Dijital Din Eğitimi

Year 2024, Issue: 19, 249 - 283, 30.06.2024

Muhammed Emin Şimşek

https://doi.org/10.52886/ilak.1435052

Abstract

İletişim araçlarının yaygınlaşmasıyla bilgiye ulaşmak bir sorun olmaktan çıkmış, bilgiye ulaşma şekli ve güvenirliliği daha önemli hale gelmiştir. Ana öğesinin bilgi olduğu eğitimin de bu dönüşümden önemli ölçüde etkilendiği söylenebilir. Teknolojik imkânların eğitimde kullanılmaya başlanmasıyla birlikte gerek ulaşılan bilginin niceliği ve gerekse elde edilen bilginin çeşitliliğinde yüksek düzeyde bir artma gözlemlenmektedir. Din eğitiminin de iletişim alanındaki gelişmelerden payına düşeni alarak eğitim materyalleri açısından gerekli dönüşümleri zamanında gerçekleştirmesi elzemdir. Nitekim din eğitiminin dijital araçları kullanmada diğer eğitim alanlarından geride kalması dinin gelecek nesillere aktarılmasında ciddi problemleri beraberinde getirecektir. Din eğitimi, toplumların kültürel ve manevi değerlerini yeni nesle aktarmanın temel yollarından biri olduğu için, dijitalleşme sürecinin bu alana uyumu büyük önem arz etmektedir. Bir yaygın din eğitimi aracı olarak değerlendirilebilecek dijital mecralar birçok kişinin rahatlıkla ulaşabileceği avantajları barındırırken, her konunun her ortamda konuşulması, tartışılması ve anlatılması aynı zamanda kafa karışıklığına, ulaşılan bilginin sıhhatiyle ilgili tereddütlere sebep olmakta, bu da din öğretiminin kontrolünü zorlaştırmaktadır. Makalede, dijital çağda din eğitimi ve öğreniminin dinamikleri, 567 katılımcıyı kapsayan bir anket çalışmasıyla incelenmeye çalışılmıştır. Araştırmada dijital platformların din eğitimi üzerindeki etkileri, katkıları ve potansiyel zorlukları ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır. Dijital medyanın din öğretimindeki yeri, bu yeni ortamda bilgi doğruluğunun nasıl sağlanabileceği ve eğitimin niteliğindeki dönüşüm tartışılarak kontrol mekanizmaları tespit edilmeye gayret edilmiştir. Anket sonuçları, katılımcıların önemli bir kısmının din eğitimiyle ilgili bilgileri dijital kanallar aracılığıyla edinmeye yönelik bir eğilim içerisinde olduğunu ortaya koymuştur. Bu eğilim, dijital araçların din eğitimi süreçlerine sağladığı olumlu katkıları göstermektedir. Katılımcılar, teknolojik imkanların eğitimde kullanılmasının bilgiye ulaşmayı kolaylaştırdığını ve bilgi çeşitliliğini artırdığını ifade etmiştir. Ancak, dijital ortamda sunulan dini içeriklerin kalitesi ve güvenilirliği hususunda endişeler de dile getirilmiştir. Makale, dijital platformlarda sunulan din eğitiminin nitelikleri ve bireylerin dini anlayışları üzerindeki etkisini de değerlendirmekte, dijital din eğitiminin potansiyelini ve bu alanda karşılaşılan zorlukların üstesinden gelmek için atılması gereken adımlara yönelik düşünceler ortaya koymaktadır. Ayrıca, dijital platformlarda sunulan din eğitiminin nitelikleri ve bireylerin dini anlayışları ve yaşayışları üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu bulgular, dijital araçların din eğitimi süreçlerine sağladığı olumlu katkıları ortaya koyarken, aynı zamanda teknolojinin yaygınlaşmasının din eğitiminin geleceği üzerinde nasıl bir etki yarattığını da vurgulamaktadır. Araştırma, dijital çağda din eğitiminin önemini ve bu alandaki çalışmaların, eğitim süreçlerini daha etkili, erişilebilir ve kapsayıcı hale getirecek şekilde yönlendirilmesi gerektiğini göstermektedir. Eğitimin kalitesini ve güvenilirliğini sağlamak amacıyla dijital eğitim araçlarının etkin kullanımı, eğitim kalitesini artırmak için atılması gereken adımlar ve karşılaşılan zorlukların üstesinden gelmek için stratejilerin geliştirilmesi gerekmektedir. Makale, dijital platformların din eğitimi ve öğreniminin nasıl şekillendirilebileceğine dair kapsamlı bir bakış sunmaya çalışmış, dijital eğitim araçlarının din eğitimi süreçlerinde nasıl daha etkin kullanılabileceğini tartışmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması deseni uygulanan makalede veri toplama aracı anket çalışması yapılmıştır. Toplanan verilerin değerlendirilmesinde betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır.

