Profesyonel Türk voleybolcuların kulüplerine olan örgütsel bağlılık düzeylerinin incelenmesi

Year 2016, Volume: 2 Issue: 4, 1188 - 1199, 01.10.2016

Sevim Güllü , Meltem Koçak

https://doi.org/10.24289/ijsser.278994

Abstract

Araştırmanın amacı, profesyonel voleybolcuların kulüplerine olan örgütsel bağlılık düzeylerini ölçmektir.

Bu araştırma, tarama modelinde bir araştırmadır. Çalışma grubunu 1. ve 2. Ligde voleybol oynayan 100 sporcu oluşturmaktadır. Katılımcılara demografik bilgiler sorulmuş ve 18 sorudan oluşan örgütsel bağlılık ölçeği uygulanmıştır. (Güllü, 2014) Ölçek; duygusal, normatif ve devam bağlılığı olmak üzere üç alt boyuttan oluşmaktadır.

Katılımcıların kişisel bilgilerinin dağılımlarını belirlemek için yüzde, frekans ve çapraz tablo yöntemleri kullanılmıştır. Ölçeğin alt boyutlarının normal dağılım gösterip göstermediğini test etmek amacı ile Kolmogrov-Smirnof testi yapılmış ve bunun neticesinde Örgütsel Bağlılık ölçeğinin tüm alt boyutlarının normal dağılım göstermediği anlaşılmıştır. (p<0.05). Buna göre α = 0.05 anlamlılık düzeyinde 2 değişkenli veriler için Mann Whitney U testi, 2’ den fazla değişkenler için ise Kruskal Wallis testi uygulanmıştır. Gruplar arasındaki farkı tespit etmek amacıyla Post-Hoc testleri kullanılmıştır.

Bulguların değerlendirilmesinden elde edilen sonuca göre; cinsiyet, gelir, yaş ve medeni durum değişkenlerine göre kulüpte oynayan sporcuların örgütsel bağlılık düzeylerinde anlamlı farklılığa rastlanmazken (p>0.05); katılımcıların örgütsel bağlılık düzeyleri ile öğrenim durumları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<0.05), örgütsel bağlılık ölçeğinin devam bağlılığı alt boyutunda üniversite mezunu katılımcılar, lise mezunu katılımcılardan daha yüksek skor elde etmişlerdir.

Örgütsel bağlılık literatüründe, en çok olması istenen bağlılık türü duygusal bağlılık türüdür, bunu normatif bağlılık takip eder. Çalışmamızın sonuçlarına göre; profesyonel voleybolcular, çalıştıkları kulüp için duygusal ve normatif bağlılık geliştirememişlerdir. Devam bağlılığı ise literatürde, örgütten ayrılmanın maliyeti ile ilgili farkındalık durumu olarak tanımlanmaktadır ve işten ayrılma niyeti ile negatif ilişki içerisindedir. Dolayısıyla, profesyonel voleybolculardan üniversite mezunu olanların lise mezunu olanlara göre daha yüksek düzeyde devam bağlılığı hissetmelerinin eğitim ile kazanılan bilinç düzeyi ile ilgili olduğu sonucuna ulaşılmaktadır.

Keywords

Profesyonel voleybolcu, örgütsel bağlılık

Examining Turkish professional volleyball players' levels of organizational commitment to their clubs

Abstract

The purpose of this study is to measure professional volleyball players' levels of organizational commitment to their clubs. The research was conducted in the survey model. The study group was composed of 100 athletes who are playing in League 1 and League 2. The participants were asked about their demographics and applied with the 18-question organizational commitment scale (Güllü, 2014). The scale comprises of three subdimensions: affective, normative and continuance commitment. Percentage, frequency, and crosstab methods were used to find about the distribution of participant demographics. To test whether subdimensions of the scale exhibits a normal distribution, the Kolmogorov-Smirnov test was performed, and it was understood as a result that not all subdimensions of the Organizational Commitment Scale exhibited normal distribution (p<0.05). Accordingly, Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test were applied for two-variable data at the significance level of α = 0.05 and multi-variable data respectively. Post-Hoc tests were utilized for finding the difference between the groups. According to the results obtained by the examination of the findings, no significant difference was found between organizational commitment levels of the athletes playing at a club by their genders, income, ages and marital statuses while a statistically significant difference was found between participants' organizational commitment levels and their educational levels (p<0.05) and the participants who graduated from a university had higher scores than the participants who graduated from a high school in the continuance commitment subdimension of the organizational commitment scale. In the literature of organizational commitment, the most desired type of commitment is affective commitment which is followed by normative commitment. According to the results of this study, the professional volleyball players had not been able to develop either emotional or normative commitment to their clubs. Continuance commitment, on the other hand, is defined as the awareness of the cost of leaving the organization in the literature, and it is in a negative relationship with the intention of quitting the job. It is therefore concluded how professional volleyball players who graduated from a university felt higher levels of commitment than those who graduated from a high school is about the level of awareness acquired with education.

