Roberto Cossa’nın oyunlarındaki yiyecek ögesi, karakterlerin
yiyecek ile ilişkilendirilmesi ve yemek masasının psikolojik sembolleri incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Tiyatro, Yemek Masası, Yiyecek, Juan del Encina, Roberto Cossa

Kaynakça

• Aulete, C. (2011). Minidicionário Contemporâneo da Língua Portuguesa. – 3. ed. – Rio de Janeiro: Lexikon.
• Berguer, J. (2006). El Sentido de la Vista, Madrid, Alianza Forma.
• Cossa, R. (2004). Teatro 3. El Viejo Criado. Gris de Ausencia. Ya Nadie Recuerda a Fréderic Chopin. El Tío Loco. De Pies y Manos. Yepeto. El sur y Después. Buenos Aires: Ediciones de la Flor.
• Cossa, R. M., & Pellettieri, O. (2004). La Nona (Vol. 1). Corregidor.
• Cossa, R. (2005). Teatro 1. Nuestro fin de Semana. Los Días de Julián Bisbal. La Ñata Contra el Libro. La Pata de la Sota. Tute Cabrero. Buenos Aires: Ediciones de la Flor.
• De Miguel Magro, T. (2012). La Comida en el Teatro Breve de los Siglos de Oro. El Caso de Agustín Moreto. Cincinnati Romance Review, 33. 114-132.
• Díaz Ruiz, M. D. C. (2017). Arte y Comida en la Creación Contemporánea Desde un Enfoque de Género. Tesis Doctoral. Facultad de Fiosofía y Letras. Universidad de Málaga, España.
• Elias, N. (2010). The Civilizing Process: Sociogenetic and Psychogenetic Investigations—An Overview and Assessment. History and Theory, 49(3). 384-411.
• Ferreira, A, B. de H. (2000). Miniaurélio Século XXI Escolar: O Minidicionário da Língua Portuguesa. 4. ed. ver. Ampliada. – Rio de Janeiro: Nova Fronteira.
• Hermenegildo, A. (2005). Burla y Parodia del Discurso Oficial en el Teatro Primitivo Español. In La construcción de un Personaje: el Gracioso (pp. 53-76). Fundamentos.
• Heusch, C. (2010). La Comida: Tema Integral de “La Celestina”. Estudios humanísticos. Filología, (32). 65- 79.
• Huarte de San Juan, J. (1989). Examen de Ingenios para las Ciencias, G. Serés (ed.), Madrid, Cátedra.
• Kessler, B. (2005). One Reader’s Digest: Toward a Gastronomic Theory of Literature. Kenyon Review, 148- 165.
• Lorenzo, D. (2003). La Cocina del Barroco. La Gastronomía del Siglo de Oro en Lope, Cervantes y Quevedo. Madrid: Alianza.
• Malaguzzi, S. (2004). Food and Feasting in Art. Los Ángeles, Getty Publication, p. 7.
• Montanari, M. (1993). El Hambre y la Abundancia. Historia y Cultura de la Alimentación en Europa, Barcelona, Crítica.
• Montanari, M. (2006). La Comida como Cultura, Asturias, Editorial Trea.
• Moreto, A. (2003). Loas, Entremeses y Bailes de Agustín Moreto. Vol. II. Kassel: Reichenberger.
• Mueller, S. (2011). Early Modern Banquet Receipts and Women’s Theatre. Medieval & Renaissance Drama in England, 24. 106-130.
• Pellettieri, O. (1999). El teatro de Ricardo Halac. En R. Halac (Aut.). Teatro. Tomo 1, Buenos Aires: Corregidor, p. 9-45.
• Palma, P. (2009). “Not Just Who They Were But What They Ate; Food and Courtly Ideals in Don Quixote.” Don Quixote: The First 400 Years. Ed. Zenia Sacks da Silva. Lima: UNMSM, 59-70.
• Sánchez-Hernández, S. (2015). “Hoy Comamos y Bebamos”: Bebida, Comida y Celebración en las Églogas de Antruejo de Juan del Encina. Tesis Doctoral, Cofinanciada por la Junta de Castilla y León y el Fondo Social Europeo.
• Sebreli, J. J. (2003). Buenos Aires, Vida Cotidiana y Alienación, Seguido de Buenos Aires, Ciudad dn Crisis. Buenos Aires: Editorial Sudamericana.
• Stern, C. (1965). Juan del Encina’s Carnival Eclogues and the Spanish Drama of the Renaissance. Renaissance Drama, 8. 181-195.
• Strong, R. (2004. Banquete: Uma História Ilustrada da Culinária de Costumes e da Fartura à Mesa. – Rio de Janeiro: Jorge Zahar.
• Vien Herrero, A. (1990). Una Aportación Hispánica al Teatro Carnavalesco Medieval y Renacentista: Las Églogas de Antruejo de Juan del Encina. Il Carnevale: dalla radizione araica alla tradicio