Keywords

Din Eğitimi, Dijital Din Eğitimi, Eğitim, Din, Dijital

Digital Religious Education

Abstract

With the widespread use of communication tools, accessing information is no longer a problem; however, the way information is accessed and its reliability have become more important. It can be said that education, whose main element is knowledge, has also been significantly affected by this transformation. The use of technological tools in education has led to a significant increase in both the quantity and diversity of information accessed. It is essential for religious education to realize the necessary transformations in terms of educational materials in a timely manner by taking its share of the developments in the field of communication. In fact, if religious education lags behind other fields in using digital tools, it will cause serious problems in transferring religion to future generations. Since religious education is one of the main ways of transferring the cultural and spiritual values of societies to the new generation, the adaptation of the digitalization process to this field is of great importance. While digital media, considered a popular tool for non-formal religious education, has the advantage of easy access for many people, the fact that every subject is mentioned, discussed, and explained in every environment also causes confusion and doubts about the authenticity of the information accessed, making it difficult to control religious education. In this article, the dynamics of religious education and learning in the digital age are examined through a survey of 567 participants. The effects, contributions, and potential challenges of digital platforms on religious education are discussed in detail. Efforts have been made to identify control mechanisms by discussing the role of digital media in religious education, how the accuracy of information can be ensured in this new environment, and the transformation in the quality of education. The results of the survey revealed that a significant number of the respondents have a tendency to obtain information about religious education through digital channels. This tendency shows the positive contributions of digital tools to religious education processes. Participants stated that the use of technological opportunities in education facilitates access to information and increases the diversity of information. However, concerns were also expressed about the quality and reliability of the religious content presented in the digital environment. The article also evaluates the quality of religious education offered on digital platforms and its impact on individuals' religious understanding. Additionally, it puts forward thoughts on the potential of digital religious education and the steps that need to be taken to overcome the challenges in this field. In addition, the qualities of religious education offered on digital platforms and its impact on individuals' religious understanding and practice were examined. While these findings reveal the positive contributions of digital tools to religious education processes, they also emphasize how the proliferation of technology has an impact on the future of religious education. The research shows the importance of religious education in the digital age and the need to direct studies in this field to make educational processes more effective, accessible and inclusive. To ensure the quality and reliability of education, it is necessary to effectively utilize digital educational tools and develop strategies to improve the quality of education, as well as steps to overcome encountered challenges. The article attempts to provide a comprehensive overview of how digital platforms can shape religious education and learning and discusses how digital educational tools can be used more effectively in religious education processes. A case study design, one of the qualitative research methods, was applied in the article and a questionnaire was used as a data collection tool. Descriptive analysis method was used to evaluate the collected data.