Keywords

Professional volleyball players, Organizational commitment

References

• Allen, N.J. and Meyer, J.P., (1990). The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance and Normative Commitment To The Organization. Journal of Occupational Psychology; 63: 1- 18.
• Aydın, A., Sarıer, Y. ve Uysal, ġ., (2011). The Effect of Gender on Organizational Commitment of Teachers: A Meta Analytic Anlaysis. Educaional Siciences: Theory & Practice; 11 (2):628-632.
• Bayram, L. (2005). Yönetimde Yeni Bir Paragidma: Örgütsel Bağlılık. Sayıştay Dergisi; 59: 125-139.
• Boylu, Y., Pelit, E. ve Güçer, E., (2007). Akademisyenlerin Örgütsel Bağlılık Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma. Finans, Ekonomi ve Ekonomik Yorumlar Dergisi; 44(511): 55-74.
• Brown, B.B., (2003). Employees’ Organizational Commitment and Their Perception of Supervisors’ Relations-OrientedandTaskOriented Leadership Behaviors. Doctoral dissertation, State University, Dissertation Abstracts International.
• Cunningham, G. B., & Sagas, M. (2004). The effect of group diversity on organizational commitment. International Sports Journal, 8(1), 124.
• Cuskelly, G. (1995). The influence of committee functioning on the organizational commitment of volunteer administrators in sport. Journal of Sport Behavior, 18(4), 254.
• Cuskelly, G., & Boag, A. (2001). Organisational commitment as a predictor of committee member turnover among volunteer sport administrators: results of a time-lagged study. Sport Management Review, 4(1), 65-86.
• Çolakoğlu, Ü., Ayyıldız, T. ve Cengiz, S., (2009). Çalışanların Demografik Özelliklerine Göre Örgütsel Bağlılık Boyutlarında Algılama Farklılıkları: Kuşadası’ndaki Beş Yıldızlı Konaklama İşletmeleri Örneği. Turizm Araştırmaları Dergisi, 20(1): 77-89.
• Doherty, A. J. (1998). Managing our human resources: A review of organisational behaviour in sport. Sport Management Review, 1(1), 1-24.
• Eisenberger, R., Fasolo, P., & Davis-LaMastro, V. (1990). Perceived organizational support and employee diligence, commitment, and innovation.Journal of applied psychology, 75(1), 51-59.
• Gül, H. (2003). DavranıĢsal Bağlılık YaklaĢımı ve Değerlendirmesi. Yönetim ve Ekonomi, Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi; 10 (1): 73-83.
• Güllü, S., & Yenel, İ. F. (2015). Spor Eğitimi Veren Yüksek Öğretim Kurumlarında Görev Yapan Akademisyenlerin Örgütsel Bağlılığına İletişimin Etkisi. NWSA Sport Sciences, 1-15.
• Güney, S. (2011). Örgütsel Davranış. 1.Basım. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Jaros, S.M. and Allen, N.J., (2007). Model of Organizational Commitment: Measurement Issues. The Icfai&Journal of Organizational Behavior; VI(4):7-25.
• Karcıoğlu, F. ve Çelik, Ü.H., (2012). Mobbing (Yıldırma) ve Örgütsel Bağlılığa Etkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi; 26(1): 59-75.
• Lowe, R. H., & Vodanovich, S. J. (1995). A field study of distributive and procedural justice as predictors of satisfaction and organizational commitment.Journal of business and psychology, 10(1), 99-114.
• Meyer, J.P. and Allen, N.J., (1997). Commitment in theWorkplaceTheory, Researchand Application. USA:Sage Publications.
• Porter, L. W., Steers, R. M., Mowday, R. T., & Boulian, P. V. (1974). Organizational commitment, job satisfaction, and turnover among psychiatric technicians. Journal of applied psychology, 59(5), 603-609.
• Tengilimoğlu, D. ve Mansur, F.A., (2009). İşletmelerde Uygulanan Mobbingin (Psikolojik Şiddet) Örgütsel Bağlılığa Etkisi. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi; 1(3):69-84.
• VanYperen, N. W. (1998). Predicting stay/leave behavior among volleyball referees. Sport Psychologist, 12, 427-439.
• Wasti, A., (2009). Örgütsel Bağlılık Kavramı, Odakları, Öncül ve Sonuçları. İçinde: Keser A, Yılmaz G, Yürür S. Çalışma Yaşamında Davranış: Güncel Yaklaşımlar. 1.Basım. Kocaeli: Umuttepe Yayınları, ss:16-38.
• Yağcı, K., (2007). Meyer-Allen Örgütsel Bağlılık Modeli Yaklaşımıyla Otel İşletmeleri İşgörenlerinin Örgütsel Bağlılık Düzeylerinin Ölçülmesine Yönelik Bir Araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi; 9(3):114-129.
• Yavaşgel, E., Özdil, T. ve Ünal, U., (2011). Çoklu Kültürel Ortamlarda Örgütsel Bağlılığı İnşaa Eden Faktörler. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi (Online); 3(2):79-95.
• Yazıcıoğlu, İ. ve Topaloğlu, I.G., (2009). Örgütsel Adalet ve Bağlılık İlişkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi; 1(1):3-16.
• http://www.elitsk.com/voleybol.php İndirilme tarihi: 09.11.2016.