Keywords

Religious Education, Digital Religious Education, Education, Religion, Digital

References

• Ardıç, Ebru - Altun, Adnan. “Dijital Çağın Öğreneni”. Uluslararası Sosyal Bilgilerde Yeni Yaklaşımlar Dergisi 1/1 (Aralık 2017), 12-30.
• Bozkurt, Aras vd. “Dijital Bilgi Çağı: Dijital Toplum, Dijital Dönüşüm, Dijital Eğitim ve Dijital Yeterlilikler”. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi 7/2 (Nisan 2021), 35-63. https://doi.org/10.51948/auad.911584
• Bozkurt, Ayşe. Türkiye’de E-Devlet Uygulamaları ve Dijitalleşme. Hatay: Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2019.
• Cabı, Emine. “Attitude Scale For Digital Technology”. Kastamonu Eğitim Dergisi 24/3 (Temmuz 2016), 1229-1244.
• Çallı, İbrahim vd. “Sakarya Üniversitesi’nde Uzaktan Eğitimin Dünü Bugünü ve Geleceği”. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 3 (Mayıs 2014).
• Demir, İsmail. “Dijitalleşen Dünyada Din Eğitiminin yeri”. The Journal of Academic Social Sciences 15/14 (Haziran 2022), 207-216.
• Kahramanoğlu, Recep - Döş, Bülent. Eğitime Tarihsel, Teknolojik ve Yönetimsel Yaklaşımlar. ed. Mustafa Talas vd. Ankara: İKSAD Yayınevi, 2021.
• Düzcan, Şeyma. Popüler Kültür Bağlamında Sosyal Medya ve Din: Sözler Köşkü Örneği. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2020.
• Gümrükçüoğlu, Süleyman. “Görsel Medya ve Din Eğitimi”. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi 20/1 (2022), 47-64.
• Günüç, Selim. “Dijital Yerlilerde Çalışan Bellek ve Çoklu Görev”. 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium. ed. Zülfü Genç. 28-34. Elazığ: Fırat Üniversitesi, 2011.
• İltuş, Cüveyriye. “Din Eğitiminde Dijital Mecraların Kullanımı”. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi 8/3 (Temmuz 2021), 523-532.
• Karabulut, Burak. “Bilgi Toplumu Çağında Dijital Yerliler, Göçmenler ve Melezler”. Pamukkale University Journal of Social Sciences Institute 21 (2015), 11-23.
• Karasar, Şahin. “Eğitimde Yeni İletişim Teknolojileri -İnternet ve Sanal Yüksek Eğitim-”. The Turkish Online Journal of Educational Technology 3/4 (Ekim 2004), 117-125.
• Küçükcan, Talip. “Dini Yayıncılıkta İnternet (Sanal Dini İletişim Açısından Yeni Alanlar ve Yeni Stratejiler)”. II. Uluslararası Dini Yayınlar Kongresi. ed. Mustafa Yeşilyurt. 211-212. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı, 2004. RDM, Recro Digital Marketing. Dijital 2021 Ekim Küresel İstatistik Raporu, Erişim 10 Ocak 2024. https://recrodigital.com/dijital-2021-ekim-kuresel-istatistik-raporu/
• Şahin, Türker - Çavuş, Nadire. “Education in the Digital Age: Technological Trends in Anatomy Education”. Folklor/Edebiyat 25/97 (Eylül 2019), 31-46. https://doi.org/10.22559/folklor.925
• Sürer, Ali Gökhan. “Eğitimde Dijitalleşme Çağı”. Kapadokya Eğitim Dergisi 1/1 (Haziran 2020), 28-34.
• Şahin, Mehmet Can. “Yeni Binyılın Öğrencileri’nin Özellikleri”. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 9/2 (2009), 155-172.
• Şahinaslan, Önder. “Yeni Nesil Teknolojiler”. Dijital Dönüşüm. ed. Gonca Telli - Samet Aydın. İstanbul: Kültür Sanat Basımevi, 2020.
• Talan, Tarık (ed.). Eğitimde Dijitalleşme ve Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Efe Akademi, 2021.
• Taşkıran, Ayşe. “Dijital Çağda Yükseköğretim”. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi 3/1 (Ocak 2017), 96-109.
• Trocholepczy, Bernd. “Dijital Medya ve Din Eğitimi: Ayrı Dünyalar?” Çocuk ve Medeniyet 6/12 (Aralık 2021), 183-196.
• TÜİK, Türkiye İstatistik Kurumu. “Hanehalkı Bilişim Teknolojileri (BT) Kullanım Araştırması, 2022” Erişim 15 Ocak 2024. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hanehalki-Bilisim-Teknolojileri-(BT)-Kullanim-Arastirmasi-2022-45587